English  Αρχική Σελίδα   Μητρόπολη   Μητροπολίτης   Eπισκοπή Αρσινόης  Επικοινωνία

       
  Δελτίο Κηρυγμάτων    

  
   Τυπικαί Διατάξεις
 
  
      Εορτολόγιον
 

  
Καταστατικό Εκκ. Κύπρου

 

  
Περιοδικό Απ. Βαρνάβας
 

 

 

 

  

 

 

 

ΟΜΙΛΙΑ

στην επίδοση των βραβείων του Θ΄ Διαγωνισμού της Μητρόπολης Πάφου

1/4/2016

Του Μητροπολίτη Πάφου Γεωργίου

 

 

 

        Χαίρομαι ιδιαίτερα που αξιωνόμαστε σήμερα από τον Θεό να επιδώσουμε τα βραβεία του 9ου διαγωνισμού έκθεσης δοκιμιακού τύπου της Ιεράς Μητροπόλεως Πάφου. Ο διαγωνισμός αυτός που καθιερώθηκε με την εγκατάστασή μου ως Μητροπολίτη Πάφου έχει σκοπό την ανάδειξη της διαχρονικής προσφοράς και δράσης της Εκκλησίας της Κύπρου στους απελευθερωτικούς μας αγώνες, τη μελέτη και την ανάπτυξη της ελληνικής γλώσσας και την προώθηση των ελληνικών και χριστιανικών αξιών.

        Ήταν πάντα πεποίθησή μου ότι η Εκκλησία και ο Ελληνισμός πορεύτηκαν μαζί από της πρώτης στιγμής που οι πρόγονοί μας αποδέχτηκαν το μήνυμα του Ευαγγελίου. Κι ήθελα αυτή η σχέση να αναδειχθεί μέσα από τον διαγωνισμό αυτό.

        Όταν λίγες μέρες πριν το Πάθος Του, ζήτησαν να δουν τον Χριστό κάποιοι Έλληνες, πρόγονοί μας, οδηγημένοι από τους δυο αποστόλους που είχαν ελληνικά ονόματα, τον Φίλιππο και τον Ανδρέα, ο Χριστός έκαμε εκείνη την γνωστή εξαγγελία: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου». Και πράγματι ο λόγος της νέας θρησκείας διατυπώθηκε στη γλώσσα των Ελλήνων. Με τη γλώσσα που φαντάστηκαν οι αρχαίοι Έλληνες, οι προγονοί μας, ότι μιλούσαν οι θεοί, μίλησε το πνεύμα του αληθινού Θεού στον κόσμο. Όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης γράφτηκαν στα Ελληνικά. Και η Παλαιά Διαθήκη μάς διασώθηκε με την ελληνική μετάφραση των εβδομήκοντα, αφού τα εβραϊκά κείμενα χάθηκαν. Στην πατρίδα μας ο Παύλος και ο Βαρνάβας, όντας Εβραίοι, κήρυξαν στα Ελληνικά τον λόγο του Θεού. Μα και οι όροι έκφρασης της νέας πίστης ήσαν οι ελληνικοί φιλοσοφικοί όροι, που πήραν, ασφαλώς, νέο περιεχόμενο(πρόσωπον, ουσία , φύσις, υπόστασις). Το ίδιο και η τέχνη του Χριστιανισμού είναι Ελληνική. Οι Ιουδαίοι δεν εξεικόνιζαν το θείον, ο ελληνισμός το έπραττε, όμως. Από τότε και μέχρι σήμερα η Ελληνική γλώσσα ανεδείχθη μόνιμο όργανο παγχριστιανικής συνεννόησης, η κύρια γλώσσα των διορθόδοξων αλλά και των διαχριστιανικών διαλόγων. 

        Και δεν είναι αυτό παράξενο. Μόνον ο Ελληνισμός που προετοιμάστηκε κατάλληλα από τα μεγάλα και ασύγκριτα πνεύματα των φιλοσόφων και των τραγικών ήταν το κατάλληλο έδαφος για να γίνει η συνένωση του θείου και του ανθρώπινου στοιχείου που πραγματοποίησε ο Χριστιανισμός. Ο Ιουδαϊσμός εφάνη ενετελώς ανάξιος γι’αυτό τον σκοπό, αφού και αυτόν τον ίδιον τον Κύριο της δόξης εσταύρωσε και τους αποστόλους εδίωξε. Το ίδιο και η Ρώμη: Έδωσε Νέρωνες και Διοκλητιανούς, εφόνευσε τους Χριστιανούς σε Κολοσσαία και στάδια. Ο Ελληνισμός έγινε ο πρωτότοκος της Χριστιανικής κολυμβήθρας. Από του κηρύγματος των Αποστόλων στην Ελληνική γη, την Κύπρο, την Μ.Ασία και την κυρίως Ελλάδα οι δυο κόσμοι, Χριστιανισμός και Ελληνισμός, αναχωνεύονται σ’έναν πολιτισμό. Είναι κοινοί, έκτοτε, οι αγώνες υπέρ των ιδεωδών τα οποία καθιέρωσε η διδασκαλία του Χριστού, κοινοί οι κίνδυνοι, κοινές οι δοκιμασίες, κοινοί οι διωγμοί, κοινά τα παθήματα.

