English  Αρχική Σελίδα   Μητρόπολη   Μητροπολίτης   Eπισκοπή Αρσινόης  Επικοινωνία

       
  Δελτίο Κηρυγμάτων    

  
   Τυπικαί Διατάξεις
 
  
      Εορτολόγιον
 

  
Καταστατικό Εκκ. Κύπρου

 

  
Περιοδικό Απ. Βαρνάβας
 

 

 

 

  

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

σε εκδήλωση για τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη στο Γυμνάσιο Νεάπολης στις 28/03/2014.

                                                                      Του Μητροπολίτη Πάφου Γεωργίου.

 

 

 

           Όσες φορές προσπάθησα να αρθρώσω λόγο για τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη, έζησα ένα δέος, συνάντησα έναν ανασχετισμό. Συναισθάνθηκα την αδυναμία μου μπροστά στην υπέροχη, την ανεπανάληπτη μορφή του.

Όσο κι αν κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες της Άνοιξης, στην επέτειο της μεγάλης θυσίας του, μιλούμε για τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη και γεραίρουμε τη μνήμη του, δεν μπορούμε να εξοικειωθούμε μαζί του, ούτε και να συλλάβουμε πλήρως το μέγεθος του μεγαλείου του. Δεν ήταν μια συνηθισμένη προσωπικότητα, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Ήταν μια μορφή με πολλά και ποικίλα χαρίσματα, όχι μόνο στην ποίηση που είναι σε όλους έκδηλα, αλλά και σε πολλά άλλα. Ήταν μια μορφή που ξεπερνούσε κατά πολύ τους συνηθισμένους κυπριακούς μέσους όρους.

          Όταν διακήρυττε πως θα’ παιρνε το μονοπάτι που πάει στη λευτεριά, ήξερε πως η λευτεριά κερδίζεται μόνον με αίμα και πως είναι πάντα «απ’τα κόκκαλα βγαλμένη», μα δεν δείλιασε. Κι είναι αυτή η συνειδητή αντιμετώπιση του θανάτου, στα χρόνια της εφηβείας και των ονείρων, που τον κατέστησαν παγκόσμιο σημείο αναφοράς.

          Στο ψηφιδωτό του Κυπριακού αγώνα, όπως έλεγα και χθες στο Γ΄Γυμνάσιο Σπάρτης, κάθε ψηφίδα έχει τη θέση της. Αλλά στο κέντρο δεσπόζει η επιβλητική μορφή του Παλληκαρίδη. Γιατί δεν βρίσκονται εύκολα στην Ιστορία παραδείγματα δεκαοκτάχρονων παιδιών που ανέβησαν συνειδητά στην αγχόνη. Κι ήταν συνειδητή η θυσία του Παλληκαρίδη όπως καταδεικνύεται αβίαστα μέσα από τα κείμενά του αλλά και τη συμπεριφορά του στα κελιά των μελλοθανάτων.

          Ο Ελληνισμός στο πρόσωπό του, και ιδιαίτερα μέσα από τη συγκλονιστική θυσία του, που έχει ως αναπόσπαστη συντεταγμένη την εφηβική ηλικία του, συνειδητοποίησε τη διαχρονική του ταυτότητα και την οικουμενική του αποστολή, να δίνει δηλαδή, μαθήματα τιμής και αξιοπρέπειας, να ιεραρχεί την αξία της πατρίδας και της ελευθερίας και να τις θέτει πάνω από την αξία της επιβίωσης. Στη ζωή και τη δράση του ο Ελληνισμός αναγνώρισε τον Μακρυγιάννη και τον Κολοκοτρώνη. Στο ηρωικό του νεύμα ανάπλασε τον Ονήσιλλο της Σαλαμίνας της Κύπρου και τον Λεωνίδα των Θερμοπυλών. Στη βίωση της εθνικής ιδέας και στους εθνικούς του οραματισμούς ιχνηλάτησε τον Ρήγα Φεραίο.

          Είναι γι’αυτό το λόγο που συγχαίρω ιδιαίτερα όλους τους συντελεστές της σημερινής εκδήλωσης, ιδιαίτερα τη διεύθυνση, τους καθηγητές και μαθητές του Γυμνασίου Νεάπολης για την απόφασή τους να τιμήσουν ιδιαίτερα τον ήρωα μαθητή της Πάφου, αναδεικνύοντάς τον παράδειγμα προς μίμηση για όλη την Ελληνική νεότητα.

