English  Αρχική Σελίδα   Μητρόπολη   Μητροπολίτης   Eπισκοπή Αρσινόης  Επικοινωνία

       
  Δελτίο Κηρυγμάτων    

  
   Τυπικαί Διατάξεις
 
  
      Εορτολόγιον
 

  
Καταστατικό Εκκ. Κύπρου

 

  
Περιοδικό Απ. Βαρνάβας
 

 

 

 

 

ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑΤΩΝ  ΙΟΥΛΙΟΣ 2011
 
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ                            
Απόστολος: Ρωμ. ε΄ 1 – 10
Ευαγγέλιο: Ματθ. στ΄ 22 – 33  
3 Ιουλίου 2011     
                                                                
«Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. στ΄ 33).
 
Η αποκατάσταση των σχἐσεων του ανθρώπου με το Θεό είναι καρπός – αποτέλεσμα δυο σημαντικών παραγόντων. Πρώτον, της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο, χάρις στην οποία ο Χριστός έδωσε τη ζωή του για μας, και δεύτερον, της πίστης μας προς το Χριστό στην οποία οδηγηθήκαμε και ακόμα οδηγούμαστε από τη Χάρη του Θεού.
Και τα δύο είναι δώρα του Θεού προς τον άνθρωπο. Προσφέρονται σαν δώρο στον άνθρωπο και το μόνο που χρειάζεται από τον άνθρωπο είναι η αποδοχή τους ελεύθερα και χωρίς εξαναγκασμό, καθώς και η μετατροπή του σε τρόπο καθημερινής ζωής. Η αποδοχή αυτών των δώρων και δωρεών του Θεού προσφέρει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να απελευθερωθεί από κάθε είδους εξαρτήσεις, όπως είναι η αμαρτία και η προσκόλληση στα υλικά αγαθά. Αυτή η αποδοχή, σαν βίωμα και καθημερινή πράξη, προσφέρει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να ισορροπεί τη σχέση του με το Θεό και με τον κόσμο και κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες, όπως είναι οι θλίψεις και οι δοκιμασίες. Κατά το σημερινό «Απόστολο», οι θλίψεις ερμηνεύονται θετικά, καλλιεργούν την υπομονή, βελτιώνουν το χαρακτήρα, αναπτύσσουν την ελπίδα και οδηγούν τον άνθρωπο στην ανακάλυψη της αγάπης του Θεού. Μιας αγάπης, της αγάπης του Θεού, που μας δόθηκε με το Άγιο Πνεύμα και την οποία αισθανόμαστε σε όλη την ύπαρξή μας.
«Τώρα, λοιπόν, αφού ο Θεός μάς απάλλαξε από την καταδίκη, με τη μεσολάβηση του σταυρικού θανάτου του Χριστού, πολύ δε περισσότερο θα μας σώσει κι από τη μέλλουσα οργή. Παρ’ ότι ήμασταν εχθροί με το Θεό, μας συμφιλίωσε μαζί του ο σταυρικός θάνατος του Υιού του. Πολύ δε περισσότερο θα μας χαρίσει τη σωτηρία». Και καταλήγει ο Απόστολος Παύλος: «Κι όχι μόνο συμφιλιωθήκαμε, αλλά και καυχόμαστε για το Θεό, που μας έδωσε τώρα αυτή τη συμφιλίωση μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού».
Κατά συνέπεια, αν ο καθένας συναισθάνεται αυτή τη συμφιλίωση, θα προσπαθήσει να το αποδείξει με έργα και όχι λόγια. Και για να είναι βέβαιος ότι βρίσκεται στο σωστό δρόμο, θα πρέπει να κρατά σε κατάσταση υγιή τόσο το νου όσο και τη συνείδηση. Και τα δύο αποτελούν ένα είδος φωταγωγού για τον άνθρωπο. Εάν αυτός ο φωταγωγός σκεπαστεί, τότε αναπόφευκτα θα κυριαρχήσει το σκοτάδι.
Φως για την ψυχή, λοιπόν, ο νους, το λογικό του ανθρώπου, το οποίο πρέπει να είναι συνεχώς δέκτης του θείου φωτισμού που θα οδηγεί στο δρόμο της σωτηρίας. Αν αυτή η έλξη του φωτός εκλείψει, τότε θα κυριαρχήσει το σκοτάδι, το σκοτάδι της αμαρτίας. Εάν, λοιπόν, ο νους, που δόθηκε σαν δώρο για να καθοδηγεί την ψυχή, σκοτιστεί, τότε το σκοτάδι των παθών θα καταστήσει σκοτεινή την ψυχή και η ψυχή θα τυφλωθεί. Και η τύφλωση της ψυχής είναι χειρότερη από την τύφλωση του σώματος, γιατί η ψυχή έχει μεγαλύτερη αξία από το σώμα.
