English  Αρχική Σελίδα   Μητρόπολη   Μητροπολίτης   Eπισκοπή Αρσινόης  Επικοινωνία

       
  Δελτίο Κηρυγμάτων    

  
   Τυπικαί Διατάξεις
 
  
      Εορτολόγιον
 

  
Καταστατικό Εκκ. Κύπρου

 

  
Περιοδικό Απ. Βαρνάβας
 

 

 

 

  

Προσφώνηση

Συνέδριο για τον Ποντιακό Ελληνισμό, Πάφος, 3/05/2014.

                                                    Του Μητροπολίτη Πάφου Γεωργίου

 

 

 

          Δεν νομίζω να υπάρχει  Έλλην Κύπριος που να μην συγκλονίζεται προφέροντας τις λέξεις Πόντος, Τραπεζούντα, Σινώπη, Παναγία του Σουμελά. Να μη νιώθει ένα ανεξήγητο, εν πολλοίς, ρίγος να τον διαπερνά ακούοντας ιστορίες για Κρυπτοχριστιανούς, ακόμα και σήμερα, στον 21ο αιώνα. Να μην δάκρυσε για την αδικία που συντελέστηκε σε βάρος του υπέροχου εκείνου λαού, του Ποντιακού λαού, που μεγαλούργησε για χιλιετίες, σε χώρους ελληνικούς, από τους μυθικούς ακόμα χρόνους.

          Δεν είναι, πιστεύω, ανεξήγητο αυτό το γεγονός. Ζούμε, στην Κύπρο, βίους παράλληλους με τον Ελληνισμό του Πόντου, με χρονική διαφορά μικρότερη του αιώνα. Πείρα της βαρβαρότητας των Τούρκων και του εθνικού ξεκαθαρίσματος που επιβάλλουν έχουμε και εμείς. Γνωστή και η αναλγησία των ξένων που από απόσταση ασφαλείας, παρακολούθησαν τότε το δράμα, τη γενοκτονία και τον ξεριζωμό όσων Ποντίων απέμειναν, που παρακολουθούν και συντελούν, πολλοί, και στο δικό μας δράμα.

          Προσωπικά βρίσκομαι πολλές φορές εκεί, στον Πόντο, νοερά, με τη βοήθεια των συναξαρίων μας και της εκκλησιαστικής και εθνικής μας Ιστορίας. Η αναφορά στον Πόντο είναι καθημερινή στην Εκκλησία. Πολλοί οι άγιοί μας που έζησαν και μεγαλόυργησαν εκεί. Στον Πόντο έζησαν, προετοιμαζόμενοι για την μεγάλη, την εκπληκτική πορεία τους, ο Μ.Βασίλειος και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος. Εκεί εξορίστηκε ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Στη Σινώπη έζησε ο άγιος Φωκάς, ο επίσκοπος Σινώπης, που τιμάται ιδιαίτερα στην Αθηαίνου, την κοινότητα της καταγωγής μου. Στην Τραπεζούντα μαρτύρησε ο άγιος Ευγένιος.

          Οι Κομνηνοί, με την Αγία Σοφία Τραπεζούντος και τη Μονή της Θεοσκεπάστου, ξυπνούν μέσα μου, από τις σελίδες της εθνικής μας Ιστορίας, περιόδους δόξας, τότε που το Ελληνικό στοιχείο μεγαλουργούσε εκεί, ακόμα και μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης.

          Ποιος, εξάλλου , Έλληνας, μελετώντας την Ιστορία μας, δεν ματαφέρθηκε νοερά στα βουνά και τα λαγκάδια του Πόντου, και δεν έσκυψε μπροστά στους άταφους νεκρούς μας που η θηριωδία των Τούρκων, αντίθετα προς κάθε έννοια δικαίου, εξόντωσε με διάφορους τρόπους;

          Μπόρεσα και επισκέφθηκα τον Πόντο, το καλοκαίρι του 2011, μαζί με μια δεκαπενταμελή ομάδα φίλων και συνεργατών από την Πάφο. Τα συναισθήματα μου ήταν και τότε, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, εξακολουθούν να είναι και σήμερα, ανάμεικτα. Είναι η Ιστορία μας και η ανάγκη άντλησης διδαγμάτων απ’αυτήν. Είναι και ο συναισθηματικός μας κόσμος που χρειάζεται συνεχή επανατροφοδότηση. Το προσκύνημα σε αλησμόνητα ελληνικά μνημεία είναι στα θετικά της επίσκεψης. Η μελαγχολία, από τη συνειδητοποίηση της σημερινής στυγνής πραγματικότητας, είναι στα αρνητικά.

