English  Αρχική Σελίδα   Μητρόπολη   Μητροπολίτης   Eπισκοπή Αρσινόης  Επικοινωνία

       
  Δελτίο Κηρυγμάτων    

  
   Τυπικαί Διατάξεις
 
  
      Εορτολόγιον
 

  
Καταστατικό Εκκ. Κύπρου

 

  
Περιοδικό Απ. Βαρνάβας
 

 

 

 

 
ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑΤΩΝ ΜΑΡΤΙΟΣ 2012
 
 
ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)
Απόστολος Εβρ. ια΄ 24 – 26, 32 – 40
Ευαγγέλιο Ιωάν. α΄ 44 – 52
4 Μαρτίου 2012
 

« Έρχου και Ίδε» (Ιωάν. Α΄47 )

 

Μετά την κλήση των αποστόλων Ανδρέα και Πέτρου ο Θείος Διδάσκαλος καλεί στο αποστολικό έργο και τον Φίλιππο, συμπολίτη των δυο αδελφών αποστόλων. Τον πλησιάζει και του λέει να τον ακολουθήσει. Ο Φίλιππος δέχεται την πρόσκληση με χαρά και ακολουθεί τον Κύριο με απόλυτη εμπιστοσύνη. Δεν αρκείται όμως μόνο με αυτό. Θέλει μέτοχος της χαράς του να γίνει και ο φίλος του Ναθαναήλ. Τον πλησιάζει λοιπόν και του λέει:«Έχουμε βρει τον Μεσσία, για τον οποίο προείπε ο Μωυσής και οι άλλοι Προφήτες. Είναι ο Ιησούς από την Ναζαρέτ ο γιός του Ιωσήφ». Ο Ναθαναήλ αμφιβάλλει γι’ αυτό και ρωτά: « Είναι δυνατό να προέλθει οποιοδήποτε καλό από την Ναζαρέτ; » Τότε ο Φίλιππος αντί άλλης αποδείξεως για τον Κύριο, απαντά με το «Έρχου και Ίδε». Τον καλεί δηλαδή σε αυτοπρόσωπη έρευνα και αυτοψία. Τον προσκαλεί να ερευνήσει και εκ των πραγμάτων να βεβαιωθεί και να ομολογήσει εκείνος πλέον, ότι ο Ιησούς είναι όχι μόνο ο Μεσσίας, αλλά και ο γιός του Θεού, ο Βασιλεύς του Ισραήλ. Έκτοτε έμεινε ιστορική και παροιμιώδης η απάντηση του Φιλίππου προς τον αγαθό Ναθαναήλ, για να επαναλαμβάνεται πάντοτε μεν, ιδιαίτερα δε κατά την επίσημη μέρα της Κυριακής της Ορθοδοξίας.

Η προτροπή αυτή, αγαπητοί μου αδελφοί,  απευθύνεται και στον καθένα από μας. Συ που είσαι ξένος προς το Ευαγγέλιο και την Εκκλησία του Χριστού. Συ που δεν θέλεις να πιστέψεις στην Θεία Παντοδυναμία Του και το άπειρο έλεός Του. Συ που προτιμάς την πλάνη και την ψευτιά, αντί της αλήθειας. Έλα να δεις με τα μάτια σου και να βεβαιωθείς για την μέγιστη και απόλυτη αξία της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης. Έλα να δεις την αλήθεια των Θείων δογμάτων της και την τελειότητα των αγίων εντολών της.  Πλησίασε να γνωρίσεις τον Σωτήρα και Ευεργέτη σου, τον Κύριο και Θεό σου. Δες τους χαρακτήρες της Θείας μορφής Του που απεικονίζονται στους λόγους και τα έργα Του. Πρόσεξε την Θεία και Ουράνια διδασκαλία Του που αποκαλύπτει σε μας το άπειρο μεγαλείο του Θεού και την σοφία Του. Κοίταξε τα θαύματα Του, τα αναρίθμητα και εκπληκτικά με την απεριόριστη δύναμη, μπροστά στην οποία αθεράπευτες αρρώστειες υποχωρούν και πονηρές δυνάμεις και τα στοιχεία της φύσεως, υποτάσσονται. Ατένισε το υπέροχο κάλλος της Αγιότητας Του, που κανένας δεν μπόρεσε αλλά ούτε και θα μπορέσει ποτέ να προσεγγίσει και πλησιάσει. Θαύμασε το ηθικό πρότυπο που « δεν έκαμε οποιαδήποτε παράβαση του νόμου και δεν βρέθηκε δόλος ή λόγος ψεύτικος στο στόμα του». (Ησ.ΝΓ΄, 9). Αντίκρυσε τον σταυρικό θάνατο Του από τον οποίο πήγασε η σωτηρία και η ελπίδα και η πραγματική ευτυχία  του κόσμου. Στάσου με δέος μπροστά στην Ανάσταση Του που είναι η αδιαφιλονίκητη πιστοποίηση της Θεότητάς Του. Αφού δε μελετήσεις όλα αυτά, μη μείνεις πλέον στο σκοτάδι της πλάνης. Απαρνήσου την απιστία. Ζήτησε την αλήθεια. Υποτάξου στο Θείο θέλημά Του.

«Έρχου και Ίδε». Και συ άνθρωπε που προτίμησες την αμαρτία, αντί   της αρετής, έλα κοντά στον Χριστό για να βρεις την χαρά, την σωτηρία, την λύτρωση. Σήκωσε ψηλά το κεφάλι σου και κράτησε περήφανο το μέτωπό σου. Διώξε από μέσα σου κάθε αμαρτωλή επιθυμία. Κρατήσου σταθερός και ασάλευτος στις ηθικές αρχές. Αγωνίσου εναντίον των ποικίλων παθών και ελαττωμάτων σου. Και μη παρασυρθείς από την ζωή της ακολασίας, της ηδονής και της τέρψεως. Μη αγαπήσεις την πρόσκαιρη ζωή της ματαιότητος. Προ πάντων δε, μη πιστέψεις ποτέ ότι έχεις βρει την ευτυχία και την ειρήνη στον κόσμο αυτό. Πηγή πραγματικής ειρήνης και ευτυχίας είναι μόνο ο Κύριος. Αν θέλεις να πεισθείς γι’ αυτό, «Έρχου και Ίδε». Πλησίασε Τον Κύριο με μετάνοια και  ταπείνωση. Ακολούθησε τον δρόμο των εντολών Του και δοκίμασε την υποταγή στον νόμο Του. Παρατήρησε με προσοχή την ειρήνη και ανακούφιση και χαρά και ελπίδα που δίνει ο Κύριος  στους πιστούς Του. Και από αυτά τα πράγματα, θα βεβαιωθείς, ότι ο Χριστός είναι Αυτός που σκορπίζει ενίσχυση και δύναμη, χάρη και βοήθεια. Θα δεις ακόμα ότι Αυτός είναι που καθησυχάζει τις ταραγμένες συνειδήσεις και ανασταίνει τους ψυχικά νεκρούς.