Είναι για τούτο που ο Κύριος μάς ξεκαθαρίζει ότι: «Κανείς δεν μπορεί να είναι δούλος σε δυο κυρίους. Γιατί ή θα μισήσει τον ένα και θα αγαπήσει τον άλλο, ή θα στηριχτεί στον ένα και θα περιφρονήσει τον άλλο. Δεν μπορείτε να είστε δούλοι και στο Θεό και στο χρήμα». Και δουλεία του χρήματος είναι η πλεονεξία, η οποία αφήνει συνεχώς ανικανοποίητο τον άνθρωπο, γεγονός που κάνει τον Απόστολο Παύλο να την χαρακτηρίσει «ειδωλολατρία» (Κολ. γ΄ 5).
Ο Κύριος δεν εμποδίζει τον άνθρωπο από το να είναι συνετός και προνοητικός. Τον εμποδίζει από την αγωνιώδη φροντίδα να αποκτήσει υλικά αγαθά, όχι για συντήρηση, αλλά για ασφάλεια, ή για να καυχάται για τα αποθέματα που έχει. Ακόμα και σε εποχές οικονομικής κρίσης, όπως η σημερινή, η αγωνιώδης φροντίδα παραμένει γύρω από το ίδιο τριπλό ερώτημα: «Τι θα φάμε, τι θα πιούμε και πώς θα ντυθούμε;» και σε εποχές κρίσης η αγωνία παραμένει, όχι αν θα έχουμε σήμερα να φάμε, αλλά πώς θα αυξήσουμε τα αποθέματά μας για να μην πεινάσουμε. Αδιαφορούμε για τους απρόβλεπτους κινδύνους μιας φυσικής καταστροφής, από μια πυρκαγιά, ένα σεισμό, ένα ... τσουνάμι!!
Η ασφάλεια για τον άνθρωπο είναι μόνο ο Θεός, ο οποίος φροντίζει ακόμα και για τα άψυχα δημιουργήματα. Μας παρουσιάζει μάλιστα δυο παραδείγματα, τα πουλιά και τα αγριόκρινα. Τα πρώτα ούτε σπέρνουν, ούτε θερίζουν, ούτε και συνάζουν αγαθά σε αποθήκες. Κι όμως ο ουράνιος Πατέρας σας τα τρέφει. Και ρωτά: «εσείς δεν αξίζετε περισσότερο από αυτά;» Τα δεύτερα, πάλι, τα αγριόκρινα, ούτε κοπιάζουν ούτε γνέθουν. Κι όμως, η περιβολή τους είναι ωραιότερη από αυτή του ξακουστού Σολομώντα. «Αν όμως ο Θεός ντύνει έτσι το αγριόχορτο, που σήμερα υπάρχει κι αύριο θα το ρίξουν στη φωτιά, δε θα φροντίσει πολύ περισσότερο για σας ολιγόπιστοι;»
Τα πιο πάνω λόγια του Κυρίου δεν έχουν σαν στόχο να καταδικάσουν τον άνθρωπο σε αδράνεια, αλλά στο να αποφύγει την περιττή και αγωνιώδη φροντίδα. Δεν είπε ο Κύριος μη σπέρνετε ή μη θερίζετε, ούτε να μην εργάζεσθε, αλλά «μη μεριμνάτε», μη φροντίζετε αγωνιωδώς για τα μικρά και τα ασήμαντα, όπως είναι κάθε τι που σχετίζεται με την ύλη. Υπάρχουν ανώτερα πνευματικά αγαθά για τα οποία θα πρέπει να ενδιαφερθούμε με περισσότερη φροντίδα. Και αυτό το ενδιαφέρον, όταν εκδηλώθηκε, εξύψωσε πνευματικά τον άνθρωπο, δημιούργησε πολιτισμό, πρόσφερε ψυχική γαλήνη και συνέβαλε στη χαρά της δημιουργίας.
Πρέπει, λοιπόν, να απαλλαγούμε τόσο από την αγωνιώδη φροντίδα, όσο και από την αμεριμνησία που αποκοιμίζει τον άνθρωπο και τον καθιστά νωθρό και τεμπέλη. Αντίθετα, πρέπει να μιμηθούμε τον πρωτοπόρο κάθε προόδου και ο οποίος μας είπε: «Ο πατήρ μου έως άρτι εργάζεται, καγώ εργάζομαι» (Ιωάν. ε΄17) για να προειδοποιήσει ότι «έρχεται νυξ ότε ουδείς δύναται εργαζεσθαι» (Ιωάν. θ΄4).
Αδελφοί μου, ο Κύριος αφού μας αποκάλυψε τους κινδύνους τους καθημερινούς που αποπροσανατολίζουν αλλά και αποχρωματίζουν τη ζωή μας, μας προσφέρει στο τέλος και λύσεις που θα δώσουν νόημα στη ζωή μας. Μας προτρέπει να κινηθούμε θετικά: «Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν». Γι’ αυτό πρώτα απ’ όλα να επιζητείτε τη βασιλεία του Θεού και την επικράτηση του θελήματός Του κι όλα αυτά θα ακολουθήσουν. Ας θυμηθούμε το της Κυριακής προσευχής «ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης» (Ματθ. στ΄ 10). Τα αιτήματα αυτά ζητούν αύξηση της γνώσεως του θελήματος του Θεού μέσα από τη δική μας συμβολή που θα εκφράζεται σαν αποδοχή της διδασκαλίας και έμπρακτη εφαρμογή των εντολών του. Με τον τρόπο αυτό γινόμαστε συνδιαμορφωτές στην επικράτηση αυτής της βασιλείας του. Ας κάνουμε τη δική μας προσπάθεια. Να ’μαστε σίγουροι ότι θα έχει θετικό αποτέλεσμα. Αμήν.
 
