English  Αρχική Σελίδα   Μητρόπολη   Μητροπολίτης   Eπισκοπή Αρσινόης  Επικοινωνία

       
  Δελτίο Κηρυγμάτων    

  
   Τυπικαί Διατάξεις
 
  
      Εορτολόγιον
 

  
Καταστατικό Εκκ. Κύπρου

 

  
Περιοδικό Απ. Βαρνάβας
 

 

 

 

 

ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑΤΩΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2014

 
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ
Απόστολος: Β΄ Τιμ. δ΄ 5-8
Ευαγγέλιο: Μαρκ. α΄ 1-8
5 Ιανουαρίου 2014
 
 
 
«Αρχή του Ευαγγελίου Ιησού Χριστού, Υιού του Θεού» (Μαρκ. α΄ 1)
 

Μέσα στον πιο πάνω στίχο, που αποτελεί τον πρώτο στίχο του ευαγγελίου του Μάρκου, συμπυκνώνεται όλο το περιεχόμενο του ευαγγελίου του, που αφορά την παρουσία, τη ζωή και το έργο του Ιησού Χριστού. Η ίδια η παρουσία του Ιησού Χριστού αποτελεί «ευαγγέλιο», ευχάριστη είδηση, γιατί αυτή είναι η πρώτη πράξη της αναδημιουργίας του ανθρώπου. Μέσα από αυτήν ολοκληρώνονται οι εξαγγελίες του Θεού προς τους ανθρώπους, αλλά και συνάμα επιβεβαιώνονται οι προφητείες που αφορούν το πρόσωπο του. Με τον τρόπο αυτό έχουμε το κλείσιμο ενός κεφαλαίου, του κεφαλαίου της Παλαιάς Διαθήκης και την ίδια στιγμή έχουμε το άνοιγμα του νέου κεφαλαίου της Καινής Διαθήκης. Δυο κεφαλαίων, δυο Διαθηκών, που συνδέονται μεταξύ τους, αφού η Καινή Διαθήκη αποτελεί συμπλήρωση και όχι κατάργηση της Παλαιάς Διαθήκης. Τούτο το επιβεβαιώνει ο ίδιος ο Ιησούς λέγοντας: «Ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι» (Ματθ. ε΄ 17)

Από την αρχή λοιπόν, ο Ευαγγελιστής Μάρκος ξεκαθαρίζει ότι η ίδια η παρουσία του Ιησού καθώς και η διδασκαλία και γενικά το σωτηριώδες έργο του αποτελούν ευχάριστη είδηση και εκπλήρωση προαιώνιων υποσχέσεων του Θεού προς τους ανθρώπους. Αυτή η παρουσία επιβεβαιώνεται από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο. Αυτή η παρουσία είναι και στην ουσία διαφορετική από την παρουσία οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου ακόμα και του Ιωάννου για τον οποίο είπε ο Ιησούς ότι: «ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του βαπτιστού» (Ματθ. ια΄ 11). Βεβαιώνω πως μάνα δε γέννησε ως τώρα άνθρωπο πιο μεγάλο από τον Ιωάννη το βαπτιστή. Αυτή είναι η παρουσία «Ιησού Χριστού του Υιού του Θεού».

Αυτή τη διαφορά, αυτή την ανωτερότητα τονίζει και ο Ιωάννης ο βαπτιστής. Ο ίδιος είναι απλά «αγγελιαφόρος» που ήρθε να προετοιμάσει το δρόμο του Ιησού εξού και ονομάστηκε «πρόδρομος». Ομολογεί την ανωτερότητα του Ιησού σε κάθε κήρυγμα του. Τον ακούσαμε σήμερα να τονίζει «έρχεται ύστερα από μένα αυτός που είναι πιο ισχυρός και που εγώ δεν είμαι άξιος να σκύψω να λύσω το λουρί από τα υποδήματα του. Εγώ σας βάφτισα με νερό, εκείνος όμως θα σας βαφτίσει με Άγιο Πνεύμα».

Η ανωτερότητα του Ιησού είναι ξεκάθαρη. Ο Ιησούς Χριστός είναι «Υιός του Θεού» και θα βαφτίσει με «Άγιο Πνεύμα». Όμως και ο Ιωάννης «ο εν γεννητοίς γυναικών μείζων» έρχεται να επιτελέσει ένα έργο ιδιαίτερα δύσκολο. Η δυσκολία του έργου του εκφράζεται μέσα από τα λέξη «έρημος» για να τονίσει το άγονο της ανθρώπινης ψυχής ένεκα της αμαρτίας και της διαφθοράς που υπήρχε μέσα τον κόσμο.

