English  Αρχική Σελίδα   Μητρόπολη   Μητροπολίτης   Eπισκοπή Αρσινόης  Επικοινωνία

       
  Δελτίο Κηρυγμάτων    

  
   Τυπικαί Διατάξεις
 
  
      Εορτολόγιον
 

  
Καταστατικό Εκκ. Κύπρου

 

  
Περιοδικό Απ. Βαρνάβας
 

 

 

 

 

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ
στην παρουσίαση του βιβλίου «Πικρές  Μνήμες – Οι μαύρες μέρες του 1974» του Ε. Παναγιώτου
Πάφος 16.3.2011
Του Μητροπολίτη Πάφου Γεωργίου
 
 
          Γίνεται, νομίζω, απ’ όλους αποδεκτό, ότι ο άνθρωπος είναι και παράγωγο αλλά και παράγων της Ιστορίας. Δεν είναι ένα άβουλο προϊόν της ιστορικής μοίρας. Στο βιολογικό πέρασμά του από τη γη αυτή παρουσιάζει και δράση κι έχει μεγάλη ευθύνη για τη μοίρα της πατρίδας του και του λαού του. Η συμβολή του είναι μεγάλη και αποφασιστική γιατί χωρίς την ανθρώπινη δράση κάθε κίνηση της Ιστορίας είναι αδύνατη.
          Είναι γι’ αυτό που κάθε φορά που παρουσιάζομαι σε κάποια εκδήλωση που γίνεται είτε για να μελετηθεί το ιστορικό μας παρελθόν, είτε για να παρουσιαστεί ένα βιβλίο που αναφέρεται σ’ αυτό το παρελθόν, νιώθω την ευθύνη να με πιέζει. Αισθάνομαι μέρος της διαδικασίας της διαμόρφωσης της Ιστορίας, σαν τον μάρτυρα του δικαστηρίου που, αφού ορκισθεί ότι θα πει την αλήθεια χωρίς φόβο και πάθος, με τη μαρτυρία του εμπλέκεται στην αναζήτηση αυτής της αλήθειας.
          Έτσι νιώθω κι απόψε με την παρουσίαση του βιβλίου «Πικρές μνήμες – Οι μαύρες μέρες του 1974» του Ταξίαρχου εν αποστρατεία Ευάγγελου Παναγιώτου. Όλοι, ο συγγραφέας με τα γραφόμενά του, οι ακροατές με την σιωπηρή αποδοχή τους και οι ομιλητές με τον λόγο τους, συντελούμε στην διαμόρφωση και καταγραφή της σύγχρονης Ιστορίας του τόπου μας.
          Το βιβλίο του Ευάγγελου Παναγιώτου, δεν ασχολείται, δυστυχώς, με τις ένδοξες σελίδες της Ιστορίας μας. Τις σελίδες που, έστω και με ήττες και ολοκαυτώματα φώτισαν τον δρόμο για την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την προκοπή. Ασχολείται μ’ ένα κεφάλαιο δραματικής περιπέτειας της ιδιαίτερης πατρίδας μας, συνδεδεμένο με εσωτερικές έριδες, εξωτερικές επεμβάσεις και προδοσίες. Ό,τι μεγάλο και θαυμαστό κατόρθωσε ο Ελληνισμός της Κύπρου με τον απελευθερωτικό του αγώνα και στα πρώτα χρόνια μετά την ανεξαρτησία, καταστρεφόταν από μέσα, όπως το ξύλο από το σαράκι, ώσπου το 1974 έγινε η μεγάλη καταστροφή.
          Οι Έλληνες παραμένουμε πάντα οι ίδιοι. Από τον Μαραθώνα, κι ακόμα πιο παλιά, μέχρι σήμερα. Με γίγαντες και ημίθεους, μπροστά στους οποίους υποκλίνονται ακόμα κι οι εχθροί, αλλά και με χαμερπείς προδότες, από τους οποίους με βδελυγμία αποστρέφεις το πρόσωπό σου.
          Η Ιστορία, όμως, διδάσκει και με τις αρνητικές σελίδες της: Κι είναι αναγκαίο να την μελετούμε για να γνωρίσουμε τους ιστορικούς νόμους και την ιστορική εντελέχεια. Για να μαθαίνουμε από τα παθήματά μας, και να προγραμματίζουμε σωστά το μέλλον.
          Αυτό το νόημα έχει, κατά τη γνώμη μου, η αποψινή συγκέντρωση για την παρουσίαση του βιβλίου του Ευάγγελου Παναγιώτου, που αναφέρεται κυρίως στην προδοσία του ’74. Το βιβλίο δεν παρουσιάζει απαιτήσεις λογοτεχνικής καλλιέπειας.  Είναι λιτή και απέριττη η παράθεση των γεγονότων. Σύντομη η αναφορά στον Απελευθερωτικό μας αγώνα του 1955 – 59 και στο πρώτα τρία χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ειδική αναφορά γίνεται και στα γεγονότα της Τηλλυρίας του 1964 ενώ η κύρια ενασχόληση του βιβλίου είναι με το πραξικόπημα και την Τουρκική εισβολή.
          Είναι ακριβώς αυτή η κύρια αναφορά του βιβλίου που δημιουργεί ανάμεικτα αισθήματα σ’ εμάς. Η Πάφος νιώθει περήφανη που με την Αντίσταση διέσωσε το γόητρο της φυλής και έσωσε τον Εθνάρχη Μακάριο. Μα η κατοχή της πατρίδας μας και οι θανάσιμοι κίνδυνοι που μας απειλούν μάς προσγειώνουν στην τραγικότητα του σήμερα. Κι οι ματωμένες ανταύγειες από τις φωτιές του Προεδρικού και της Αρχιεπισκοπής επιδιώκουν έκτοτε να φωτίσουν με το τραγικό φως τους το βάθος και τα ολοσκότεινα παρασκήνια της τότε πολιτικής των ισχυρών και της προδοσίας των ελληνοφώνων.
          Αυτή παραμένει και η κύρια επιδίωξη του αγαπητού Βαγγέλη Παναγιώτου με το βιβλίο του «Πικρές Μνήμες». Να ρίξει φως στα παρασκήνια και να αποκαλύψει την προδοσία αλλά και να προφυλάξει από παραχαράξεις των γεγονότων. Και επιπλέον να καλέσει σε συστράτευση για διάσωση της πατρίδας. Τον συγχαίρω θερμά και εύχομαι κάθε επιτυχία στο έργο του.