Θεόδωρος Αντωνιάδης


ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ                                                        
Απόστολος: Ρωμ. στ΄ 18 – 23  
Ευαγγέλιο: Ματθ. η΄ 5 – 13 
10 Ιουλίου 2011   
                                                                  
«Αμήν λέγω υμίν, ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον (Ματθ. η΄ 10).
 
Σε δυο περιπτώσεις ο Ιησούς εκδηλώνει θαυμασμό για την πίστη ανθρώπων και την οποία όχι απλώς εγκωμιάζει, αλλά και επιβραβεύει. Και οι δυο περιπτώσεις αφορούν ανθρώπους έξω από τον Ιουδαϊκό χώρο. Και οι δυο περιπτώσεις αφορούν ειδωλολάτρες. Η μια περίπτωση ήταν η Χαναναία και η άλλη η σημερινή, του εκατοντάρχου. Και οι δυο τους, παρά το ότι ανήκουν στον ειδωλολατρικό χώρο και οι οποίοι δεν είχαν διδαχθεί για τον ερχομό του Λυτρωτή, εν τούτοις, όταν έρχεται, τον αποδέχονται και ζητούν το έλεός του.
Και ο Ιησούς δεν αρνείται την προσφορά του ελέους του, προετοιμάζοντας παράλληλα την ανθρωπότητα ότι είναι ο Λυτρωτής του κόσμου, ο Λυτρωτής του συνόλου των λαών και όχι μόνο του Ιουδαϊκού λαού. Παράλληλα, στέλλει το μήνυμα σε όλους ότι η σωτηρία δεν είναι φυσικό επακόλουθο της ένταξης του ανθρώπου είτε στην Ιουδαϊκή, είτε και σήμερα στη χριστιανική θρησκεία. Η σωτηρία είναι το αποτέλεσμα της σύνδεσης του ανθρώπου μετά του Ιησού και μέσα από την πίστη της αποδοχής του ως Λυτρωτή και Σωτήρα.
Όμως, και στις δυο περιπτώσεις, της Χαναναίας και σήμερα του εκατοντάρχου, η πίστη, σαν αρετή, δεν είναι μοναχική, αλλά εκφράζεται μέσα από δυο άλλες αρετές, της ταπεινοφροσύνης και της αγάπης. Και αυτές οι αρετές κοσμούν σήμερα τον εκατόνταρχο. Παρά το ότι ασκεί ένα επάγγελμα, του Ρωμαίου στρατιωτικού, και κατέχει ένα υψηλό αξίωμα, εκείνο του εκατοντάρχου, εν τούτοις, παρουσιάζεται με μεγάλη ταπεινοφροσύνη μπροστά στον Ιησού. Μπροστά στον Ιησού υποχωρεί κάθε ανθρώπινο αξίωμα. Γιατί ο Ιησούς είναι ο Θεός και ο Λυτρωτής. Είναι Εκείνος ο οποίος, ως Θεός, μπορεί τα πάντα, σε αντίθεση με τους ανθρώπους, που έχουν περιορισμένες δυνατότητες, όποιο αξίωμα κι αν κατέχουν.
Αναγνωρίζοντας τη δική του μικρότητα, υποκλίνεται με ταπείνωση μπροστά στην ανωτερότητα και το μεγαλείο του Ιησού. Στην πρόθεση του Ιησού να πάει σπίτι του εκατοντάρχου και να θεραπεύσει τον υπηρέτη του, αποκρίνεται με μια αφάνταστη ταπεινοφροσύνη: «Κύριε, δεν είμαι άξιος να σε δεχτώ στο σπίτι μου». Παράλληλα με την ταπεινοφροσύνη, αφήνει την πίστη να ξεδιπλωθεί. Εκτός του ότι δεν είμαι άξιος για να σε δεχτώ στο σπίτι μου, πιστεύω ότι δε χρειάζεται να ’ρθεις εκεί για να κάνεις το θαύμα. «Πες μόνο ένα λόγο και θα γιατρευτεί ο δούλος μου». Μάλιστα τεκμηριώνει αυτή την πίστη με επιχειρήματα: «Κι εγώ είμαι άνθρωπος κάτω από εξουσία κι έχω στρατιώτες στη διοίκησή μου. λέω στον ένα «πήγαινε» και πηγαίνει και στον άλλο «έλα» και έρχεται, και στο δούλο μου «κάνε αυτό» και το κάνει». Με τη δύναμη της πίστης του σαν να λέει στον Ιησού: «Αν εγώ, που είναι απλός άνθρωπος, έχω τόση δύναμη, πόσο μάλλον ο δικός σου λόγος, επειδή εσύ είσαι Θεός».
Αυτή είναι η δύναμη της πίστης. Αναγνωρίζει το μεγαλείο και τη δύναμη του Θεού, μπροστά στα οποία υποκλίνεται με θαυμασμό και απέραντη ταπεινοφροσύνη. Είναι μια πίστη πρωτάκουστη και υπέροχη που δεν υπάρχει ούτε και μεταξύ των ανθρώπων που έχουν διδαχθεί για τον αληθινό Θεό, όπως οι Ισραηλίτες.