          Πηγαίνοντας οδικώς προς τον Πόντο, νοιώθεις το κύμα του Ευξείνου να φέρνει από τα βάθη των αιώνων πανάρχαια μηνύματα και θρύλους. Όχι μόνο από τους Αργοναύτες, που πέρασαν απ’εκεί πηγαίνοντας στην Κολχίδα, μα και από τις αμέτρητες γενεές των προγόνων μας. Ο φλοίσβος μοιάζει με μοιρολόι για έναν κόσμο που χάθηκε, έναν πολιτισμό περιωπής, που υπέκυψε στην κτηνώδη βία και στα βαρβαρικά ένστικτα. Κάθε μνημείο μας, από τα πιο μεγάλα όπως η Παναγία του Σουμελά και η Αγία Σοφία της Τραπεζούντας, μέχρι τα πιο μικρά εκκλησάκια, ή μεμονωμένοι ναοί μας, όπως ο άγιος Νικόλαος στο Ιασώνειο άκρο, μοιάζουν με τις πατημασιές, τα ίχνη των ελληνικών αιώνων, που πέρασαν από εκεί και άφησαν τα σημάδια τους για τους ερχόμενους, να ξέρουν ότι εκεί ήταν και είναι ρωμηοσύνη.

          Εκεί συνειδητοποίησα πως ο Πόντος είναι το πιο ρωμαλέο τμήμα του αλύτρωτου Ελληνισμού, το πιο καρτερικό, το πιο δοκιμασμένο. Η γη του Πόντου υπήρξε ο κατ’εξοχήν χώρος των μαρτυρίων αλλά και των ηρωισμών του γένους μας. Μόνο στον Πόντο είχαμε δημιουργία αντάρτικου και κλεφτουριάς όπως είχαμε στον Μοριά και την Στερεά Ελλάδα, το ’21. Και είναι γεγονός αναντίλεκτο πως στην ακραίο εκείνο γεωγραφικό χώρο, ο υπόδουλος ελληνισμός αγωνίστηκε, για ελευθερία και ανεξαρτησία, μόνο με τις δικές τους ηθικές και υλικές δυνάμεις. Αν η Κύπρος ήταν μακριά για το Ελλαδικό κράτος, θα’ταν πιο κοντά ο Πόντος;

          Στο βιβλίο του «Γη του Πόντου», ο Τραπεζούντιος, Δημήτρης Ψαθάς, λέει ότι δεν επιτρέπεται να θυσιάζουμε την ιστορική αλήθεια σε οποιαδήποτε σκοπιμότητα. Και σημειώνει πως από τότε που χαράκτηκε η λεγόμενη  «ελληνοτουρκική φιλία», επιχειρείται συσκότιση των πραγματικών γεγονότων της Ιστορίας μας και της έκβασης των πραγμάτων στη Μικρά Ασία και στον Πόντο. Η άστοχη τακτική  της αποσιώπησης των γεγονότων της Ιστορίας ήταν ένας, ίσως και ο κυριότερος λόγος, που εξελίκτηκε τόσο άσχημα η «φιλία» με τους Τούρκους. Μια «φιλία» που, από τότε που υπογράψαμε τον ξεριζωμό των Ποντίων και των Μικρασιατών, ξερίζωσε τον ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, στραγγάλισε το Πατριαρχείο μας, κατέλαβε τη μισή Κύπρο και εποφθαλμιά την υπόλοιπη, αμφισβητεί το Αιγαίο και τη Δυτική Θράκη.

          Αν όλοι μας, και ιδίως οι πολιτικοί μας, ξέρουμε και μελετούμε το παρελθόν μας, θα αποφεύγουμε νέα λάθη. Μελετώντας την πολιτική των Τούρκων βλέπουμε πως αυτοί θέτουν στόχους μακροπρόθεσμους και αμετάθετους, και με μια διαχρονικά σταθερή πολιτική, προσπαθούν να πετύχουν την υλοποίησή τους. Οι Νεότουρκοι έθεσαν σαν στόχο τους την εξόντωση των Χριστιανικών πληθυσμών στη Μικρά Ασία και σ’όλα τα εδάφη της τότε Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η προσπάθεια υλοποιήθηκε, εν πολλοίς, από αυτούς, συνεχίστηκε από τον Μουσταφά Κεμάλ και ολοκληρώθηκε από τις Κυβερνήσεις που ακολούθησαν, ανεξάρτητα ιδεολογικής ή κομματικής προέλευσης. Η κατάληψη και τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου σχεδιάστηκε από τον Νιχάμ Ερίμ και υλοποιείται έκτοτε με μαθηματική ακρίβεια. Πολλά έχουμε να ωφεληθούμε από τη μελέτη του παρελθόντος.