«Έρχου και Ίδε». Και συ που δεν δείχνεις αγάπη και συμπόνια στους συνανθρώπους σου. Συ που μισείς το δίκαιο και με κάθε μέσο προσπαθείς να αδικήσεις. Συ που ενδιαφέρεσαι μόνο για την ικανοποίηση των ατομικών αναγκών και επιθυμιών σου και λησμονείς το κοινωνικό σύνολο. Συ που θέτεις σαν σκοπό της ζωής σου την βία, την αρπαγή, την λεηλασία. Έλα κοντά στον Χριστό. Πλησίασε στον Θεό της Αγάπης και της Δικαιοσύνης και φρόντισε να συνδεθείς στενά με Αυτόν. Πάψε να ζεις και να σκέπτεσαι σαν άτομο και δείξε ενδιαφέρον για το σύνολο. Μίσησε την αδικία και αγάπησε την δικαιοσύνη. Καλλιέργησε μέσα σου την ανυπόκριτη αγάπη και υπηρέτησε με πάθος και αυταπάρνηση τον πλησίον. Θεμελίωσε την ψυχή σου πάνω στον Χριστό και τότε να δεις ότι θα εκλείψουν μια για πάντα οι πόλεμοι και οι ακαταστασίες, η θλίψη και ο πόνος, η στέρηση και η δυστυχία, που πόσο πολύ καταπιέζουν σήμερα την ανθρωπότητα.

Η προτροπή αυτή «Έρχου και Ίδε», απευθύνεται και σε σένα ισχυρέ Πρόεδρε των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και σε σένα κύριε Πρωθυπουργέ της Μεγάλης Βρεττανίας, που καταπατείτε  το δίκαιο των λαών για ελευθερία και δικαιοσύνη. Αν ανοίξετε  το Ευαγγέλιο και διαβάσετε  την ηθική διδασκαλία Του, θα δείτε  ότι η Θεία Διδασκαλία Του δεν είναι άλλη από εκείνη που πρόβλεψαν ο Σωκράτης και ο Πλάτων, ο Κικέρων και ο Σενέκας, τα μεγάλα αυτά πνεύματα των Αθηνών και της Ρώμης. Και θα συμφωνήσετε ότι μόνο η εφαρμογή  των ηθικών αρχών του χριστιανισμού, θα μπορούσε να οδηγήσει τον άνθρωπο στον δρόμο της σωτηρίας. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα είπε, για το θέμα αυτό, ο εικοστός όγδοος  Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της  Αμερικής, Ουίλσων (1856-1924) , λίγο πριν από τον θάνατό του. «Ο πολιτισμός μας », είπε  σ’ έκκλησή  του προς τον Αμερικανικό λαό, «δεν μπορεί να επιζήσει υλικά, αν δεν ελευθερωθεί πνευματικά. Μπορεί δε να σωθεί, μόνο αν εμποτιστεί με το Πνεύμα του Χριστού και αποκτήσει ελευθερία και ευτυχία από τα έργα που πηγάζουν από το πνεύμα αυτό». Στα λόγια αυτά, εμείς, δεν έχουμε τίποτα να προσθέσουμε, παρά μόνο να ευχηθούμε όπως το συντομότερο δυνατό, επικρατήσει στην ανθρωπότητα η Αλήθεια του Ευαγγελίου, για να σωθεί έτσι ο άνθρωπος  από τον όλεθρο και την καταστροφή.

 

† Ηγούμενος Χρυσορροϊατίσσης κ. Διονύσιος

 


 

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Απόστολος :Εβρ. α΄ 10 – β΄ 3
Ευαγγέλιον:  Μαρκ β΄ 1  - 12
Κυριακή 11 Μαρτίου  2012

 

Στη ζωή μας τίποτε δεν είναι τυχαίο. Γιαυτό και κανένας λογικός άνθρωπος δεν στηρίζεται στην τύχη. Καταγράφουμε επιδιώξεις, που λιγότερο ή περισσότερο συστηματικά, ακολουθούμε. Θέτουμε στόχους πολλούς, που τους περισσότερους, με πείσμα προσπαθούμε να τους φτάσουμε. Είναι υλικοί στόχοι, πολλές φορές. Είναι ωστόσο και προσπάθειες για πνευματικά επιτεύγματα. Αξιολογούμε «τα θέλω μας» και διαβαθμίζουμε την προτεραιότητα του καθενός. Όλα αυτά, αγαπητοί μου αδελφοί, ανήκουν στην καθημερινότητά μας ή έστω και στα όρια της ζωής μας. Κάποτε ωστόσο είναι τόσο μεγάλοι οι στόχοι που δύσκολα κατορθώνονται στην περιορισμένη διάρκεια αυτής της ζωής. Αυτό ακριβώς είναι, γιατί δεν προβλέπουμε και δεν στοχεύουμε για το «μετά». Δύσκολα και σπάνια σκεπτόμαστε ότι εκτός από την υλική, φθαρτή και πρόσκαιρη μας ζωή, έχουμε και κάποια ψυχή, αθάνατη και αιώνιας αξίας, μέσα μας. Άραγε σε ποιο επίπεδο του προγραμματισμού μας βρίσκεται η θεραπεία, η φροντίδα για την ψυχή μας; Και σε ποια προτεραιτότητα την έχουμε κατατάξει;

Πριν μια εβδομάδα ακούσαμε ότι «νέωκται τό στάδιον τν ρετν», όπως σημειώνει ο υμνωδός της Εκκλησίας μας. Εισήλθαμε δηλάδη, αγωνιστές στο στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που άνοιξε για να καλλιεργήσουμε τις αρετές, την ψυχή μας. Να τερματίσουμε με την ελπίδα της νίκης, που έχει κάθε αγωνιστής, έτοιμοι για να εορτάσουμε και την ανάσταση του Κυρίου μας. Να παραμερίσουμε έστω για λίγο χρονικό διάστημα, την βασανιστική και ατελέσφορη φροντίδα για τα καθημερινά μας προβλήματα. Να δώσουμε χώρο και περισσότερη προσοχή σε πνευματικά ενδιαφέροντα, και στην ψυχή μας. Είναι αλήθεια, αγαπητοί μου αδελφοί, ότι μας διακατέχει έντονη ανησυχία για τα σοβαρά προβλήματα που μας απασχολούν, σαν άτομα και κοινωνία και πάντοτε όχι χωρίς σοβαρό λόγο. Έχει περιοριστεί η ήρεμη αντιμετώπιση της καθημερινότητας, τόσο, ώστε να επηρεάζει και αυτή την υγεία μας, σωματική και πνευματική. Λησμονούμε ότι στην οποιαδήποτε προσπάθειά μας, δεν είμαστε μόνοι. Προσβλέπουμε συνήθως για τις δυσκολίες μας, στη βοήθεια και συμπαράσταση από τους συνανθρώπους μας, μόνο. Και όμως η λύση βρίσκεται δίπλα μας, μέσα μας. Υπάρχει πάντοτε στη διάθεσή μας η καθοδηγητική και θαυματουργική βοήθεια του Κυρίου μας για την πνευματική μας ανασυγκρότηση, αλλά ακόμη και για τις υλικές μας ανάγκες.