Αξιοθαύμαστη, λοιπόν, πίστη που παρατηρείται σε έναν άνθρωπο ειδωλολάτρη, έναν αλλόθρησκο. Για τούτο και δεν προσπερνιέται απαρατήρητη. Όμως αυτή την πίστη την ακούει, τη διακρίνει και τη θαυμάζει μόνο ένας, ο Ιησούς. Οι άλλοι, ίσως και να ενοχλούνται, ή και να εκφράζουν αντίθεση στο ότι ο Ιησούς καταδέχεται να μιλά με έναν ειδωλολάτρη. Κι όμως, ο Ιησούς δεν προσπερνά αδιάφορα την πίστη του εκατοντάρχου, αλλά ούτε και την χωρίς πίστη συμπεριφορά των Ιουδαίων. Επαινεί τον εκατόνταρχο για την πίστη του. Την ίδια στιγμή ασκεί κριτική για την ολιγοπιστία των Ιουδαίων, ενώ προειδοποιεί παράλληλα όχι μόνο αυτούς που τον ακολουθούν, αλλά και τις επόμενες γενιές ότι η σωτηρία δεν επιτυγχάνεται μόνο με μια απλή παρουσία στο χώρο της θρησκείας. Χρειάζεται παράλληλα πίστη και ενεργουμένη αγάπη. Αγάπη που να εκφράζεται μέσα από τα έργα και την όλη ζωή και συμπεριφορά.
Και τον εκατόνταρχο δεν τον διακρίνουν μόνο η δυνατή και σταθερή πίστη, καθώς και η πραγματική ταπεινοφροσύνη, αλλά και η αγάπη. Σε μια εποχή που ο άνθρωπος υποτιμάται και ιδιαίτερα ο δούλος, ο εκατόνταρχος εκδηλώνει αγάπη προς το δούλο του, για τούτο και υποβάλλεται σε θυσία και παράλληλα ταπεινώνεται για χάρη του δούλου του. Με τον τρόπο αυτό εφαρμόζει στην πράξη την «καινή» εντολή της αγάπης του Ιησού. Μιας αγάπης που ξεπερνά τον εαυτό του και που εκφράζεται μέσα από τη θυσία του για μας. Μια αγάπη που μας θυμίζει η Εκκλησία, όχι μόνο τη Μεγάλη Εβδομάδα, αλλά καθημερινά μέσα από την εικόνα της σταυρώσεως που υπάρχει στο ύψος του εικονοστασίου, σαν υπενθύμιση αλλά και σαν προτροπή σε μας να ανυψωθούμε από τα μικρά, τα ταπεινά και εφήμερα και να φτάσουμε τα ουράνια και πνευματικά.
Δικαιολογημένος, λοιπόν, ο θαυμασμός του Ιησού καθώς και η κριτική του ότι: «ουδέ εν τω Ισραήλ τασαύτην πίστιν εύρον». Γιατί ο εκατόνταρχος διαφέρει από αυτούς. Διαφέρει από τον πατέρα του δαιμονιζόμενου παιδιού που όταν τον πλησιάζει, εκφράζει αμφιβολία για τον Ιησού λέγοντάς του «αν μπορείς να κάνεις κάτι, βοήθησέ μας» (Μάρκ. θ΄ 22). Διαφέρει από τον Ιάειρο που πέφτει μεν στα πόδια του Ιησού και τον παρακαλεί θερμά, αλλά την ίδια στιγμή του ζητά: «έλα να βάλεις τα χέρια σου πάνω της για να γιατρευτεί και να ζήσει» (Μάρκ. ε΄ 23). Ακόμα και ο μαθητής του ο Θωμάς ζητά να βάλει τον δάκτυλό του στον «τύπον των ήλων» (Ιωάν. κ΄ 23), προκειμένου να πιστέψει στο γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου.
Ο έπαινος δεν περιορίζεται μόνο στον εκατόνταρχο, ούτε και η κριτική μόνο στους ανθρώπους της εποχής του. Ο έπαινος αλλά και η προειδοποίηση απευθύνονται και σε μας σήμερα για να εξετάσουμε το βαθμό της δικής μας πίστης κάθε φορά που τον πλησιάζουμε. Ο Κύριος μάς διαβεβαιώνει ότι: «το ει δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατά τω πιστεύοντι» (Μάρκ. θ΄ 23). Εάν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά γι’ αυτόν που πιστεύει.
Αδελφοί μου, υποκλινόμαστε με θαυμασμό μπροστά στην πίστη του εκατοντάρχου που δεν επεδίωξε τη σωματική παρουσία του Κυρίου, αλλά ούτε και έφερε κοντά του τον άρρωστο υπηρέτη του. Πίστεψε στη δύναμη και την εξουσία που είχε ο Ιησούς να κάνει το θαύμα με μόνο το λόγο του, αναγνωρίζοντας με τον τρόπο αυτό τη θεότητά του. Και ο Ιησούς, ανταμείβοντάς τον, τον εξύψωσε με θαυμασμό και του πρόσφερε περισσότερα από όσα εζήτησε. Ας μιμηθούμε την πίστη του εκατοντάρχου και να ’μαστε βέβαιοι ότι θ’ ακούσουμε κι εμείς τα παρήγορα λόγια: «Ύπαγε και ως επίστευσας γενηθήτω σοι». Πήγαινε, κι ας γίνει αυτό που πίστεψες. Αμήν.
Θεόδωρος Αντωνιάδης
 
