English  Αρχική Σελίδα   Μητρόπολη   Μητροπολίτης   Eπισκοπή Αρσινόης  Επικοινωνία

       
  Δελτίο Κηρυγμάτων    

  
   Τυπικαί Διατάξεις
 
  
      Εορτολόγιον
 

  
Καταστατικό Εκκ. Κύπρου

 

  
Περιοδικό Απ. Βαρνάβας
 

 

 

 

  

 

 

 

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Στο 13ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδος.

                                                                Αθήνα 25/05/2013

                                    Του Μητροπολίτη Πάφου Γεωργίου

 

Χαίρομαι ιδιαίτερα, αγαπητοί Κύπριοι συμπατριώτες που ζείτε και δραστηριοποιείστε στην Ελλάδα, γιατί βρίσκομαι σήμερα μαζί σας για να προσφωνήσω εκ μέρους του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.Χρυσοστόμου το 13ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας σας, της Ομοσπονδίας Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδας.

Παρόλο που δεν ζείτε σε ξένο τόπο,-η Ελλάδα είναι η μητέρα πατρίδα μας και ο χώρος των ονείρων μας-, εν τούτοις, ως Εκκλησία, νιώθουμε ότι μάς λείπετε. Το ίδιο φαντάζομαι θα νιώθετε κι εσείς. Μακριά από τα συμβαίνοντα στην Κύπρο και χωρίς την δυνατότητα άμεσης ανάμειξης σ’αυτά, είναι φυσικό να νοσταλγείτε την ιδιαίτερη πατρίδα μας. Αποτελείτε, όμως, για μάς, όπως και οι απόδημοί μας σε άλλες ξένες χώρες, ένα αυθεντικό, αλάνθαστο, κριτήριο για πολλά πράγματα που συμβαίνουν στον τόπο μας.

Για σας το ρολόι της Κύπρου σταμάτησε την ώρα της αποδημίας. Θυμάστε την Κύπρο όπως την αφήσατε. Με τις αρχές και τις αξίες, τα ιδανικά και τις επιδιώξεις της, τα ήθη και τα έθιμά της σε κείνη τη χρονική στιγμή. Εδώ είναι ο χώρος της δυναμικής παρουσίας σας. Ζείτε και δραστηριοποιείστε, συμμετέχετε στην πρόοδο και στην όποια αλλαγή της κοινωνίας. Εκεί, στην Κύπρο, είναι ο χώρος των ονείρων σας, της στατικής αναπόλησης των βιωμάτων σας.

Εμείς ζώντας καθημερινά στην Κύπρο δεν αντισταθήκαμε στο συμβιβασμό. Συμβιβαστήκαμε σε πολλά πράγματα ακολουθώντας τον εύκολο δρόμο, χωρίς να συναισθανόμαστε τη σοβαρότητα της μετακίνησής μας από αρχές και ιδανικά και τις επιπτώσεις σ’εμάς και τα παιδιά μας.

Κι είναι εδώ που σας χρειαζόμαστε. Να μας κρούετε τον κώδωνα του κινδύνου και να μας ευαισθητοποιείτε.

Εκπροσωπώντας την Εκκλησία της Κύπρου και τον Μακαριώτατο Προκαθήμενό της, θεωρώ πως δεν θα πρέπει στα πλαίσια αυτού του χαιρετισμού να περιοριστώ στα τυπικά. Θα ήθελα να θίξω μερικές γνωστές, ίσως, σε όλους καταστάσεις, παρουσιάζοντας τις χωρίς καμμιά κομματική, ή πολιτική, χροιά. Μόνο αν συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα θα δράσουμε σωστά.

α) Η δεινή οικονομική κρίση που περνούμε έχει σοβαρά επακόλουθα και στον αγώνα για την εθνική μας επιβίωση. Δεν παίρνω το νόμο στα χέρια μου, για να κατανείμω ευθύνες, ούτε και οικειοποιούμαι την κρίση του Θεού για να αποδώσω δικαιοσύνη. Υπάρχουν οπωσδήποτε ευθύνες και αίτιοι που πρέπει να ανευρεθούν και να τιμωρηθούν για να αποκατασταθεί και το περί δικαίου αίσθημα του λαού. Παραμένω, όμως, στα άμεσα επακόλουθα της κρίσης:

i) Στα πλαίσια της οικονομικής κατοχής της πατρίδας μας και του ασφυκτικού ελέγχου της Τρόικας, οι αμυντικές μας δαπάνες περιστέλλονται και οι αμυντικοί σχεδιασμοί μας αναστέλλονται. Αυτό θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις στο ηθικό και του λαού και των στρατευμένων παιδιών μας. Εκ των πραγμάτων δεν μπορούσαμε καμιά φορά διά των όπλων να επιδιώξουμε λύση του προβλήματός μας, μια στοιχειώδης άμυνα, όμως, δρούσε πάντα αποτρεπτικά σε μελλοντικά σχέδια της Τουρκίας. Οφείλουμε και ως Εκκλησία και ως Απόδημος Ελληνισμός να βρούμε τρόπο αντιμετώπισης της κατάστασης στο συγκεκριμένο αυτό τομέα, αναπλήρωσης όσων το κράτος δεν μπορεί, ή δεν του επιτρέπεται, να κάμει.