«Τί στιν εκοπώτερον επεν τ παραλυτικφέωνται σου αμαρτίαι,  επεν, γειρε, ρον τόν κράβαττόν σου καί περιπάτει», λέγει ο Κύριος στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, για να υπερτονίσει την άξία της καθαρότητας της ψυχής μας. Τί νομίζετε, λέγει απευθυνόμενος στους γραμματείς, που Τον αμφισβητούν, ακούοντας εμβρόντητοι και προβληματισμένοι να λέγει «φέωνται σου α μαρτίαι». Είναι πιο εύκολο να συγχωρηθούν οι αμαρτίες του, ή να τον θεραπεύσω από την σωματική παραλυσία του; Για τον Κύριο μας, αγαπητοί μου, πρωταρχική σημασία έχει η σωτηρία της ψυχής μας, η συγχώρηση των αμαρτημάτων. Και όχι για κάποιο αόριστο σκοπό και στόχο. Αλλα για να αποκατασταθούν οι διαταραγμένες σχέσεις πλάσματος και Δημιουργού, Πατέρα και των παιδιών Του. Γιαυτό και προτάσσει το «φέωνται σου α μαρτίαι σου». Μας θέλει κοντά Του. Είμαστε τα παιδιά Του. Αλλά, αγαπητοί μου, τα λόγια αυτά του Κυρίου αφήνουν να εννοηθεί επιπλέον, και ότι η κατάσταση του παραλυτικού, της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, ήταν αποτέλεσμα αμαρτωλής ζωής. Και πράγματι δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις σωματικής ή πνευματικής ασθένειας ή και αναπηρίας, που είναι συνέπεια πράξεών μας και παραβάσεων του θελήματος του Θεού. Σημειώνει σχετικά ο Απόστολος Παύλος στους Ρωμαίους, την φοβερή συνέπεια της αμαρτίας: «τά γάρψώνια τς μαρτίας, θάνατος». Ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία στους δούλους της είναι ο θάνατος, και όχι μόνο ο πνευματικός. Και μη φανταστούμε ότι με τα κακά αποτελέσματα της αμαρτίας στη καθημερινή ζωή μας, φανερώνεται κάποια εκδικητική τιμωρία από τον Θεό. Όχι, αγαπητοί μου. Είναι οι απλές συνέπειες των πράξεών μας, των λανθασμένων και αμαρτωλών. Γιατί ο Θεός μας αγαπά και θέλει την σωτηρία μας. Τι θα έκανε άλλωστε, ένας δημιουργός για τα δημιουργήματά του; «Θέλει πάντας σωθναι καί ες πίγνωσιν ληθείας λθεν». Μας θέλει να ζούμε ευτυχείς και χαρούμενοι, Να γνωρίζουμε και να εφαρμόζουμε την αληθεια της διδασκαλίας Του, που θα μας οδηγήσει στη σωτηρία και της ψυχής μας.

«Διά τοτο δε περισσοτέρως μς προσέχειν τος κουσθεσι, μήποτε παραρρυμεν» Γιαυτό, σημειώνει ο Απόστολος, πρέπει να προσέχουμε παρα πολύ σ’ αυτά που ακούσαμε από τον λόγο του Θεού, μήπως καμιά φορά από την απροσεξία και επιπολαιότητά μας, παρασυρθούμε σε πράξεις που θα μας οδηγήσουν μακριά από τον Κύριο μας. Και αυτό απαιτεί συνεχή εγρήγορση, αλλά και σταθερό αγώνα με καθορισμένη κατεύθυνση.

Και για να επανέλθουμε στην ευαγγελική περικοπή, παρατηρούμε ότι προσερχόμενος ο παραλυτικός κοντά στο Κύριο, πέτυχε δύο ευεργετήματα. Το ένα, η θαυματουργική θεραπεία του, φανερή σε όλους, άμεσα και απρόσμενα ικανοποιητική για την βασανισμένη ζωή του ίδιου. Το δεύτερο, που ουσιαστικά κανένας δεν κατάλαβε την μοναδική και άπειρη σημασία του, με την αιώνια αξία του, που δεν είναι ασφαλώς και «τό εκοπώτερον», ήταν η σωτηρία της ψυχής του. Μήπως πρέπει και εμείς να θέσουμε για κύριο στόχο στη ζωή μας, αυτή τη σωτηρία της ψυχής μας; Φυσικά κάθε ορθά σκεπτόμενος, θα τοποθετούμε στο επίκεντρο των προσπαθειών του τη φροντίδα της αθάνατης ψυχής του. Και η αλήθεια είναι ότι δεν είναι «τό εκοπώτερον». Αλλά με την επίκληση της βοήθειας του Κυρίου μας, την προσοχή στη σημασία των λόγων Του, τίποτε δεν είναι αδύνατο, βρίσκεται στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας. Για να μην συμπληρώσω, ότι τελικά θα φανεί πολύ εύκολο. Εύκολο και ειρηνευτικό της ψυχής μας, για όλη τη ζωή μας. Εύκολο και ευεργετικό για την καθαρότητα και σωτηρία της ψυχής μας. Εύκολο για τον τελικό προορισμό μας, που δεν είναι άλλος από την εξασφάλιση της δικαίωσης μας κοντά στον Θεό μας, στη βασιλεία Του. Είθε να αποτελέσει το μοναδικό ή κυρίαρχο τουλάχιστον  στόχο μας και να είναι η ευτυχής κατάληξη όλων μας.

 

Δ.Γ.Σ.


ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)
Απόστολος: Εβρ. δ΄ 14-ε΄6
Ευαγγέλιο: Μαρκ. η΄ 34-θ΄1
18 Μαρτίου 2012 

«Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον, εάν κερδίσει τον κόσμον όλον

και ζημιωθεί την ψυχήν αυτού;» 

Κατά τη σημερινή Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, όπου η Εκκλησία μας υψώνει τον Τίμιο Σταυρό, υπογραμμίζεται στο ιερό ευαγγελικό ανάγνωσμα η σημασία και η αξία της ψυχής «υπέρ ης Χριστός απέθανε», σε αντιδιαστολή από τον κόσμο του οποίου ολόκληρη η αξία δεν ισοσταθμίζει μια ψυχή. Γι’ αυτή λοιπόν την ατίμητη και πολύτιμη ψυχή επιβάλλεται να γίνει λόγος, αφού σήμερα οι άνθρωποι όχι μόνο δεν την τιμούν, αλλά την αγνοούν και την περιφρονούν. Οι περισσότεροι άνθρωποι αγωνίζονται να κερδίσουν τον κόσμο, τη δόξα, την ευτυχία, τα πλούτη του φθαρτού τούτου κόσμου. Δεν θέλουν να κατανοήσουν το άστατο του κόσμου τούτου. Ότι η ζωή τρέχει πιο γρήγορα από τα νερά του ποταμού, ότι μαραίνεται πιο εύκολα από τα άνθη του αγρού, ότι αφανίζεται η χαρά και η δόξα της πιο γρήγορα από τις αστραπές του ουρανού. Ενώ η ψυχή μένει αθάνατη και ότι οι δικοί της πνευματικοί θησαυροί έχουν αιώνια αξία. Αλήθεια, που είναι οι άρχοντες των λαών, οι τύραννοι των πόλεων, οι πλούσιοι του κόσμου που κέρδισαν και χάρηκαν τη δόξα και την ευτυχία του κόσμου; Τι κέρδισαν; Τι πήραν μαζί τους στον τάφο; Πέθαναν και μαζί τους πέθανε και ο κόσμος. Έχασαν όμως την ψυχή τους και μαζί μ’ αυτή τα έχασαν όλα, τον ουρανό, τον παράδεισο, την αιώνιον ζωή, τον Θεό. Τι μας ωφελεί λοιπόν εάν κερδίσουμε τον κόσμο που τελειώνει με τη ζωή και χάσουμε την ψυχή μας που είναι αθάνατη; Αν ξέραμε την αξία της ψυχής θα περιφρονούσαμε τον κόσμο και τις εφάμαρτες ομορφιές του και σαν τον Άγιο Απόστολο Παύλο θα διακηρύτταμε: «πάντα ηγούμαι σκύβαλα ίνα Χριστόν κερδίσω» (Φίλιπ. γ΄ 8).