 
ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Δ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ 
Απόστολος: Τίτ. γ' 8 – 15   
Ευαγγέλιο: Ματθ. ε΄ 14 – 19
17 Ιουλίου 2011                                     
 
«Υμείς εστε το φως του κόσμου»
 
Η Εκκλησία μας τιμά σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, τους Αγίους Πατέρες της Τετάρτης Οικουμενικής Συνόδου, τους ανυποχώρητους εκείνους αγωνιστές που ξεκάθαρα και ασυμβίβαστα, διακήρυξαν την αλήθεια της Ορθοδόξου πίστεως μας. Τιμούμε σήμερα όλους εκείνους που ανταποκρίθηκαν πλήρως στο κέλευσμα αυτό που ο Κύριος απηύθυνε προς τους Μαθητές και Αποστόλους του. Και πρώτοι οι Πατέρες αυτοί έγιναν φως του κόσμου, που μέχρι σήμερα φωτίζουν την Οικουμένη, με τα όσα εθέσπισαν στην περίφημη αυτή Οικουμενική Σύνοδο, εναντίον των διαστρεβλωτών της πίστεώς μας αιρετικών Μονοφυσιτών, δηλαδή αυτών που πιστεύουν μόνο στη Θεία Φύση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Αλλά το κέλευσμα αυτό δεν απευθύνεται μόνο στους Αποστόλους και Πατέρες της Εκκλησίας μας. Απευθύνεται και στον κάθε χριστιανό, που πρέπει να είναι για τον Κύριο φως του κόσμου και που θα πρέπει με το φωτεινό παράδειγμά του να φωτίζει τους ανθρώπους που βρίσκονται μακριά από το Θεό, στο σκοτάδι της αμαρτίας. Τα λυχνάρια, συνεχίζει η ευαγγελική περικοπή, δεν τα ανάβουν κάτω από κάδους, αλλά τα τοποθετούν ψηλά πάνω στο λυχνοστάτη, για να φωτίζουν όλους όσοι βρίσκονται μέσα στο σπίτι. Κι έτσι σαν το λυχνάρι ζητά ο Κύριος να λάμπει το φως της αρετής μας στους συνανθρώπους μας για να βλέπουν τα καλά μας έργα και να δοξάζουν τον Θεό Πατέρα μας.
Κάθε χριστιανός, λέγει και πάλιν ο Κύριος, είναι σαν μια πόλη που είναι κτισμένη πάνω σ' ένα ψηλό βουνό. Έτσι, είτε το θέλουμε είτε όχι, είμαστε θεατές απ' όλους. Όπου κι αν κρυφτούμε είναι ολοφάνερη η ζωή μας, γιατί μας βλέπουν τα μάτια όλων των ανθρώπων. Γι' αυτό και το πρώτο στοιχείο που θα μας κάμει φως του κόσμου, είναι η ενάρετη ζωή μας και τα θεάρεστα έργα μας. Η προσπάθεια του καθενός από εμάς είναι να εφαρμόζει όσο το δυνατόν το θέλημα του Θεού. Η εφαρμογή όλων ανεξαιρέτως των εντολών του, που για τον Κύριο δεν υπάρχουν μικρές και μεγάλες. Η ζωή μας θα πρέπει να είναι καθαρή από την αμαρτία, να είναι μια ζωή καθ' όλα αγία. Μια ζωή που να προβάλλεται η αλήθεια, η σεμνότητα, η δικαιοσύνη, η αγιότητα και που να παρουσιάζεται με μια λέξη η αρετή.
Κι όλα αυτά θα πρέπει να τα επιδεικνύουμε και να τα προβάλλουμε σ' όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Οι γονείς να είναι υπόδειγμα στην οικογένεια. Οι σύζυγοι μεταξύ τους να ζουν αρμονικά. Οι γονείς προς τα παιδιά και τα παιδιά προς τους γονείς, να επιδεικνύουν το σεβασμό και την αγάπη που είναι απαραίτητο στοιχείο για μια σωστή οικογένεια. Στην εξάσκηση του επαγγέλματός μας θα πρέπει να κυριαρχεί η τιμιότητα, η δικαιοσύνη, η ειλικρίνεια. Και τέλος, στις διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις μας θα πρέπει να δεσπόζει η ευγένεια, η εξυπηρετικότητα, η προθυμία και σαν επιστέγασμα όλων η αγάπη.
Όταν ασκούμε την αγάπη προς όλους, και μάλιστα όπως την ζητά ο Χριστός, τότε αναδεικνυόμαστε φως του κόσμου. Τότε τα καλά μας έργα δεν κρύβονται. Αντίθετα φαίνονται και μας υψώνουν εμάς τους ιδίους και φωτίζουν και τις ψυχές των άλλων. Χρειάζεται, λοιπόν, για να ανταποκρινόμαστε στην κλήση του Κυρίου και για να είμαστε φως του κόσμου, να βάλουμε όλες μας τις δυνάμεις, ώστε παντού και πάντοτε να τηρούμε τις εντολές και το άγιο θέλημα του Κυρίου. Γιατί αν δεν έχουμε ζωή χριστιανική, όχι μόνο δεν θα είμαστε φως του κόσμου, αλλά θα συντελούμε και στο να βλασφημείται το όνομα του Κυρίου. Κι ότι το φωτεινό παράδειγμα έχει μεγάλη αξία, αυτό είναι αλήθεια, που την ομολογεί κάθε άνθρωπος. Η πνευματική ευωδία που αποπνέει σαν άλλο θυμιατήρι η ζωή των πιστών, ευχαριστεί και αυτούς ακόμα τους άπιστους, γιατί το καλό παράδειγμα αξίζει αυτό καθ' εαυτό. Γιατί η ενάρετη συμπεριφορά και τα φωτεινά έργα, φανερώνουν ότι αυτός που τα έχει, ενίκησε τις αδυναμίες του και κατέκτησε την αρετή. Έγινε και είναι φως που φωτίζει τους γύρω του. Πράγμα κάθε άλλο παρά συνηθισμένο και εύκολο. Χρειάζεται δύναμη και γενναιότητα ψυχής για να κατορθωθεί.
Αν επί πλέον λάβουμε υπόψη μας και τις θετικές επιδράσεις που προξενεί το καλό παράδειγμα σ' όσους το βλέπουν, τότε θα εννοήσουμε ακόμα περισσότερο την αξία του. Γιατί δεν είναι μόνο το γεγονός ότι παρακινεί πολλούς συνανθρώπους μας στο να αφήσουν την ζωή της αμαρτίας και να ακολουθήσουν το δρόμο της αρετής, αλλά το παράδειγμα συντελεί στο να δοξάζουν οι άνθρωποι το Πανάγιο Όνομα του Θεού, που αναδεικνύει με τη Χάρη του τα φωτεινά παραδείγματα των πιστών του. Πολύ μεγάλη, λοιπόν, είναι η αξία του καλού παραδείγματος, που δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η πλήρης εφαρμογή του Νόμου του Θεού.
Αδελφοί μου, οι Άγιοι Εξακόσιοι Τριάντα Πατέρες της Τέταρτης Οικουμενικής Συνόδου, τους οποίους γιορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας, υπήρξαν πράγματι φως του κόσμου. Με την άγια ζωή τους και τους ιερούς λόγους τους, ανεδείχθησαν, φώτα πνευματικά στην εποχή τους και στην Εκκλησία. Ανεδείχθησαν, όπως ακούσαμε και από το δοξαστικό τους σήμερα, «αστέρες πολύφωτοι»· αστέρες πολύφωτοι που πιο πολύ σήμερα χρειάζεται η κοινωνία μας. Γιατί, δυστυχώς, σήμερα, λείπουν από την κοινωνία μας τα ηθικά πρότυπα. Η κοινωνία μας σήμερα παραπαίει και αυτό οφείλεται στο ότι οι εχθροί της πίστεώς μας τα κατάφεραν να αμβλύνουν λίγο – λίγο τα ηθικά αισθητήριά μας. Και βλέπει κανείς στην πατρίδα μας να έχει αλλάξει τόσο ραγδαία σε διάστημα λίγων δεκαετιών η νοοτροπία και η ζωή των πολλών, έπειτα από σταδιακούς και αδιόρατους συμβιβασμούς.
Ας μιμηθούμε, λοιπόν, τους Αγίους Πατέρες που οι ίδιοι εφάρμοσαν το Νόμο του Θεού με ταπείνωση και που εδίδαξαν και εμάς να τον εφαρμόζουμε στην εντέλεια. Με το φωτεινό δε παράδειγμά τους, ας εμπνέουν κι εμάς και ας μας παρακινούν σε αγώνες για την κατάκτηση της αρετής. Ας τους μιμηθούμε, λοιπόν, για να δοξασθούμε κι εμείς μαζί τους στην Ουράνιο Βασιλεία, που έχει ετοιμάσει ο Κύριος για τους εκλεκτούς του.
Ηγούμενος Χρυσορροϊατίσσης Διονύσιος
 
 
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ                                                    
Απόστολος: Ρωμ. ιβ 6 – 14
Ευαγγέλιο: Ματθ. θ’ 1 – 8
24 Ιουλίου 2011        
                                     
«Τι γαρ ευκοπώτερον, ειπείν, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι,
ή ειπείν, έγειρε και περιπάτει;»
 