ii) Κάτω από την οικονομική πίεση, την απώλεια των εργασιών και των εισοδημάτων τους, κάποιοι πρόσφυγες δελεάζονται από τις προσφορές της Τουρκίας και ξεπουλούν, αντί πινακίου φακής, τις περιουσίες τους στην Κατοχική Δύναμη. Αυτό σε τελική ανάλυση συνιστά εθνική προδοσία. Η παράνομη κατοχή των εδαφών μας δεν δίνει κανένα νομικό δικαίωμα στην Τουρκία. Αν όμως εξασφαλίσει με τον τρόπο αυτό την κυριότητα του εδάφους, θα έχει το δικαίωμα να ανακηρύξει κράτος και να επιδιώξει, πια, την αναγνώρισή του. Ό,τι δεν πέτυχε με τη βία και την κατοχή, δικαιολογούμαστε να το εκχωρήσουμε αντί ελαχίστων αργυρίων; Θα πρέπει και η Κυβέρνηση να στηρίξει οικονομικά τους πρόσφυγες, αλλά και εκείνοι να καταλάβουν την επικινδυνότητα του εγχειρήματός τους. Ούτε η οικονομική άνεση ούτε και αυτή η φυσική επιβίωση μπορεί να συγκριθεί με την εθνική μας επιβίωση. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος, το χρέος δικό μας, απέναντι και στους προγόνους μας, που μάς άφησαν αυτή την περιουσία, απέναντι και στα παιδιά μας, που θα πρέπει να τους την κληρονομήσουμε.

iii) Την πιο ευάλωτη σημερινή θέση μας, λόγω της οικονομικής κρίσης, θα επιχειρήσουν, οπωσδήποτε, να εκμεταλλευτούν όσοι επιδιώκουν την επιβολή μιας κακής λύσης. Ήδη κυκλοφορούν φήμες για προτάσεις για αντεθνική λύση που θα συνοδεύονται με οικονομικές υποσχέσεις. Λέγεται ότι ένα σχέδιο, τύπου Ανάν, θα συνοδεύεται με την υπόσχεση για ανάκτηση των χρημάτων που κάποιοι έχασαν από το κούρεμα που επιβλήθηκε στις καταθέσεις τους. Υπάρχουν ακόμα φήμες για εκφοβισμό ως προς την τύχη των κοιτασμάτων των υδρογονανθράκων μας. Αν, τάχα, δεν συγκατανεύσουμε σε λύση δεν πρόκειται να μας αφήσουν να τα εκμεταλλευτούμε.

          Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η γενιά μας έχει το θλιβερό, αλλά και τιμητικό προνόμιο, να αγωνιστεί για να εξασφαλίσει τη συνέχεια του Ελληνισμού στην Κύπρο όπως την παρέλαβε διαδοχικά από 100 και πλέον γενιές Ελλήνων προγόνων μας. Νωχέλεια, ή απροθυμία, στην επιτέλεση του καθήκοντός της, ή δελεασμός της από ανάξιες λόγου οικονομικές υποσχέσεις, θα οδηγήσει τελικά στον εκτουρκισμό της Κύπρου και θα επιφέρει την αρά της Ιστορίας στους ώμους μας. Ζήσαμε και σε πιο δύσκολες καταστάσεις και επιβιώσαμε. Θα πρέπει να υπομείνουμε καρτερικά, εργαζόμενοι για απαλλαγή από τα οικονομικά δεινά και τότε να στραφούμε προς μιαν ορθή και δίκαιη λύση του προβλήματός μας.

β) Από την άλλη, οι συνομιλίες για το Κυπριακό, και κυρίως της τελευταίας πενταετίας, φόρτωσαν με πολλές μονομερείς υποχωρήσεις την πλευρά μας. Φτάσαμε σιγά-σιγά τις αρχικές θέσεις των Τούρκων, ενώ εκείνοι αναβαθμίζουν τώρα τις απαιτήσεις τους. Ένα ξεκάθαρο πρόβλημα εισβολής και κατοχής και καταπάτησης όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων το μετατρέψαμε σταδιακά σε πρόβλημα διακοινοτικών διαφορών. Απαλλάξαμε την Τουρκία από τις ευθύνες της αφήνοντας την στο απυρόβλητο και φτάσαμε στο σημείο εμείς να θεωρούμαστε ως απρόθυμοι για λύση. Μιαν μειονότητα του 18% την αναβαθμίσαμε σε κοινότητα με πολιτική ισότητα, δεχτήκαμε διζωνική, δικοινοτική, ομοσπονδία, με όλα τα αντιδημοκρατικά χαρακτηριστικά της, εκ περιτροπής προεδρία, σταθμισμένη ψήφο, παραμονή μεγάλου αριθμού εποίκων, απεμπόληση του δικαιώματος της επιστροφής μεγάλου αριθμού προσφύγων, τις τέσσερις βασικές ελευθερίες για Τούρκους υπηκόους και δεν πετύχαμε καμιά μετακίνηση της άλλης πλευράς. Όποτε δεχτούμε μιαν αξίωση της Τουρκίας, αυτή μετακινείται σε μιαν άλλη μεγαλύτερη. Τώρα αφήνει ξεκάθαρα να διαφανεί ο τελικός στόχος της, που είναι η κατάληψη και ο εκτουρκισμός ολόκληρης της Κύπρου.