Από την αρχαιότητα ο άνθρωπος εκοπίασε να ερευνήσει τα βάθη της φύσεως και να κατανοήσει τι είναι η ψυχή. Όλοι οι φιλόσοφοι ασχολήθηκαν με την ψυχή και έδωσαν διάφορες ερμηνείες στην ύπαρξη της. Ο Πυθαγόρας την ονόμασε αριθμό, ο Πλάτων ουσία νοητή, ο Δικαίαρχος κράση των τεσσάρων στοιχείων, ο Ασκληπιάδης γυμνάσια των αισθήσεων, ο Καλλισθένης άνθος του σώματος, ο Αριστοτέλης εντελέχεια σώματος φυσικού δυνάμει ζωήν έχοντος, ο Ηράκλειτος καθαρώτατον πυρ. Ως προς την αρχή και τη φύση της ήταν ασύμφωνοι οι φιλόσοφοι, ως προς την αθανασία της όμως ήταν όλοι σύμφωνοι, εκτός από τους «θνητοψύχους» Επικουρείους, με κορυφαίο τον Σωκράτη που στη διδασκαλία του ομιλεί σαν Χριστιανός για την τύχη των αγαθών και κακών ψυχών.

Οι πατέρες της Εκκλησίας μας, βαθείς μελετηταί της Αγίας Γραφής, αλλά και της θύραθεν Γραμματείας μας δίνουν την ορθή απάντηση στο ερώτημα μας περί της ψυχής.

Η ψυχή είναι η πνοή του Θεού την οποία ενεφύσησε στο πρόσωπο του ανθρώπου καθώς τον έπλασε. «Και ενεφύσησε εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γεν. β΄7). Ο Θεός ούτε πνεύμονες έχει, ούτε στόμα, ούτε χείλη, για να φυσήσει, αλλά επειδή όταν έπλασε το σώμα είπε: «και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον χουν λαβών από της γης» γι’ αυτό για να διδάξει ότι η ψυχή δεν είναι χώμα, αλλά πνεύμα, δεν είναι υλικό σώμα αλλά άϋλη ουσία, πήρε τη λέξη «ενεφύσησε» για να παραστήσει τη διαφορά σώματος και πνεύματος. Το σώμα είναι σύνθετο και διαλύεται σ’ εκείνα τα στοιχεί από τα οποία και έγινε, ενώ η ψυχή είναι απλή και ουδέποτε διαλύεται. Το σώμα είναι υλικό, γήινο, ορατό, θνητό και φθαρτό, ενώ η ψυχή είναι πνεύμα άϋλο, νοερό, αόρατο, αθάνατο, άφθαρτο. Την ψυχήν δεν έδωσε ο Θεός μόνο στους πρωτοπλάστους, αλλά δίνει σε κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο: «Λέγει Κύριος εκτείνων ουρανόν και θεμελιών την γην και πλάσσων πνεύμα ανθρώπου εν αυτώ» (Ζαχ. ιβ΄1). Στην ψυχή έδωσε ο Θεός την εξουσία και όλες τις δυνάμεις για να κυβερνά ολόκληρη τη γη. Η ψυχή είναι αυτή που σκέπτεται, συλλογίζεται, προνοεί, σχεδιάζει, ηθολογεί, ψυχολογεί, θεολογεί.

Εάν  ο Θεός έδωσε στην ψυχή την εξουσία και κυριότητα όλων των πραγμάτων της γης, πολύ περισσότερο έδωκε σ’ αυτή τη δεσποτεία του σώματος μέσα στο οποίο κατοικεί. Και η μεν ψυχή κατευθύνει και καθοδηγεί το σώμα, αλλά και το σώμα είναι ελεύθερο να υπακούσει ή όχι στα κελεύσματα της ψυχής. Όταν το σώμα υπακούει στην ψυχή, τότε ο άνθρωπος είναι πράγματι άνθρωπος, εικόνα του Θεού. Όταν όμως συμβαίνει το άντίθετο, δηλ. η ψυχή υπακούει στις εντολές τα σάρκας, τότε ο άνθρωπος χάνει την ωραιότητα και γίνεται ζώο άλογο. Η ψυχή είναι ο κυβερνήτης του σώματος. Καθοδηγεί τα ένστικτα και εκλογικεύει τις επιθυμίες. Η ψυχή μας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου όταν αμαρτάνουμε, η ψυχή μας φέρνει τον πόθο της σωτηρίας, η ψυχή μας κάνει να αγαπάμε, η ψυχή μας φέρνει πνευματικά βιώματα, η ψυχή μας ανεβάζει στο Θεό, η ψυχή μας αποκαλύπτει τον προορισμό μας, η ψυχή μας ξεχωρίζει από τα άλλα ζώα. Το σώμα μας σπρώχνει στην αμαρτία, μας φουντώνει τα ένστικτα, μας κρατά δέσμιους στη γη, μας απομακρύνει από τα πνευματικά, μας θέλει υπηρέτες των παθών. Το σώμα εξάπτει το μίσος, το φθόνο, την ακολασία, τη σκληροκαρδία, την ακηδία, τον εγωισμό και όλα τα πάθη. Αλλοίμονο στον άνθρωπο που η ψυχή του θα υποδουλώσει τη θέληση της στις επιθυμίες του σώματος και θα γίνει δούλη της σάρκας. Τότε θα χάσει την ομορφιά της. Τότε ο άνθρωπος θα γεμίσει πάθη. «Φανερά δε εστί τα έργα της σάρκας, άτινα εστί μοιχεία, πορνεία ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρία, φαρμακεία, έχθρες, έρεις, ζήλος, θυμοί, εριθείαι, διχοστασία, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κώμαι και τα όμοια τούτοις» (Γαλ. ε΄20). Μέσα του δεν θα βλέπεις τίποτα άλλο παρά την πονηριά της αλεπούς τους μετασχηματισμούς του χαμαιλέοντος, τις αρπαγές του γερακιού, την αγριότητα του λιονταριού, την κοιλιοδουλεία του χοίρου. Θα χάσει την τιμή που του έδωσε ο Θεός και όπως λέγει ο Δαβίδ θα γίνει σαν τα ζώα: «άνθρωπος εν τιμή ων, ου συνήκε, παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς» (Ψαλμ. ΜΗ΄13).