Πρόκειται για μια από τις πολλές θαυματουργικές θεραπείες του Ιησού, και στη σημερινή περίπτωση, τη θεραπεία ενός παραλυτικού στην Καπερναούμ. Δεν είναι το μοναδικό θαύμα με το οποίο ο Κύριος χάρισε την υγεία και την χαρά, τόσο στον θεραπευθέντα παράλυτο, όσο, βέβαια, και στην οικογένειά του. Αυτό όμως που προβλημάτισε τους αρνητικά δύσπιστους γραμματείς της Ιουδαϊκής θρησκείας, αγαπητοί μου αδελφοί, ήταν η άφεση των αμαρτιών που χάρισε στον παραλυτικό, πριν από την θεραπεία και που ασφαλώς ειρήνευσε την ψυχή του. Βλασφημία θεωρήθηκε από τους γραμματείς, αφού μόνο ο Θεός έχει το απόλυτο δικαίωμα να συγχωρεί τις αμαρτίες των ανθρώπων. Και ενώ πληροφορούνται ή και παρακολουθούν οι ίδιοι τη διδασκαλία και τα θαύματά του Κυρίου, τους είναι αδύνατον να σκεφτούν λογικά και με βάση τη γνώση της Παλαιάς Διαθήκης, να υποπτευθούν έστω, την θεία Του προέλευση. Φαίνεται σε μας, που ζούμε στην περίοδο της χάριτος του Θεού και γνωρίσαμε τον αληθινό Θεό, σαν κάτι πολύ απλό που δεν επιδέχεται συζήτηση ή αμφισβήτηση. Εκείνοι όμως υπηρέτες του ναού με κύριο καθήκον τη μελέτη του νόμου του Θεού και την ερμηνεία των θεόπνευστων και αποκαλυπτικών προφητειών προς χάριν του λαού, δεν μπορούσαν να δουν, να αντιληφθούν την ένσαρκη παρουσία του Μεσσία, που τους είχε υποσχεθεί ο Θεός. Αυτή η αδυναμία τους, έγινε η αιτία να παραμείνει μέχρι σήμερα ο Ιουδαϊκός λαός, ο περιούσιος λαός του Κυρίου, μακριά από την αληθινή πίστη, να χάσει την ευκαιρία της σωτηρίας, που υποσχέθηκε στον ανθρώπινο γένος, χωρίς εξαιρέσεις και διαχωρισμούς. Και έμεινε μακριά, ενώ ήταν δίπλα του ο Χριστός, ενώ τιμήθηκε με την ενανθρώπιση Του, τη ζωή Του ανάμεσά τους, τον σταυρικό θάνατο και την ανάστασή Του. Εκείνοι βέβαια, αγαπητοί μου αδελφοί, σκοτισμένοι και προκατειλημμένοι, δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν. Εμείς όμως; Δεχτήκαμε δια του βαπτίσματος την θεία χάρη και βιώνουμε τα μυστήρια της Εκκλησίας μας. Πόσο νοιώθουμε δίπλα μας και μέσα μας τον Ιησού Χριστό, τον Κύριό μας; Πως το δείχνουμε αυτό; Γιατί, αν ο γιος του Θεού, ο Χριστός, ήλθε και έζησε σαν άνθρωπος, εδώ στη γη, για τη σωτηρία μας, «πώς ημείς εκφευξόμεθα τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας;» Πως είναι δυνατόν να αποφύγουμε την τιμωρία, εάν αμελήσουμε μια τόσο μεγάλη και σπουδαία ευκαιρία να σωθούμε;
Ο Κύριος λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, απευθύνεται στους μυωπικά κακόπιστους γραμματείς, ανθρώπους του ναού, αλλά και σ’ όλους εμάς, και απαντά στις αμφιβολίες τους, που ωστόσο δεν τόλμησαν να εκφράσουν. Γι αυτό και τους προλαμβάνει. «Τι γαρ ευκοπώτερον, ειπείν, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι, ή ειπείν, έγειρε και περιπάτει;» Τι είναι ευκολότερο να πει ο Χριστός με την εξουσία που έχει, σε κάποιον; Σου έχουν συγχωρηθεί οι αμαρτίες του. Ή να του πει σήκω επάνω και περπάτα; Φυσικά η άφεση των αμαρτιών του παραλυτικού, ή η βλασφημία κατά τους γραμματείς, δεν είναι κάτι χειροπιαστό. Ούτε όμως και εμείς μπορούμε να εκτιμήσουμε την ανυπολόγιστη αξία της. Η ανθρώπινη φύση μας, υπολογίζοντας πολύ λίγο ή και καθόλου την αξία της άϋλης και αθάνατης ψυχής μας, μετρά και εκτιμά μόνο ό, τι βλέπει ή μπορεί να αισθανθεί με την αφή, την ακοή, γενικά τις αισθήσεις. Δύσκολα αντιλαμβανόμαστε την σοβαρή και μοναδική αξία της ψυχής μας. Αντίθετα, σημαντική, πολύ σημαντική και ουσιώδη για τη ζωή μας θεωρούμε την σωματική μας υγεία, περισσότερο και από πολλά άλλα αγαθά. Περνούμε όμως στενοχώριες, πιεζόμαστε από άγχη, ζούμε ανήσυχα, την ημέρα, αλλά και κυρίως τη νύχτα. Κάποτε όλα αυτά προέρχονται από πραγματικά γεγονότα που πολλές φορές τα μεγαλοποιούμε, ή από τις δυσκολίες της ζωής, προβλήματα σωματικής υγείας, ή από αυτά που μας προκαλούν οι γύρω μας. Άλλοτε πάλι, είναι συνέπεια κάποιας λύπης που προκαλέσαμε σ’ ένα συνάνθρωπό μας και νοιώθουμε τύψεις, κάποιο λάθος μας ή και από κάποια αμαρτία μας. Κι άλλοτε, και τις πιο πολλές φορές, δημιουργούνται αυτές οι νοσηρές καταστάσεις από τις τύψεις της συνειδήσεώς μας, που μας ελέγχει. Και ίσως είναι το μόνο που νοιώθουμε σχεδόν όλοι μας. Γιατί πολλές φορές, μερικοί από μας, κλείνουμε τα αυτιά της ψυχής μας ερμητικά, για να μη φτάνει η διαμαρτυρία της. Αλλά και πολλοί είναι εκείνοι που συστηματικά αγνοούν την αλήθεια και πνίγουν την φωνή της συνείδησής τους. Ενεργούν αντίθετα από αυτή στις σχέσεις τους με τους συνανθρώπους τους, με τον Θεό, αλλά και με το πραγματικό συμφέρον του εαυτού τους. Έρχεται όμως η στιγμή, που μακριά από όλους, στην ήσυχη νύχτα ή την ώρα της απομόνωσης από τους άλλους, νοιώθουμε βαθιά μέσα μας την επανάσταση της συνείδησης μας και τον ασίγαστο έλεγχό της. Αυτή άλλωστε είναι που ή μας επιβραβεύει και μας ειρηνεύει για κάτι καλό που κάναμε, ή μας ελέγχει βασανιστικά, μας τιμωρεί, για τις πράξεις μας, που είναι αντίθετες, όχι μόνο και αποκλειστικά στο νόμο του Θεού, αλλά και στον έμφυτο νόμο που υπάρχει σ’ όλους μας, αλάνθαστο κριτήριο των πράξεών μας. Η ειρήνευση της ψυχής μας, αγαπητοί μου, είναι φανερό ότι είναι επακόλουθο των καλών σχέσεων που θα έχουμε με τους συνανθρώπους μας, αλλά, και κυρίως με τον Θεό, την τήρηση των εντολών Του. Και φυσικά η εσωτερική ειρήνη, μεταβάλλει όλη τη ζωή μας και αντανακλά και στους γύρω μας, που ευχάριστα δέχονται τους καρπούς της. Είναι αυτή η ειρήνη το αποτέλεσμα όλων αυτών των αρετών και των δωρημάτων του Θεού, που απαριθμεί στην σημερινή αποστολική περικοπή ο Απόστολος Παύλος και αυτή ας έχουμε όλοι μας στην ψυχή μας. Αμήν
Δ.Γ.Σ.


ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Απόστολος: Ρωμ. ιε΄ 1 – 7
Ευαγγέλιο: Ματθ. θ΄ 27 – 35
31 Ιουλίου 2011
 
«Και ανεώχθησαν αυτών οι οφθαλμοί»
 
Έτρεξαν να συναντήσουν τον Ιησού Χριστό δυο τυφλοί, και όταν Εκείνος μπήκε σε κάποιο σπίτι, ήλθαν και αυτοί και Τον παρεκάλεσαν να τους θεραπεύσει. Τους ρωτά ο Κύριος: Πιστεύετε ότι μπορώ να κάμω αυτό που ζητάτε; Και όταν αυτοί δήλωσαν ότι πιστεύουν, τότε τους θεράπευσε. Την ίδια ημέρα, στο ίδιο σπίτι, θεράπευσε έναν κωφάλαλο.
Πλήθος πολύ συνόδευε τον Ιησού. Είχε γεμίσει το σπίτι. Όλοι είδαν τα θαύματα. Αλλά άλλοι πίστεψαν στη θεία δύναμη του Κυρίου «και εθαύμαζον», οι όχλοι, το πλήθος των ανθρώπων και έλεγαν «ουδέποτε εφάνη ούτως εν των Ισραήλ», δηλαδή δεν είδαμε ποτέ τόσα και τέτοια θαύματα. Άλλοι δε, όπως οι Φαρισαίοι που παρακολουθούσαν και αυτοί τον Κύριο ζητώντας ευκαιρία να Τον κατηγορήσουν, να διώξουν από τις ψυχές των ανθρώπων την πίστη και τον θαυμασμό που είχαν στον Χριστό, έλεγαν ότι «εν τω άρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια», δηλαδή με σατανική δύναμη κάνει αυτά τα θαύματα.
Το ίδιο θαύμα, η ίδια διδασκαλία γίνεται δεκτή και αρεστή σε μια αθώα ψυχή και την φωτίζει και κάνει τον άνθρωπο που είδε και άκουσε το θαύμα να εκφράζει την πίστη του, ενώ απεναντίας μια σκοτισμένη από τον εγωισμό και τον φθόνο και την απιστία ψυχή, την σκοτίζει ακόμη περισσότερο και την κάνει να απορρίπτει πράγματα που άλλοι βλέπουν και θαυμάζουν.
Ας το έχουν αυτό υπ’ όψη και μερικοί Χριστιανοί μεν, αλλά χλιαροί στην πίστη, που λέγουν, ας γίνει ένα θαύμα να δώ και να πιστέψω. Στον κύκλο των δώδεκα μαθητών του Χριστού, οι έντεκα πίστεψαν και έδωσαν και τη ζωή τους για την πίστη του Χριστού, ο ένας μόνον, ο Ιούδας, δεν πίστευε. Όσα θαύματα είδαν οι έντεκα, είδε και αυτός. Όσες διδασκαλίες του Κυρίου άκουσαν οι άλλοι άκουσε και αυτός, αλλά ήταν σκοτισμένος από το πάθος της φιλαργυρίας. Λέγει ένα τροπάριο της Εκκλησίας: «Ποίος σε τρόπος Ιούδα, προδότην του Σωτήρος ειργάσατο»; Ποια συμπεριφορά του Κυρίου σε έκανε να Τον προδώσεις; «Μη του χορού σε των Αποστόλων εχώρησε»;
Μήπως σε ξεχώρισε από τους Αποστόλους δείχνοντας περιφρόνηση σε σένα; «Μη του χαρίσματος των ιαμάτων εστέρησε»; Μήπως δεν έδωκε και σε σένα το χάρισμα που έδωκε στους άλλους να θεραπεύουν αρρώστους; Μήπως έφαγε με τους άλλους στο τραπέζι του Μυστικού Δείπνου και σε έδιωξε απ’ αυτό; «Μη των άλλων νίψας τους πόδας τους σούς υπερείδεν»; Μήπως όταν έπλυνε τα πόδια των άλλων μαθητών, περιφρόνησε τα δικά σου; Ω πόσων αγαθών αμνήμων εγένου! Ω πόσα καλά, πόσες ευεργεσίες του Δασκάλου σου ξέχασες! για πόσα φάνηκες αχάριστος!»
Όταν δεν είναι καθαρή η ψυχή, όταν έχει τα σαράκια του φθόνου, της κακίας, της πλεονεξίας, του εγωισμού, κλείνουν τα μάτια, σκοτίζεται ο νους, τυφλώνεται ψυχικά ο άνθρωπος.
Χιλιάδες, εκατομμύρια θαυμάτων έχουν καταγραφεί στην Αγία Γραφή. Θαύμα μεγάλο είναι και η θεμελίωση και ανάπτυξη της Χριστιανικής Εκκλησίας παρ’ όλα τα εμπόδια τα οποία συνάντησε και την πολεμική την οποία ακόμη και σήμερα συναντά. Άπειρα θαύματα γίνονται και σήμερα με την πίστη στο Θεό, στην Παναγία, στους Αγίους. Άπειρα θαύματα μυστικά και μέσα στις ψυχές των ανθρώπων που με τη Θεία Χάρη από το βάθος της αμαρτίας φτάνουν στα ύψη της αγιότητας. Θαύμα είναι και όλη η φύση με την πανσοφία και αρμονία και σκοπιμότητα με την οποία λειτουργεί και μας εξυπηρετεί παρόλο ότι εμείς παραβιάσαμε την λειτουργία της με τον τρόπο της δήθεν πολιτισμένης ζωής μας. Θαύμα είναι ο ίδιος ο εαυτός μας. Η συγκατοίκηση της ψυχής μέσα στο σώμα μας. Θαύμα η συνεργασία όλων των οργάνων και μελών του σώματος, ώστε το ένα να συνεργάζεται και να βοηθά το άλλο. Θαύμα είναι η λογική σκέψη την οποία μας χάρισε ο Θεός και μας κάνει να διαφέρουμε από τα ζώα και να κανονίζουμε τον τρόπο της ζωής μας. Αυτά μελετούσε ο σοφός Δαβίδ και έλεγε «ως θαυμαστόν το όνομα σου εν πάση τη γη», «πάντα εν σοφία εποίησας» και την Εκκλησία να ψάλλει :«Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών, ο ποιών θαυμάσια μόνος».
Τι ζητάμε, λοιπόν, άλλα θαύματα για να πιστέψουμε; Αν δεν θέλουμε να πιστέψουμε, δεν θα πιστέψουμε όσα θαύματα και να δούμε να γίνονται μπροστά μας. «Ει Μωϋσέως και των Προφητών ουκ ακούουσι, ουδέ εάν τις εκ νεκρών αναστή πεισθήσονται». Δηλαδή και νεκρανάσταση να γίνει δεν θα πιστέψουμε, λέγει ο Αβραάμ στον άσπλαχνο πλούσιο της παραβολής του πλουσίου και του Λαζάρου.
Ας μη ζητάμε, λοιπόν, άλλα θαύματα, για να πιστέψουμε. Ας φροντίζουμε καλύτερα να κρατούμε τις ψυχές μας καθαρές, ικανές να δέχονται τα θεία μηνύματα και να ομολογούμε τη πίστη μας. Η πίστη κάνει τα θαύματα και όχι τα θαύματα την πίστη. Είναι άξιο προσοχής στο σημερινό Ευαγγέλιο ότι ο Κύριος πριν θεραπεύσει τους δυο τυφλούς, ενώ αυτοί παρακαλούν και ζητούν να τους θεραπεύσει Εκείνος τους ρωτά: «πιστεύετε ότι δύναμαι τούτο ποιήσαι;» Τους ζητά να δηλώσουν ότι πιστεύουν και όταν αυτοί απάντησαν ότι πιστεύουν, τότε τους θεράπευσε, όπως έγινε και σε πολλές άλλες περιπτώσεις.
Την πίστη μας ζητά ο Κύριος, την εμπιστοσύνη μας στα λόγια Του, στο Ευαγγέλιο. Πίστη θερμή και σταθερή, όχι μόνο όταν έχουμε ανάγκη να του ζητήσουμε την χάρη Του, την βοήθεια Του αλλά και πάντοτε, ομολογώντας τη θεότητα Του και την αγάπη που έδειξε για μας .
Γιώργος Σαββίδης