          Πολλοί από τους σημερινούς 18χρονους αλλά, δυστυχώς, κι εμείς οι μεγάλοι και οι πολιτικοί μας, συγχέουμε την ελευθερία με την ευτυχία του ανθρώπου. Έχουμε την εντύπωση ότι ελεύθερος είναι ο ευτυχισμένος, ο βολεμένος. Κι έρχεται ο Παλληκαρίδης να μας αφυπνίσει από αυτό τον λήθαργο.

          Τιμώντας τον σήμερα, οφείλουμε να ενστερνιστούμε τα ιδανικά του, που είναι τα ιδανικά της φυλής μας. Η Ιστορία του Ελληνισμού είναι μια συνεχής εποποιία. Μια εποποιία που πληρώνεται αδιάκοπα με θυσίες και αίμα. Ο απελευθερωτικός μας αγώνας, ο αγώνας της ΕΟΚΑ, ανέδειξε τις «σταθερές» της αυταπάρνησης και της αυτοθυσίας για την πατρίδα κατά ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο τρόπο. Αυτές τις «σταθερές», ως ακατάλυτες αξίες καλούμαστε κι εμείς να αποδεκτούμε

          Ο αγώνας της ΕΟΚΑ, της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών, στον οποίο αγωνίστηκε και θυσιάστηκε ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, δεν κατάφερε, δυστυχώς, να εκπληρώσει το σύνολο των στόχων του. Οι ραδιουργίες της αποικιοκρατικής δύναμης, της Αγγλίας, τα συμφέροντα των μεγάλων και οι πιέσεις, ακόμα και από το Εθνικό Κέντρο, μάς οδήγησαν όχι στην Ένωση με την μητέρα πατρίδα, την Ελλάδα, αλλά σε μια ελλιπή ανεξαρτησία. Ήταν, βέβαια, ένα μεγάλο κατόρθωμα. Απαλλαχτήκαμε από την αποικιοκρατία και θα μπορούσαμε από νέες επάλξεις να συνεχίσουμε και να ολοκληρώσουμε τον αγώνα.

          Δικά μας λάθη και διχόνοιες, αλλά κυρίως τα συμφέροντα των ξένων και οι επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας μας οδήγησαν σε μια νέα τραγική κατάσταση, ασύγκριτα χειρότερη από την κατάσταση της αποικιοκρατίας. Και θα’θελα, πολύ σύντομα, σε 1-2 λεπτά, να σας καταστήσω κοινωνούς της αγωνίας μας για το εθνικό μας μέλλον, ζητώντας ταυτόχρονα και τη βοήθειά σας. Μην σας ξεγελά μια επιφανειακή ηρεμία που επικρατεί σήμερα στην Κύπρο. Ούτε και το ότι διεξάγονται, τάχα, συνομιλίες για εξεύρεση λύσης στο πρόβλημά μας. Οι συνομιλίες γίνονται με τους κανόνες του ισχυρού, της κατοχικής δύναμης, και δεν οδηγούν πουθενά. Χρησιμοποιούνται απλώς ως προπέτασμα καπνού για να πετύχει η Τουρκία τον στόχο της.

          Μόνιμος και αμετάθετος στόχος των Τούρκων είναι η κατάληψη και Τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου. Και προσπαθούν να τον πετύχουν με τον ένα, ή τον άλλο, τρόπο: Είτε καταργώντας την Κυπριακή Δημοκρατία, οπότε θα μείνουμε όμηροι στα χέρια τους, είτε κουβαλώντας εποίκους οπότε θα γίνουμε μικρή μειοψηφία στον τόπο μας, είτε εκφοβίζοντας μας για να εγκαταλείψουμε την Κύπρο, που είναι Ελληνική εδώ και 35 αιώνες.

          Η κατάστασή μας είναι τραγική. Χρειαζόμαστε τη συμπαράσταση όλων των Ελλήνων. Τη συστράτευση στον κοινό αγώνα. Μόνον ενωμένοι θα μπορέσουμε να αποκρούσουμε το θανάσιμο κίνδυνο που επικρέμεται πάνω μας. Έτσι θα δικαιώσουμε τους αγώνες των προγόνων μας. Και μόνον έτσι θα έχουμε τη συνείδησή μας ήσυχη απέναντι στον Ευαγόρα Παλληκαρίδη, που μάς αγναντεύει από τα παλάτια της ελευθερίας στα οποία πορεύτηκε στο άνθος της νιότης του.

          Συγχαίρω και πάλιν όλους για την ωραία πρωτοβουλία σας και εύχομαι όπως παραμείνουμε όλοι άγρυπνοι στις επάλξεις του εθνικού χρέους.