Ύστερα απ’ αυτά εύλογα έρχεται το συμπέρασμα. Να, το καθήκον του ανθρώπου. Η επιμέλεια της ψυχής. Η επικράτηση αρμονίας μεταξύ ψυχής και σώματος. Η αγωγή της ψυχής να κυβερνά και να κατευθύνει το σώμα και η εκπαίδευση του σώματος να υπακούει στα κελεύσματα ψυχής. Ίσως μερικοί να απορρίπτουν την τακτική αυτή. Δεν δέχονται καταπίεση στις επιθυμίες της σάρκας. «Κάνε ότι σου αρέσει» είναι το σύνθημα τους. Παραδίνονται χωρίς αντίσταση στις επιθυμίες του σώματος και γίνονται έρμαια των παθών και των αδυναμιών τους. Είναι οι υποστηρικταί της σεξουαλικής απελευθέρωσης και της ηθικής αποχαλίνωσης που επιτρέπει σαρκική συνομιλία ακόμα και με τα πιο ιερά πρόσωπα της οικογένειας. Είναι οι άνθρωποι που δεν αντιστέκονται στο κακό αλλά το δέχονται και το καλλιεργούν σαν κάτι το φυσιολογικό έστω και αν αυτό ξεπερνά τα όρια της λογικής. Οπαδοί της επικουρείου φιλοσοφίας έχουν για σύνθημα τους: «φάγωμεν πιώμεν. αύριον γαρ αποθνήσκομεν». Παραδομένοι στις ηδονές του κόσμου, απορροφημένοι από τις μέριμνες της ζωής δεν έχουν καιρό να φροντίσουν την αθάνατη ψυχή τους. Γι’ αυτούς υπάρχει μόνο ο κόσμος που μαζί μ’ αυτόν τελειώνει κι η ύπαρξη τους στον τάφο. Η ψυχή και τα φαινόμενα της δεν είναι τίποτε άλλο παρά η λειτουργία των κυττάρων του σώματος. Συνεπώς δεν χρειάζεται αγώνας για τη συγκράτηση των ελαττωμάτων, αφού κι αυτά υπάγονται στη λειτουργικότητα του ανθρώπινου οργανισμού. Μια τέτοια ζωή στηρίζεται στο δίκαιο του ισχυρότερου και χαρακτηρίζεται για την αναρχία και τον αγριανθρωπισμό. Με τέτοιους νόμους η κοινωνία γίνεται ζούγκλα κι η ζωή των ανθρώπων καθημερινή κόλαση. Θριαμβεύει το έγκλημα και η βία, η ακολασία και ο φόβος, η ανασφάλεια και το άγχος. Σήμερα παρά ποτέ μπορεί να χαρακτηριστεί η γενεά μας «μοιχαλίς και αμαρτωλός» γιατί εγκατέλειψε τον Θεό και προσκυνεί τα είδωλα, αποστάτησε από τις εντολές του Θεού και έγινε δούλη των θελημάτων του διαβόλου.

Καθημερινά η Εκκλησία μας δέεται για τη σωτηρία των ψυχών μας. Επικαλείται την Χάρη του αγίου Πνεύματος για το φωτισμό των χριστιανών, ώστε να αγωνίζονται αδιάκοπα για τη σωτηρία της ψυχής των. Δεν περιφρονεί το σώμα. Αναγνωρίζει, ότι είναι Ναός του αγίου Πνεύματος και προσπαθεί να τον διατηρεί καθαρό και άμωμο. Προτρέπει τους πιστούς να φροντίζουν τη ψυχή τους «επιμελείσθε δε ψυχής πράγματος αθανάτους». Η αξία της είναι ανυπολόγιστη. Γι’ αυτή σταυρώθηκε ο Χριστός. Αυτή πάλι θα σταθεί μπροστά στο φρικτό Βήμα της Δευτέρας παρουσίας να δώσει λόγο για τα έργα της.

Ας φυλάξουμε τη ψυχή μας καθαρή από τις ηδονές του μάταιου τούτου κόσμου και ας έχουμε υπ’ όψη την μεγάλη αλήθεια που υπογραμμίζει ο Απόστολος Παύλος: «ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού εκ της σαρκός θερίσει φθοράν, ο δε σπείρων εις το πνεύμα εκ του πνεύματος θερίσει ζωήν αιώνιον» (Γαλ. στ΄8).

Γιώργος Σαββίδης


ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ – Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Απόστολος: Εβρ. β΄ 11-18
Ευαγγέλιο: Λουκ. α΄24-38
25 Μαρτίου 2012

«Χαίρε, κεχαριτωμένη· ο Κύριος μετά σου

Ευλογημένη συ εν γυναιξίν» (Λουκ. α΄ 28)

 

Διπλή η σημερινή γιορτή. Γιορτή θρησκευτική, αλλά και εθνική. Διπλή γιορτή, αλλά που τις συνδέει μια μόνο λέξη, η λέξη ελευθερία. Ελευθερία πνευματική, αλλά και ελευθερία εθνική. Ελευθερία από το ζυγό της δουλείας της αμαρτίας, αλλά και ελευθερία από την τεσσάρων αιώνων δουλεία στους Τούρκους.

Ελευθερία. Ένα δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο που τον κάνει να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα δημιουργήματα, αλλά και το οποίο καταχράται, γεγονός που τον οδηγεί στην πτώση. Έτσι, η ελευθερία μετά την απώλεια της σαν θεϊκό δώρο μεταβάλλεται διαχρονικά σαν το ιδανικό κίνητρο που εμψυχώνει τον άνθρωπο στον αγώνα για την αποτίναξη του ζυγού, είτε της αμαρτίας, είτε του ζυγού της εθνικής υποδούλωσης.

Και οι δυο μορφές ζυγού και δουλείας έχουν σαν μοναδικό υπαίτιο τον άνθρωπο. Η κατάχρηση της ελευθερίας μέσα από την πτώση, τα πάθη, τον εγωισμό και όλες τις αδυναμίες, οδηγεί τον άνθρωπο στην υποδούλωση, στην αμαρτία και την εθνική ταπείνωση.

Όπως κοινή είναι η λέξη που συνδέει και τις δυο γιορτές, κοινή είναι και η λέξη που τις χαρακτηρίζει όταν στερηθούν την ελευθερία, είτε αυτή είναι πνευματική, είτε εθνική. Και αυτή είναι η λέξη «δουλεία». Ο Απόστολος Παύλος μας προτρέπει: «Τη ελευθερία ουν, η Χριστός ημάς ηλευθέρωσε, στήκετε, και μη πάλιν ζυγώ δουλείας ενέχεσθε» (Γαλ. ε΄ι). «Ο Χριστός μας απελευθέρωσε για να είμαστε ελεύθεροι. Παραμένετε, λοιπόν σταθεροί στην ελευθερία και να μην ξαναμπαίνετε κάτω από ζυγό δουλείας».

Για την απελευθέρωση, λοιπόν, του ανθρώπου από την δουλεία της αμαρτίας μεταφέρει ο Θεός δια του Αγγέλου το μήνυμα της προσωπικής, αλλά και της παγκόσμιας χαράς. Μέσα από την προσφώνηση «Χαίρε κεχαριτωμένη» του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, πέραν από την προσωπική χαρά της Θεοτόκου προαναγγέλλει  και την παγκόσμια χαρά, γιατί με τον Ευαγγελισμό επαναφέρει τη χαρά στον παγκόσμιο άνθρωπο. Τούτο επαναβεβαιώνεται πάλι δια του αγγελικού λόγου κατά την νύκτα της γέννησης προς τους ποιμένες: «Μη φοβείσθε· ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ ος έστι Χριστός Κύριος» (Λουκ. β΄10-11). Δηλαδή: «Μην τρομάζετε! Σας φέρνω χαρμόσυνο άγγελμα, που θα γεμίσει με χαρά όλον τον κόσμο. Σήμερα, στην πόλη του Δαυίδ γεννήθηκε για σας σωτήρας κι αυτός είναι ο Χριστός, ο Κύριος».

«Χαίρε κεχαριτωμένη», «Χαίρε εσύ, προικισμένη, με τη χάρη του Θεού». Χαιρετισμός πρωτάκουστος, μοναδικός. Μέσα από το χαιρετισμό της χαράς προς τη Θεοτόκον μεταφέρεται στον παγκόσμιο άνθρωπο η λύση του δεσμού της λύπης που επεβλήθει στην Εύα μετά την πτώση. Χαίρε, λοιπόν, γιατί δια μέσου σου έρχεται Εκείνος που θα εξαφανίσει τη λύπη.