 

 

 

 

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ
 
ΠΑΝΙΕΡΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΦΟΥ κ.κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
 
Παρασκευή       1 Ιουλίου                         ΚΑΤΩ ΠΑΦΟΣ, Άγιοι Ανάργυροι
Κυριακή           3 Ιουλίου                          ΚΟΥΚΛΙΑ
Κυριακή           10 Ιουλίου                        ΠΑΦΟΣ, Άγιος Θεόδωρος
Πέμπτη            14 Ιουλίου (Εσπερινός)      ΛΕΤΥΜΠΟΥ
Κυριακή           17 Ιουλίου                        ΠΑΦΟΣ, Άγιος Θεόδωρος
Τρίτη               19 Ιουλίου (Εσπερινός)      ΚΑΛΛΕΠΕΙΑ                      
Κυριακή           24 Ιουλίου                        ΠΩΜΟΣ
Δευτέρα           25 Ιουλίου (Εσπερινός)      ΓΕΡΟΣΚΗΠΟΥ, Αγία Παρασκευή
Τρίτη               26 Ιουλίου                        ΜΗΛΙΟΥ
Τρίτη               26 Ιουλίου (Εσπερινός)      ΧΟΛΕΤΡΙΑ          
Κυριακή           31 Ιουλίου                        ΝΑΤΑ
 
                                                                                                                                 
ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΧΩΡΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΡΣΙΝΟΗΣ κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
 
Παρασκευή       1 Ιουλίου (Εσπερινός)        ΠΑΧΥΑΜΜΟΣ
Κυριακή            3 Ιουλίου                          ΑΥΓΟΡΟΥ
Κυριακή            10 Ιουλίου                        ΠΑΧΥΑΜΜΟΣ
Σάββατο           16 Ιουλίου (Εσπερινός)      ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ ΚΕΛΟΚΕΔΑΡΩΝ
Κυριακή            17 Ιουλίου                         ΛΑΡΝΑΚΑ
Τρίτη                19 Ιουλίου (Εσπερινός)       ΝΕΑ ΔΗΜΜΑΤΑ               
Κυριακή            24 Ιουλίου                         ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ ΧΡΥΣΟΧΟΥΣ
Τρίτη                26 Ιουλίου                         ΓΕΡΟΣΚΗΠΟΥ, Αγία Παρασκευή
Τρίτη                26 Ιουλίου (Εσπερινός)       ΚΑΤΩ ΑΚΟΥΡΔΑΛΙΑ      
Κυριακή            31 Ιουλίου                         ΠΡΟΔΡΟΜΙ
 
ΠΑΝΟΣΙΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ κ. ΤΥΧΙΚΟΥ


Παρασκευή        1 Ιουλίου                           ΜΗΛΙΟΥ
Κυριακή             3 Ιουλίου                           ΜΑΛΛΙΑ
Παρασκευή         8 Ιουλίου                           ΤΡΑΧΥΠΕΔΟΥΛΑ
Παρασκευή        15 Ιουλίου                          ΛΕΤΥΜΠΟΥ
Σάββατο            16 Ιουλίου (Εσπερινός)       ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΟΥΔΑ
Κυριακή             17 Ιουλίου                         ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ ΚΕΛΟΚΕΔΑΡΩΝ
Δευτέρα             18 Ιουλίου                          ΑΝΑΡΙΤΑ
Τετάρτη             20 Ιουλίου                          ΚΑΛΛΕΠΕΙΑ        
Κυριακή             24 Ιουλίου                          ΧΟΥΛΟΥ
Τρίτη                 26 Ιουλίου                          ΨΑΘΙ
Τετάρτη             27 Ιουλίου                          ΚΑΤΩ ΑΚΟΥΡΔΑΛΙΑ      
Κυριακή             31 Ιουλίου                          ΦΙΛΟΥΣΑ ΚΕΛΟΚΕΔΑΡΩΝ
 
 


 
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: Θεόδωρος Αντωνιάδης Θεολόγος, Γεώργιος Σαββίδης, Θεολόγος, Δημήτριος Σμυρλής Θεολόγος, Φιλόλογος.
 
Όλο το περιεχόμενο του παρόντος δελτίου κηρυγμάτων μπορείτε να το βρείτε και στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Πάφου: www.impaphou.org