ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ ΟΜΙΛΙΑ ΧΩΡΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΡΣΙΝΟΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
ΤΗ 14η ΜΗΝΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2008
Μακαριώτατε
Σεπτή των Ιεραρχών χορεία
Σεβαστοί Πατέρες
Λαέ του Θεού,
Άπειρο το έλεος και ανεξιχνίαστες οι βουλές του Θεού, ο οποίος με καλεί σήμερον δια να με καταστήσει Αρχιερέα και ποιμένα λογικών προβάτων. Έχοντας πάντοτε επίγνωση της αδυναμίας μου, προσφέρω τον εαυτό μου στο Θείο θέλημα υπακούοντας στη φωνή της Αγίας Ημών Εκκλησίας. Και ιδού βρίσκομαι σήμερον εν τω μέσω ημών, έτοιμος, ζωσμένος το λεντίον της διακονίας και μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης εισέρχομαι στο μυστήριο της αγίας διακονίας ψυχών, εικόνων Θεού.
Εξέρχομαι σήμερον εκ της γης και της συγγενείας μου και του οίκου του πατρός μου και πορεύομαι στην αγιοτόκο επισκοπή Αρσινόης, διά να συναντήσω το λαό του Θεού, εκεί όπου η Θεία Πρόνοια με έταξε να διακονήσω.
Πορεύομαι με χαρά και έχω στραμμένη την προσοχή και την καρδιά μου όχι στην ανθρώπινη αδυναμία μου αλλά στη δύναμη του Χριστού. Πορεύομαι στο να κάνω όχι κάτι πρωτότυπο ή κάτι δικό μου, αλλά αυτό που κάνει η εκκλησία μας τόσους αιώνες. Πορεύομαι δηλαδή να συναντήσω ψυχές και να τους μεταφέρω το μήνυμα ότι ούτως ηγάπησεν ημάς ο Θεός, ώστε τον μονογενή Υιόν Αυτού έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόλλυται αλλά έχει ζωήν αιώνιον. Και είναι το έργο αυτό μέγα, καθότι ασχολούμεθα με τις ψυχές των ανθρώπων, οι οποίες έχουν ανεκτίμητη αξία ενώπιον του Θεού και η καθεμιά είναι μοναδική και αναντικατάστατη.
Η χαρά όμως Μακαριώτατε αυτής της μεγάλης ώρας είναι κεκραμένη μετά μεγάλης αγωνίας. Υποψιάζομαι το μέγεθος των δυσκολιών που πηγάζουν από το Υπούργημα τούτο και η αγωνία κορυφώνεται όταν ενθυμούμαι τα λόγια του Χρυσορρήμονος Ιωάννου, ο οποίος λέει ότι περισσότερο ταράττεται η ψυχή του ποιμένα από τα προβλήματα, απ’ ότι ταράττεται η θάλασσα από τα κύματα. Είναι μεγάλο το Αξίωμα και μεγάλη η τιμή που περιποιεί στην ευτέλειά μου ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, ταυτόχρονα όμως και τεράστιες οι ευθύνες που απορρέουν εξ αυτής. Λυγίζουν τα γόνατα καθώς ηχούν ακόμη στα αυτιά μου τα λόγια της ευχής που μόλις πριν από λίγο διαβάσατε εντός του Ιερού Βήματος «Συ Χριστέ, και τούτον τον αναδειχθέντα οικονόμον της αρχιερατικής χάριτος, ποίησον μιμητήν σου του αληθινού ποιμένος, τιθέντα την ψυχήν αυτού υπέρ των προβάτων, οδηγόν είναι τυφλών, φως των εν σκότει, παιδευτήν αφρόνων, διδάσκαλον νηπίων, φωστήρα εν κόσμω, ίνα καταρτίσας τας ψυχάς τας εμπιστευθείσας αυτώ επί της παρούσης ζωής, παραστή τω βήματί σου ακαταισχύντως και τον μέγα μισθόν λάβη ον ητοίμασας τους αθλήσασιν υπέρ του κηρύγματος του Ευαγγελίου σου».