«Χαίρε κεχαριτωμένη», εσύ που πήρες από το Θεό πολλές και μεγάλες δωρεές, με τη μεγαλύτερη απ’ όλες το ότι αξιώθηκες να γίνεις μητέρα του Θεού. Μη φοβάσαι, λοιπόν και μη ταράσσεσαι. Μη φοβάσαι Μαριάμ, γιατί ο Θεός έχει εκδηλώσει τη Χάρη του σε σένα. Μάλιστα η εκδήλωση αυτής της χάριτος θα είναι άμεση. «Ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν». Θα μείνεις έγκυος  θα γεννήσεις γιο και  θα τον ονομάσεις Ιησού. Αυτός  θα γίνει μέγας και θα ονομαστεί Υιός του Υψίστου. Η προσφορά του Θεού προς την ανθρωπότητα βρίσκει ανταπόκριση στο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Έτσι, μετά τον αρχικό φόβο, μετά την αρχική έκπληξη, η Παρθένος Μαρία υποτάσσεται θέλημα του Θεού, ιδιαίτερα όταν πληροφορείται δια την «εκ Πνεύματος Αγίου» υπερφυσική σύλληψη και κυοφορία. «Είπε δε Μαριάμ ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου».

Υποκλίνεται, λοιπόν, ευλαβικά και υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού. Μέσα από τη δική της ελεύθερη συγκατάθεση έχουμε την αποδοχή και συγκατάθεση του ανθρώπινου γένους στην προσφορά αυτή του Θεού. Σε αντίθεση με την Εύα που υπήρξε, απειθής και ανυπάκουη, η Παρθένος Μαρία είναι υπάκουη. Στην κρίσιμη εκείνη στιγμή δεν προβάλλει τη δική της ανθρώπινη επιθυμία, ούτε και τον κίνδυνο που αντιμετώπιζε ο αρραβώνας της με τον Ιωσήφ, καθώς και το δημόσιο εξευτελισμό της. Αντίθετα υποτάσσεται εξ’ ολοκλήρου στο θέλημα του Θεού και αφήνει την έκβαση των γεγονότων στα χέρια του Θεού.

Η Παρθένος Μαρία αποδέχεται το μυστήριο και υποκλίνεται ευλαβικά στο Θεό και στο θέλημα Του. Με την ελεύθερη συγκατάθεση της αποκαθιστά ότι κατέστρεψε η Εύα με την παρακοή. Εμείς,  όμως, ανταποκρινόμαστε στο κάλεσμα του Θεού και σε ποιο βαθμό; Ποια η δική μας συμπεριφορά και στάση όχι μόνο απέναντι του Θεού, αλλά και απέναντι της Υπεραγίας Θεοτόκου; Την τιμούμε επάξια, όπως την τίμησαν οι ουρανοί; Ιδιαίτερα επιβεβαιώνουμε τον προφητικό της λόγο για μακαρισμό της από όλες τις γενεές; Και δεν εννοούμε να γιορτάζουμε τη μνήμη της και να επικαλούμαστε το όνομα της την ώρα του κινδύνου. Εννοούμε κυρίως να παραδειγματιζόμαστε από τη ζωή της.

Αυτή, λοιπόν, που έγινε η σκάλα για να κατεβεί ο Θεός στη γη και η γέφυρα για να μεταφέρει τους ανθρώπους στον ουρανό, αυτή ας γίνει και η δική μας γέφυρα που θα μας επανασυνδέει με το Θεό. Όμως κατά τη σημερινή μέρα, πέραν από τον Ευαγγελισμό και την τιμή προς τη Θεοτόκον, σαν Ελληνισμός έχουμε ακόμα ένα λόγο να γιορτάζουμε. Πέρα από την πνευματική μας ελευθερία, σήμερα γιορτάζουμε και την εθνική μας ελευθερία. Οι ήρωες του 1821 εμψυχωμένοι από το ιδανικό  της ελευθερίας, αλλά και με βαθειά πίστη προς την Υπεραγία Θεοτόκο, οδηγήθηκαν σε μεγαλειώδεις αγώνες και σε πολλές θυσίες που έφεραν το «ποθούμενον» κατά τον Κοσμά τον Αιτωλό, δηλαδή την ελευθερία.

Αδελφοί μου, οι  ήρωες του 1821 εμπνευσμένοι από τη σημερινή συγκατάβαση του Θεού και της Θεοτόκου, στη συνέχεια συγκαταβαίνουν και αυτοί σαν δέχονται το κάλεσμα της Πατρίδας. Για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδος την ελευθερία πρόσφεραν τα πάντα, ακόμα και τη ζωή τους. Εμείς πόσο τους τιμούμε σήμερα; Σήμερα που έχει απολυτοποιηθεί ο εγωισμός, ο δε αποπροσανατολισμός από τις θρησκευτικές και εθνικές μας παραδόσεις αυξάνεται συνεχώς, ας ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας. Η ελευθερία από κάθε μορφής δουλειά, πνευματική, ηθική, εθνική ή προσωπική είναι μόνη μας διέξοδος  στα σημερινά μας αδιέξοδα. Η διπλή γιορτή μας χαράσσει το δρόμο. Ας τον ακολουθήσουμε. Αμήν.

Θεόδωρος Αντωνιάδης


ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
ΛΟΓΟΣ Β΄
ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΦΥΓΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΟΝΤΟΝ, Ή ΠΕΡΙ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ
 
Η κλήσις του Γρηγορίου εις την ιερωσύνην 

Τόσον μέγα λοιπόν και τέτοιο είναι εκείνο το οποίον ποθούμεν και επιδιώκουμεν ημείς. Τέτοιος δε πρέπει να είναι εκείνος ο οποίος οδηγεί τας ψυχάς εις τον γάμον. Ο φόβος δε ο ιδικός μου είναι μήπως ριφθώ έξω από τον νυμφώνα με δεμένας τας χείρας και τους πόδας, επειδή δεν θα είμαι ενδεδυμέμος με το ένδυμα του γάμου, αλλά θα έχω εισέλθει κρυφά και θα έχω αναμιχθεί με θάρρος με εκείνους οι οποίοι ευρίσκονται εκεί. Βεβαίως είμαι προσκεκλημένος εκεί ήδη από την νεότητα μου, δια να ειπώ κάτι το οποίον αγνοούν οι περισσότεροι, και έχω προορισθεί δι’ αυτόν ήδη από την κοιλίαν της μητρός μου και έχω δοθεί ως δώρον εις αυτόν από υπόσχεσην της μητρός μου και μετά από αυτό έχω βεβαιωθεί από τους κινδύνους τους οποίους επέρασα. Και ο πόθος μου αυξήθηκε με αυτά και συνέδραμε και η σκέψη μου και αφιέρωσα τα πάντα εις εκείνον ο οποίος με εξέλεξε και με έσωσεν, περιουσίαν, αξιώματα, καλοπέραση, όλα αυτά δηλαδή τα οποία μιαν μόνο χαράν μου προσέφεραν, το ότι τα περιεφρόνησα και επροτίμησα αντ’ αυτών τον Χριστόν. Και οι λόγοι του Θεού έγιναν δι’ εμέ γλυκείς σαν μέλι. Και επεκαλέσθη την σύνεση και παρέδωσε την γλώσσα μου εις την σοφία. Και τα υπόλοιπα δε, ως επί παραδείγματι το να μετριάσω τον θυμόν, το να συγκρατήσω την γλώσσαν μου, το να σωφρονίσω τον οφθαλμόν μου, το να περιορίσω τας επιθυμίας του στομάχου μου και να καταπατήσω την επίγειον δόξαν, λέγω παραλογιζόμενος αλλά θα το ειπώ, ίσως να μην έχω γίνει ως προς αυτά χειρότερος από πολλούς άλλους.