Συνομιλούμε για 50 χρόνια με την Τουρκία. Αν όταν αυτή βρισκόταν σε μειονεκτική θέση, πριν την εισβολή, κι όταν είχε οικονομικά προβλήματα, δεν συγκατένευσε σε υποχωρήσεις που θα οδηγούσαν σε λύση, τώρα που οικονομικά βρίσκεται μεταξύ των 20 ισχυρότερων χωρών του κόσμου, που έχει το πλεονέκτημα της κατοχής του 37% του εδάφους της Κύπρου και που, παρά τη διεθνή καταδίκη, έχει μεταφέρει κατά τη μαρτυρία των ίδιων των Τουρκοκυπρίων, ένα εκατομμύριο εποίκους, είναι δυνατόν να συγκατανεύσει σε λύση που να στηρίζεται στο διεθνές δίκαιο;   

Η Τουρκία χρησιμοποιεί τις συνομιλίες πάντα για προώθηση των πάγιων στόχων της. Στη δεκαετία 1964-74 συνομιλούσε για να εξασφαλίσει χρόνο για την ετοιμασία του αποβατικού στόλου της. Μετά την εισβολή χρησιμοποίησε τις συνομιλίες για να παγιώσει τα τετελεσμένα και να ξεγελάσει, ως προς τις προθέσεις της, τους ξένους. Σήμερα που οι ξένοι, άλλοι εξαπατήθηκαν και άλλοι την υποστηρίζουν, παρά το δίκαιο, λόγω δικών τους συμφερόντων, επιχειρεί να μας παγιδεύσει σε μια νόθα λύση της οποίας γρήγορα η ίδια θα επιφέρει την κατάρρευση με την μιαν, ή την άλλη πρόφαση, για να ανοίξει τον δρόμο για την τουρκοποίηση της πατρίδας μας.

Αν θέλουμε να’χουμε αποτέλεσμα και να αποτρέψουμε τα καταστροφικά σχέδια της Τουρκίας, χρειάζεται μια νέα προσέγγιση από μας. Να αναλάβουμε μια διεθνή σταυροφορία ενημέρωσης για την υφή του προβλήματός μας. Οι ξένοι ξεχνούν, δεν ξέρουν και δεν θυμούνται την εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή του 37% ενός ανεξάρτητου κράτους. Μπορεί να βασιλεύει σήμερα το συμφέρον στις διεθνείς σχέσεις. Δεν μπορεί όμως κανείς να αρνηθεί για μας τα δικαιώματα που όλοι οι άλλοι απολαμβάνουν: Της ελεύθερης διακίνησης, της κατοχής περιουσίας, της διαμονής στον τόπο μας, της αρχής του ένας άνθρωπος μία ψήφος. Πριν συρθούμε σε συνομιλίες κατά τα κελεύσματα των ισχυρών της γης και των εδώ εγκάθετών τους, θα πρέπει να απαιτήσουμε την ισχύν κάποιων προϋποθέσεων και να αποσύρουμε όσα καταστροφικά η αφέλεια κάποιων πρόσφερε μονομερώς. Μόνον έτσι θα έχουμε ελπίδες επιτυχίας.

Είναι διπλή η ευθύνη όλων μας: Να αντέξουμε στις όποιες δυσκολίες και να δώσουμε στην πλευρά μας τη δυνατότητα ορθής διαχείρισης του εθνικού μας θέματος αφ’ενός, και αφ’ετέρου να ενημερώσουμε όσους αγνοούν, δικούς μας και ξένους, για τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματός μας. Στον τελευταίο αυτό τομέα μπορείτε περισσότερο να ενεργοποιηθείτε εσείς στην Ελλάδα, γιατί πιστεύω ότι κι ο Ελληνικός λαός αγνοεί πολλές από τις παραμέτρους του θέματός μας.

Λυπούμαι αν σας στενοχώρησα, μα έκρινα σωστό να υπενθυμίσω σ’όλους τις θέσεις της Εκκλησίας στο Εθνικό μας πρόβλημα, το κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε. Χωρίς ορθή λύση όλα τα άλλα είναι μάταια. Στόχος της Τουρκίας, επαναλαμβάνω, είναι η κατάληψη ολόκληρης της Κύπρου και η εκδίωξη του λαού μας από τις προαιώνιες εστίες του. Ας μην ολιγωρήσουμε. Ας εργαστούμε για να αποτρέψουμε τα σχέδιά της και για να εξασφαλίσουμε τη φυσική και εθνική επιβίωσή μας στον τόπο που μας κληροδότησαν οι πατέρες μας.

Καλή επιτυχία στο συνέδριό σας.