Ο Κύριος θέλει τους επισκόπους μιμητές Του έτοιμους να σταυρωθούν να θυσιαστούν υπέρ της λογικής του ποίμνης. Επιτρέψτε μου να πω ότι για μένα αποτελεί συγκυρία ότι κατά τη σημερινή ημέρα, εορτή της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, υψώνομαι κι εγώ επί του Σταυρού μου, καθότι σύμφωνα με τα λόγια σύγχρονου μακαριστού ιεράρχου, η έδρα του επισκόπου δεν είναι θρόνος δόξης, αλλά τόπος Σταυρού και σταυρόσχημος οφείλει να είναι ο προσανατολισμός του επισκόπου, χριστοκεντρικός και ανθρωποκεντρικός. Και όσο περισσότερο μορφώνεται ο Χριστός εντός ημών και χριστοποιούμεθα, αφού ο επίσκοπος είναι εις τύπον Χριστού, τόσον περισσότερο ικανώνουμε τους εαυτούς μας προς διακονία του ποιμνίου, το οποίο εμπιστεύθηκε εις ημάς ο Κύριος.
Αισθανόμεθα Μακαριώτατε, ότι η Εκκλησία σήμερα με τους ποιμένες της, επισκόπους και ιερείς, έχει να διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο. Ο κόσμος διέρχεται κρίσιν και ζει μέσα στην αγωνία. Αφού τα έχει δοκιμάσει όλα, ζητεί πλέον και κάτι άλλο. Ζητεί τη χαρά και την Ειρήνη του Θεού. Αυτό είναι που καλούμεθα να διδάξουμε δείχνοντας το δρόμο στο λαό. Ο καθένας πρέπει να μάθει από εμάς ότι είναι παιδί του Θεού και ότι την πραγματική χαρά θα τη βρει μόνον αν αποκτήσει την Ειρήνη του Θεού. Η αποστολή μας μάς φορτώνει με ένα μεγάλο χρέος έναντι του κόσμου και τι θα απολογηθούμε στο Θεό αν δεν πραγματοποιήσουμε την αποστολή μας;
Ιδιαίτερα δε στην πατρίδα μας, ο επίσκοπος και η εκκλησία έχουν ακόμη ένα σημαντικό ρόλο. Σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα ο ρόλος της εκκλησίας ως θεματοφύλακα της πίστεως και της φυλής, αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Αφουγκραζόμαστε, Μακαριώτατε, την αγωνία σας για το μέλλον του τόπου, για το έσχατο αυτό άκρο της Ελληνισμού και συμπαριστάμεθα, ευχόμενοι μαζί σας για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση για το πρόβλημα του νησιού μας.
Με αισθήματα χαράς και αγωνίας, όπως προανέφερα, αλλά και με πλήρη συναίσθηση της ευθύνης μου, αναλαμβάνω σήμερα εκ των χειρών σας Μακαριώτατε τη διαποίμανση της Χωρεπισκοπής Αρσινόης. Πορεύομαι προς το ποίμνιο της Χωρεπισκοπής αυτής με αίσθημα θυσίας και με διάθεση να γίνω για τον απλό κόσμο ο καλός ποιμήν, ο οποίος «την ψυχήν αυτού τίθησι υπέρ των προβάτων».
Αισθάνομαι Μακαριώτατε προσωπική υποχρέωση απέναντί σας για την όσο το δυνατόν καλύτερη διαποίμανση της εμπιστευμένης μοι Χωρεπισκοπής, γνωρίζοντας ότι με δική σας πρωτοβουλία ανασυστήθηκε επί των ημερών σας ως Μητροπολίτου Πάφου.
Συμπαραστάτες στο έργο αυτό επικαλούμαι τους αγίους που αγίασαν στη Χωρεπισκοπή Αρσινόης, Αρίστωνα, Αρκάδιο, Νήκωνα και Προέχιο τους επισκόπους, τον άγιο Θεοσέβιο τον Αρσινοήτη, τον άγιο Καλανδίωνα και τον άγιο Νικόλαο το Νεομάρτυρα και πολλούς άλλους, που αγίασαν στη γη της Αρσινόης.
Γνωρίζω Μακαριώτατε ότι ο πήχης ετέθη ψηλά στη Χωρεπισκοπή Αρσινόης, διότι προκάτοχός μου ήταν ο νυν Μητροπολίτης Πάφου κύριος Γεώργιος. Θα προσπαθήσω όμως, όση η δύναμίς μου, και στηριζόμενος στη βοήθειά του Μητροπολίτου Πάφου, να συνεχίσω το σημαντικό έργο που έχει επιτελέσει στην περιοχή. Η Χωρεπισκοπή θα συνεχίσει να είναι, όπως ήταν,
ανοιχτή και έτοιμη να δεχτεί και τον πιο απλό άνθρωπο για να τον ακούσει και να τον βοηθήσει.