Το να φιλοσοφήσει δε κανείς τούτο είναι καλύτερον από το να ενεργήσει όπως ημείς, να αναλάβωμεν δηλαδή την καθοδήγηση και την προστασίαν ψυχών, ενώ ημείς δεν έχομε μάθει να κυβερνώμεθα καλώς, ούτε έχομεν καθαρίσει την ψυχήν μας όσον πρέπει. Μόνον έτσι ας του επιτραπεί να καθοδηγήση ποίμνιον. Και αυτά τα πράγματα εις τέτοιους καιρούς κατά τους οποίους βλέπομεν τους άλλους να φέρωνται προς τα άνω και προς τα κάτω και να ταράσσωνται, και κατά τους οποίους είναι προτιμότερον να αναχωρήσει κανείς από τον κόσμον και να κρυφθεί  δια να ξεφύγει από την ζάλην και το σκότος του πονηρού. Κατά τους καιρούς αυτούς κατά τους οποίος οι μεν πιστοί πολεμούν ο ένας εναντίον του άλλου, και έχουν απομακρυνθεί από την αγάπην, εάν βεβαίως διατηρούσαν κάποιο υπόλειμμα της, ο δε ιερεύς έχει καταντήσει όνομα χωρίς περιεχόμενον, εφ’ όσον οι άρχοντες έχουν περιπέσει εις ανυποληψίας, όπως έχει λεχθεί.

Ελαττώματα ποιμνίων και ποιμένων και «οίον είναι δει τον ποιμένα»

Και είθε τούτο να μη ήτο πραγματικόν γεγονός, διά να εστρέφετο τώρα η ύβρις αυτή κατά των κεφαλών των αθέων. Κάθε είδους δε φόβος έχει εξαφανιστεί από τας ψυχάς και αντ’ αυτού έχει εισέλθει το θάρρος. η γνώσις δε αποκαλύπτεται εις εκείνον ο οποίος την επιδιώκει, και τα βάθη της σοφίας εις το Πνεύμα το Άγιον. Όλοι δε είμεθα ευσεβείς δι’ ένα και μοναδικό λόγον, διά να κατακρίνωμεν τους άλλους, δι’ ασέβειαν. Χρησιμοποιούμεν δε ως δικαστάς τους αθέους, ρίπτομεν τα άγια εις τους κύνας και θέτομεν τα μαργαριτάρια μας εμπρός εις τους χοίρους, με το να κάνωμεν γνωστά εις ώτα και καρδίας μολυσμένας τα θεία πράγματα. Και πραγματοποιούμεν, οι ταλαίπωροι τας ευχάς των εχθρών μας και ενώ πορνεύομεν, δεν εντρεπόμενθα διά τας πράξεις μας. Οι Μωαβίται δε και οι Αμανίται, εις τους οποίους δεν επετρέπετο να εισέλθουν εις την Εκκλησίαν του Κυρίου, συχνάζουν τώρα εις τα πιο άγια μέρη μας. Έχομεν δε ανοίξει εις όλους όχι πύλας δικαιοσύνης, αλλά θύρας κατηγοριών και υβρέων του ενός προς τον άλλον. Και ο καλύτερος μας είναι όχι εκείνος ο οποίος δεν χρησιμοποιεί κακούς λόγους εξ’ αιτίας του φόβου του Θεού, αλλά εκείνος ο οποίος συμβαίνει να έχει κακολογήσει περισσότερον από όλους  τους άλλους τον πλησίον του, είτε κατά τρόπο σαφή, είτε συγκεκαλυμμένως, και ο οποίος κρύβει κάτω από την γλώσαν του κόπον και πόνον, ή, δια να το ειπώ πιο σωστά, δηλητήριον ασπίδων.

Παρατηρούμεν δε ο ένας τας αμαρτίας του άλλου, όχι διά να κλαύσωμεν δι’ αυτούς, αλλά διά να κατηγορήσωμεν. Ούτε διά να θεραπεύσωμεν, αλλά διά να μεγαλώσωμεν ακόμη περισσότερον την πληγήν και διά να έχωμεν ως δικαιολογίας διά τας ιδικάς μας κακίας τα τραύματα του πλησίον. Τους κακούς δε και τους καλούς τους χαρακτηρίζει όχι η συμπεριφορά, αλλά η διαφορά γνώμης και η φιλία. Εκείνα τα οποία επαινούμεν σήμερον, τα κατηγορούμεν αύριον, και εκείνα τα οποία καταδικάζουν οι άλλοι, εμείς τα θαυμάζομεν. και όλα συγχωρούνται με ευκολίαν εις τον ασεβή. Τόσον μεγαλόψυχοι είμεθα έναντι της κακίας.

Τα πάντα δε έχουν επιστρέψει εις την πρώτην εκείνη κατάστασιν, κατά την οποίον δεν υπήρχεν ακόμη ο κόσμος, ούτε η τωρινή τάξις και αρμονία, αλλά τα πάντα ήσαν συγκεχυμένα και ανώμαλα και είχον ανάγκην από κάποιο χέρι διά να τους δώσει μορφήν, από κάποιαν δύναμην. Εάν θέλεις δε, όπως κατά την μάχην η οποία διεξάγεται την νύκτα υπό το αμυδρόν φως της σελήνης δεν διακρίνομεν τους φίλους από τους εχθρούς, ή όπως εις την ναυμαχίαν και την ζάλην, την ορμήν των ανέμων, τα κοχλάζοντα ρεύματα και την μανίαν των κυμάτων, τα κτυπήματα των κονταριών, τας φωνάς των αρχηγών και τας αγωνιώδεις κραυγάς των πληγωμένων, ζαλιζόμεθα από τον θόρυβον και στεκόμεθα, και (ω τι φοβερόν πράγμα) κτυπούμεν ο ένας τον άλλον και αλληλοσκοτωνόμεθα.

Και δεν είναι τυχόν ο λαός τέτοιος και ο ιερεύς διαφορετικός αλλά νομίζω ότι τώρα συμβαίνει καθαρά εκείνο το οποίον έχει λεχθεί παλαιότερα υπό τύπον κατάρας, «ο ιερεύς έχει γίνει όμοιος με τον λαόν». Και δεν είναι βεβαίως οι πολλοί έτσι, διότι οι πιο επιφανείς και διακρινόμενοι από τον λαόν είναι διαφορετικοί και αγωνίζονται εναντίον των ιερέων, έχοντας την ευσέβειαν ως εφόδιον διά να πείθουν. Και όσοι μεν το κάνουν αυτό δια την πίστιν και τα ανώτερα και σημαντικότερα θέματα, ούτε εγώ δεν τους κατακρίνω, αλλά, εάν θα πρέπει να ειπώ την πάσαν αλήθειαν, τους επαινώ και εγώ και χαίρομαι μαζί των. Και θα ευχόμουν να είμαι ένας απ’ αυτούς οι οποίοι αγωνίζονται δια την αλήθειαν και θεωρούνται δια τον λόγον αυτόν ως εχθροί. Μάλλον δε θα καυχηθώ ότι είμαι τέτοιος. Διότι ο πόλεμος ο οποίος οδηγεί εις την αρετήν είναι καλύτερος από την ειρήνην η οποία χωρίζει από τον Θεόν. Δια τούτο και το Πνεύμα οπλίζει τον ήρεμον αγωνιστήν, δια να ημπορεί να αγωνιζεται με επιτυχίαν.