          Είναι γι’αυτό το λόγο που και πριν από δυο χρόνια, σ’αυτό τον ίδιο χώρο, διοργανώσαμε ξανά Ημερίδα για τον Πόντο, και κάθε χρόνο τελούμε εθνικό μνημόσυνο για όσους αγωνίστηκαν και έπεσαν, ή σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους καθ’όλους τους αγώνες του Ποντιακού Ελληνισμού, αλλά και κατά τη γενοκτονία που συντελέστηκε τον 20ο αιώνα.

          Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που και εφέτος η Ιερά Μητρόπολη Πάφου, σε συνεργασία με την Ένωση Ποντίων Αργυρούπολης, διοργανώνει την παρούσα Ημερίδα. Λάθη τραγικά της ηγεσίας μας, ερασιτεχνισμοί της στιγμής, χωρίς την ύπαρξη ολοκληρωμένων μακροπρόθεσμων σχεδιασμών, οδήγησαν στην καταστροφή του Ποντιακού αλλά και ολόκληρου του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Όσοι μελετούν, έστω και επιφανειακά, την Ιστορία μας, και όσοι διαθέτουν μια, ελάχιστη, πολιτική διαίσθηση, μπορούν και σήμερα να αναγνωρίσουν τι κρύβεται πίσω από όλες τις ενέργειες των Τούρκων και να αντιληφθούν ξεκάθαρα την τελική επιδίωξη τους στην Κύπρο. Και αυτή η επιδίωξη δεν διαφέρει από εκείνη που προγραμματίστηκε και επιτεύχθηκε, απ’αυτούς, στον Ελληνικό Πόντο. Δεν μέτρησαν εκεί ούτε η τρισχιλιετής παρουσία του Ελληνισμού, ούτε ο κορυφαίος πολιτισμός που ανέπτυξε και που τον διαλαλούν και σήμερα τα απαράμιλλα κτήρια των εκκλησιών και των σχολείων μας εκεί, ούτε η πληθυσμιακή υπεροχή των Ελλήνων. Τα πάντα υποτάχθηκαν στη βαρβαρότητα, στον σκοταδισμό, στις σκοπιμότητες των ξένων και στα συμφέροντα των Τούρκων.

          Και εμείς, σήμερα, εδώ στην Κύπρο, ψηλαφούμε τη Τουρκοποίηση της πατρίδας μας. Τον αμετάθετο αυτό στόχο τους οι Τούρκοι επιδιώκουν να τον υλοποιήσουν με πολλούς τρόπους. Είτε με την κατάλυση του κράτους μας-αυτό προσπαθούν να κάμουν μέσω των συνομιλιών- είτε με τον εποικισμό, είτε με τον εκφοβισμό. Χρειάζεται άμεση συνειδητοποίηση του έσχατου αυτού κινδύνου και συστράτευση όλων για αποτροπή του. Ελπίζω μέσα από τις ομιλίες του συνεδρίου μας να πάρουμε τα κατάλληλα μηνύματα.  

          Καλωσορίζω τους διακεκριμένους ομιλητές μας από την Ελλάδα και την Κύπρο, στην πόλη μας. Τους ευχαριστώ για την προθυμία με την οποία αποδέχτηκαν την πρόσκλησή μας και για τον κόπο που κατέβαλαν.

          Καλωσορίζω επίσης τους αδελφούς Ελλαδίτες, της Ένωσης Ποντίων Αργυρούπολης, στην Πάφο. Τους ευχαριστώ για τον κόπο στον οποίο υποβλήθηκαν να έλθουν μέχρις εδώ και τους εύχομαι καλή διαμονή.

          Τέλος ευχαριστώ και όλους εσάς που ευαισθητοποιηθήκατε στο κάλεσμά μας και βρίσκεστε σήμερα εδώ για συμπροβληματισμό και αλληλοενίσχυση. Εύχομαι κάθε επιτυχία στο συνέδριό μας.