Τελειώνοντας το λόγο μου Μακαριώτατε, επιτρέψτε μου να εκφράσω τις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη μου προς το σεπτόν πρόσωπόν σας δια όσα πράττετε για μένα σήμερον και να σας βεβαιώσω ότι ο Χωρεπίσκοπος Αρσινόης θα βρίσκεται πάντοτε στο πλευρό σας και θα εύχεται δια την υγείαν και μακροημέρευσην σας επ’ αγαθώ τη Εκκλησία της Κύπρου.
Ευγνώμονα ευχαριστία οφείλω και στη σεβαστή χορεία των Αγίων Αρχιερέων, οι οποίοι με τίμησαν με τη ψήφο τους και σήμερα συμπροσεύχονται δια την ανάδειξή μου εις Αρχιερέα.
Ιδιαιτέρως όμως οφείλω εκ βάθους να ευχαριστήσω τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Πάφου κύριο Γεώργιο, ο οποίος πρότεινε την ελαχιστότητά μου δια την πλήρωση του Θρόνου της Αρσινόης. Θα ήθελα να διαβεβαιώσω το Μητροπολίτη Πάφου ότι θα πράξω ότι είναι δυνατόν δια να μην διαψευστούν οι προσδοκίες του και δια να τιμήσω την επιλογή του.
Θα ήτο παράλειψή μου να μην ευχαριστήσω την ώρα αυτή και τον Μητροπολίτη Κιτίου κύριο Χρυσόστομο, δια των χειρών του οποίου εισήλθα στις τάξεις του Ιερού Κλήρου. Θα ήθελα να τον ευχαριστήσω δια τη συμπαράσταση και το ενδιαφέρον με τα οποία με περιέβαλε αλλά και την εμπιστοσύνη που μου έδειξε κατά τη διάρκεια της διακονίας μου στην Ιερά Μητρόπολη Κιτίου εκ της θέσεως του Πρωτοσυγκέλλου.
Αλλά και τον σεβαστό Γέροντα της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Μαυροβουνίου, Αρχιμανδρίτη Συμεών, εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου δια όσα μου πρόσφερε μέχρι σήμερον στη ζωή μου. Τον ευχαριστώ ιδιαιτέρως δια την αγάπη που μου έχει εμφυσήσει, δια την εκκλησιαστική παράδοση της Κύπρου, μέσα από τη διδασκαλία της πάντιμης τέχνης της ιστορήσεως εικόνων.
Τους κατά σάρκα γονείς μου ευχαριστώ δια τα όσα έπραξαν για μένα, δια τη σωματική αλλά και πνευματική ανάπτυξή μου. Υιικές ευχαριστίες εκφράζω προς τον πατέρα μου, ο οποίος είναι παρών εδώ και δια δε την
κεκοιμημένη μητέρα μου, εύχομαι ο Θεός να της δίνει ανάπαυση και αναψυχή εν σκηναίς δικαίων.
Ευχαριστώ επίσης, όλους όσοι έχουν παραστεί σήμερα, αυτή τη μεγάλη ημέρα και ώρα, ιδιαιτέρως δε όσους έχουν ταξιδέψει από το εξωτερικό δια να είναι σήμερον εδώ. Ευχαριστώ τους παρόντες και απόντες, οι οποίοι πολυτρόπως με έχουν βοηθήσει μέχρι σήμερον στη ζωή μου και υπόσχομαι ότι θα εύχομαι πάντοτε γι’ αυτούς στο Ιερό Θυσιαστήριο.
Τέλος ευχαριστώ τον κλήρο και λαό της Χωρεπισκοπής Αρσινόης δια την εγκαρδιότητα με την οποία με δέχθηκαν στις λίγες επισκέψεις που έχω κάνει μέχρι στιγμής εκεί. Τους διαβεβαιώνω ότι πορεύομαι κοντά τους με πνεύμα θυσίας και αυταπάρνησης και θα αναλώνω τον εαυτό μου δια το καλό του ποιμνίου που μου εμπιστεύθηκε ο Θεός. Ευχηθείτε Μακαριώτατε όπως η παντοδύναμη δεξιά του Υψίστου είναι βοηθός και αντιλήπτωρ στην πορεία μου προς δόξαν της Εκκλησίας. Αμήν.