Τώρα δε υπάρχουν μερικοί, οι οποίοι, ενδιαφερόμενοι διά πράγματα ασήμαντα τα οποία δεν προσφέρουν καμμιάν ωφέλειαν, με πολλήν αμάθειαν και θράσος κάνουν οπαδούς της ασεβείας των όσους ημπορούν. Έπειτα το ανώτερον από όλα είναι η πίστις, και αυτό το ωραίον όνομα διασύρεται από τας προσωπικά των έριδας. Εξ’ αιτίας αυτών δε, όπως είναι φυσικόν, μισούμεθα από τους ειδωλολάτρες και, το χειρότερον, δεν ημπορούμεν να ειπώμεν ότι αυτό το πράγμα συμβαίνει αδίκως. Συκοφαντούμεθα δε και από τους πιο απλοϊκούς από τους ιδικούς μας. Δεν είναι δε παράδοξον το να συμβαίνει αυτό με τους περισσότερους, οι οποίοι μόλις και μετά βίας θα ημπορούσαν να δεχθούν κάτι καλόν.

 

(ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
«ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ»
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑ
ΤΟΜΟΣ 1Ος ΣΕΛ. 171-179)

 
 
 
 
 ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ
 
ΠΑΝΙΕΡΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΦΟΥ κ.κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Παρασκευή           2 Μαρτίου (Α΄ Χαιρετισμοί)       :               ΠΑΦΟΣ, Άγιος Θεόδωρος
Κυριακή                4 Μαρτίου                               :               ΤΑΛΑ
Παρασκευή            9 Μαρτίου                               :               ΦΑΣΟΥΛΑ
Παρασκευή            9 Μαρτίου (Β΄ Χαιρετισμοί)       :               ΠΑΦΟΣ, Αγ. Κενδέας
Κυριακή                11 Μαρτίου                              :               ΠΑΦΟΣ, Αγ. Θεόδωρος
Παρασκευή           16 Μαρτίου (Γ΄ Χαιρετισμοί)       :              ΠΑΦΟΣ, Απ. Παύλου και Βαρνάβα
Κυριακή                18 Μαρτίου                               :              ΤΣΑΔΑ
Κυριακή                25 Μαρτίου                               :              ΚΑΤΩ ΠΑΦΟΣ, Θεοσκέπαστη
Κυριακή                25 Μαρτίου (Δοξολογία)             :              ΠΑΦΟΣ, Άγιος Θεόδωρος
Παρασκευή           30 Μαρτίου (Ακάθιστος Ύμνος)    :              ΠΑΦΟΣ, Παναγία Παντάνασσα
 
ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΧΩΡΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΡΣΙΝΟΗΣ κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
Παρασκευή           2 Μαρτίου (Α΄ Χαιρετισμοί)          :               ΠΕΡΙΣΤΕΡΩΝΑ
Κυριακή                4 Μαρτίου                                  :               ΑΡΓΑΚΑ
Παρασκευή            9 Μαρτίου (Β΄ Χαιρετισμοί)         :               ΠΡΟΔΡΟΜΙ
Κυριακή                11 Μαρτίου                                :               ΝΕΟΝ ΧΩΡΙΟΝ
Παρασκευή            16 Μαρτίου (Γ΄ Χαιρετισμοί)        :              ΣΚΟΥΛΛΗ
Κυριακή                 18 Μαρτίου                                :              ΟΜΟΔΟΣ
Παρασκευή             23 Μαρτίου (Δ΄ Χαιρετισμοί)       :              ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ ΧΡΥΣΟΧΟΥΣ
Σάββατο                 24 Μαρτίου (Εσπερινός)              :              ΚΑΘΗΚΑΣ
Κυριακή                 25 Μαρτίου(Δοξολογία)               :              ΠΟΛΙΣ ΧΡΥΣΟΧΟΥΣ
Παρασκευή            30 Μαρτίου (Ακάθιστος Ύμνος)     :              ΓΙΟΛΟΥ
 
ΠΑΝΟΣΙΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ κ. ΤΥΧΙΚΟΥ
Παρασκευή             2 Μαρτίου (Α΄ Χαιρετισμοί)          :              ΠΙΣΣΟΥΡΙ
Κυριακή                  4 Μαρτίου                                  :              ΤΙΜΗ
Παρασκευή              9 Μαρτίου                                  :             ΤΑΛΑ (Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες)
Παρασκευή              9 Μαρτίου (Β΄ Χαιρετισμοί)         :              ΑΥΔΗΜΟΥ
Κυριακή                   11 Μαρτίου                                :             ΠΡΟΔΡΟΜΙ
Παρασκευή              16 Μαρτίου (Γ΄ Χαιρετισμοί)         :             ΚΑΛΛΕΠΕΙΑ
Σάββατο                  17 Μαρτίου (Εσπερινός)               :             ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΤΑΥΡΟΥ ΜΟΝΘΗΣ
Κυριακή                   18 Μαρτίου                                 :             ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΤΑΥΡΟΥ ΜΟΝΘΗΣ
Παρασκευή               23 Μαρτίου (Δ΄ Χαιρετισμοί)        :             ΜΕΣΟΓΗ
Σάββατο                   24 Μαρτίου(Εσπερινός)                :             ΚΟΙΛΗ
Κυριακή                   25 Μαρτίου                                 :             ΚΑΤΩ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΑ
Παρασκευή               30 Μαρτίου (Ακάθιστος Ύμνος)     :             ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΑΛΑΜΙΩΤΙΣΣΗΣ
Σάββατο                   31 Μαρτίου                                 :             ΚΑΘΗΚΑΣ (Άγιος Υπάτιος)
 

ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΘΕΟΛΟΓΩΝ

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑ
Κυριακή  11 Μαρτίου : ΠΡΑΣΤΕΙΟ
Κυριακή  18 Μαρτίου : ΣΤΑΤΟΣ-ΑΓ.ΦΩΤΙΟΣ
ΗΡΟΔΟΤΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ
Κυριακή 11 Μαρτίου : ΛΑΣΑ
Κυριακή 18 Μαρτίου : ΜΕΣΟΓΗ
ΠΑΥΛΟΣ ΑΡΚΟΥ
Κυριακή 4 Μαρτίου   : ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ
Κυριακή 11 Μαρτίου : ΛΕΤΥΜΠΟΥ
Κυριακή 18 Μαρτίου : ΧΟΛΕΤΡΙΑ
                                    
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΠΙΤΣΙΟΥΝΗΣ                                    
Κυριακή 4 Μαρτίου  : ΤΡΑΧΥΠΕΔΟΥΛΑ
Κυριακή 11 Μαρτίου: ΠΕΝΤΑΛΙΑ
Κυριακή 18 Μαρτίου: ΕΛΕΔΙΩ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ                                    
Κυριακή 11 Μαρτίου : ΑΧΕΛΕΙΑ
Κυριακή 18 Μαρτίου : ΕΜΠΑ
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΚΑΝΗΣ                                
Κυριακή 4 Μαρτίου  : ΝΑΤΑ
Κυριακή 11 Μαρτίου: ΠΑΡΑΜΑΛΙ
Κυριακή 18 Μαρτίου: ΜΑΜΩΝΙΑ-ΦΑΣΟΥΛΛΑ

 

ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: Θεόδωρος Αντωνιάδης Θεολόγος, Γεώργιος Σαββίδης, Θεολόγος, Δημήτριος Σμυρλής  Θεολόγος, Φιλόλογος.

 

Το περιεχόμενο του παρόντος τεύχους υπάρχει αυτούσιο και στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Πάφου www.impaphou.org