        Ο Χριστιανισμός συμπλήρωσε τον Ελληνισμό με τη διδασκαλία της πανανθρώπινης αγάπης, διέσωσε την ελληνική γλώσσα και διαφύλαξε κατά τους χρόνους της σκλαβιάς τον ελληνικό λαό συσπειρωμένο γύρω από την Εκκλησία. Χωρίς τον Χριστιανισμό, και ιδιαίτερα την Ορθοδοξία, ίσως να μην υπήρχαμε σήμερα οι Έλληνες. Και στην Κύπρο, η Ορθοδοξία, λειτούργησε ως ασπίδα προστασίας και διαφύλαξε την εθνική και πολιτιστική ταυτότητα του Κυπριακού Ελληνισμού και δεν τον άφησε να αφομοιωθεί από τους κατακτητές του. Μαζί με την πίστη στον Θεό διατήρησε και τη γλώσσα μας και έσωσε την ελληνική μας συνείδηση.

        Μετά της Εκκλησίας είναι συνυφασμένος όλος ο βίος των Ελλήνων. Σε καιρούς δουλείας, όταν η Εκκλησία αποτελούσε τον μόνον οργανωμένο θεσμό, αναλάμβανε και τη στήριξη της Παιδείας του τόπου. Έβλεπε, δίπλα στους Τούρκους και τους άλλους κατακτητές, και τον άλλο μεγάλο εχθρό της εθνικής ελευθερίας, την αγραμματοσύνη. Η Παιδεία μεταφέρει τα διαχρονικά ιδεώδη του λαού από γενεά σε γενεά. Και η στήριξή  της συνέβαλε τα μέγιστα στη διατήρηση της εθνικής αυτοσυνειδησίας. Δεν είναι, εξάλλου, μυστικό, το ότι σε όλα τα χρόνια της δουλείας, σε κάθε πτυχή του ράσου κάθε έλληνα κληρικού φτερούγιζε η ψυχή της Εκκλησίας και της πατρίδας σε ισοδύναμο και ισόβαρο βαθμό.

        Ιδιαίτερα στις μέρες μας, που στην Ελλάδα μια άθεη κυβέρνηση επιχειρεί εκτός από τη θρησκευτική συντεταγμένη να αποδομήσει και την εθνική και ιστορική συντεταγμένη του κράτους, οφείλουμε να γρηγορούμε και να επαγρυπνούμε.

        Θεωρώ ότι είναι κατάντημα, και είναι με πόνο ψυχής που το αναφέρω, στο μήνυμα του Υπουργού Παιδείας της Ελλάδας για την 25η Μαρτίου να μη γίνεται αναφορά ούτε με ποιους είχε να πολεμήσει το έθνος και από ποιους προσπαθούσε να απελευθερωθεί. Προς αέρα εδέραμε; όπως θα ρωτούσε και ο Απόστολος Παύλος; Αφήνω τις γνωστές θέσεις του ότι δεν υπήρξε γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού και την καθημερινή προσπάθεια αλλοίωσης της Ιστορίας μας.

        Μα και στην Κύπρο δεν είμαστε και σε πολύ καλύτερη θέση. Μπορεί ο κάθε μαθητής, φτάνει να το ζητήσει, να απαλλαγεί από το μάθημα των Θρησκευτικών. Μιλούμε για τους Έλληνες, βαπτισμένους Ορθόδοξους Χριστιανούς, μαθητές. Αυτούς που πιθανόν αύριο να γίνουν δάσκαλοι για να διδάσκουν τα παιδιά μας στα Δημοτικά τα Θρησκευτικά.

        Οι Μουσουλμάνοι  μαθητές, που κατέκλυσαν τα σχολεία μας, έχουν δικαίωμα, του οποίου και κάνουν χρήση, κάθε Παρασκευή στις 12 το μεσημέρι, να φεύγουν από το σχολείο και να πηγαίνουν για την προσευχή των Μουσουλμάνων.

        Τα λογοτεχνικά κείμενα που διδάσκονται πια οι μαθητές μας δεν έχουν τα στοιχεία του ελληνοχριστιανικού μας προσανατολισμού.

        Μέσα στο παραλήρημα της επαναπροσέγγισης με τους Τουρκοκυπρίους, επιχειρούμε ισοπέδωση της συνείδησής μας και παραγραφή της ταυτότητάς μας.

        Ακριβώς κάτω απ’αυτές τις συνθήκες νομίζω ότι επιβάλλεται η συνέχιση και ενίσχυση της προσπάθειας της Ιεράς Μητρόπολης Πάφου που γίνεται με τον ετήσιο διαγωνισμό της.

         Δεν είναι μόνον ιστορικοί λόγοι που επιβάλλουν τούτο. Οφείλεται και στην υφή της αποστολής της Εκκλησίας που συνίσταται στην επιδίωξη μόρφωσης ενάρετων πολιτών και γαλούχησής τους με τις αξίες της θρησκείας και της πατρίδος.

        Ευχαριστώ θερμά όσους και όσες αναμίχθηκαν στη διαδικασία θυσιάζοντας από τον χρόνο τους. Το Α΄Λύκειο Πάφου, και τον βοηθό διευθυντή κ. Ξένιο Παναγή, που ήταν η ψυχή του όλου έργου. Ευχαριστώ τις κυρίες Παναγιώτα Νεοφύτου και Κυριακή Λάμνισου που μαζί με τον κ. Ξένιο Παναγή και εμένα απετέλεσαν την Κριτική Επιτροπή του διαγωνισμού.

        Ιδιαίτερα ευχαριστώ τις κυρίες Αγγελική Σμυρλή και Ουρανία Ζαχαρία που για 9η συνεχή χρονιά απετέλεσαν την εξεταστική επιτροπή.

        Όλοι εργάστηκαν αφιλοκερδώς.

        Συγχαίρω τα παιδιά που πήραν μέρος στον διαγωνισμό και ιδιαίτερα αυτούς που βραβεύονται ή επαινούνται. Εύχομαι κάθε επιτυχία στη ζωή και κάθε ευλογία από τον Θεό.