Η διαφθορά ήταν τέτοια που έπρεπε να προηγηθεί προετοιμασία, για τούτο και εστάλη ο Ιωάννης. Όμως η έξοδος από τη διαφθορά δε θα γινόταν αναγκαστικά και χωρίς τη θέληση του ανθρώπου. Η έξοδος από τη διαφθορά θα γίνει με τη συνεργασία του ανθρώπου. Ιδιαίτερα μέσα από τη συναίσθηση  των αμαρτιών του και μέσα από τη δύναμη της ταπείνωσης και αυτοκριτικής να βρει τη δύναμη της μετάνοιας και της επιστροφής. Αν η αμαρτωλή κατάσταση χαρακτηρίζεται σαν «πτώση» η μετάνοια εκδηλώνεται σαν «ανάσταση». Είπε και ο άσωτος υιός «αναστάς πορεύσομαι προς τον πατέρα μου» (Λουκ. ιε΄ 18). Για τούτο και ο Ιωάννης καλεί τους ανθρώπους να μετανοήσουν. Μόνο μέσα από τη μετάνοια και την επιστροφή θα συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος την αξία τα παρουσίας του Ιησού ως πραγματικής ευχάριστης είδησης, ως «ευαγγελίου».

Σ’ αυτό το έργο της ανασυγκρότησης του ανθρώπου ο Ιωάννης καθίσταται πρότυπο για τους ανθρώπους. Αφιερώνει τον εαυτό του στην εκπλήρωση του θελήματος  του Θεού, περιφρονεί τα αγαθά του κόσμου μέσα από τη λιτή ζωή του, χωρίς να περιφρονεί τον κόσμο. Αντίθετα, αυτόν τον κόσμο τον προσκαλεί στο δρόμο της σωτηρίας λέγοντας του «Μετανοείτε ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών» (Μαρθ. γ΄ 2).

Ο Ιωάννης δεν επιδιώκει την αυτοπροβολή. Αντίθετα τον διακρίνει η ταπεινοφροσύνη. Μια ταπεινοφροσύνη που εκφράζεται με τη σημερινή διδασκαλία του. Μια ταπεινοφροσύνη που θα επιβεβαιωθεί κατά την ημέρα της βάπτισης του Ιησού, λέγοντας του: «Εγώ χρείαν έχω υπό σου βαπτισθήναι, και συ έρχη προς με;» (Ματθ. γ΄ 14). Εγώ έχω ανάγκη να βαπτιστώ από σένα κι έρχεσαι εσύ σε μένα;

Ο Ιωάννης έχει συναίσθηση του έργου που επιτελεί. Αναγνωρίζει ότι το δικό του βάπτισμα, είναι βάπτισμα μετάνοιας και θα προηγηθεί του βαπτίσματος της σωτηρίας. Το νερό καθαρίζει μόνο το σώμα και απλά συμβολίζει την εσωτερική καθαρότητα. Το βάπτισμα όμως του Ιησού είναι βάπτισμα με Άγιο Πνεύμα. Και το Άγιο Πνεύμα είναι εκείνο που καθαρίζει και αγιάζει την ψυχή. Αυτή η αγιαστική Χάρις προσφέρεται μόνο δια του Ιησού Χριστού. Όπως θα πει αργότερα και ο Απόστολος Πέτρος: «Ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία, ουδέ γαρ όνομα έστιν έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ημάς» (Πραξ. δ΄ 12). «Από κανένα άλλο δεν μπορεί να προέλθει η σωτηρία ούτε υπάρχει άλλο πρόσωπο κάτω από τον ουρανό δοσμένο στους ανθρώπους με το οποίο μπορούμε να σωθούμε».

Για τούτο, τόσο η είδηση της παρουσίας του Ιησού Χριστού, όσο και η διδασκαλία και γενικά το έργο του, αποτελούν ευχάριστη είδηση. Αποτελούν «ευαγγέλιο». «Ευαγγέλιο» όμως χαρακτηρίζεται και το βιβλίο – βιβλία που καταγράφουν τη διδασκαλία και το σωτηριώδες έργο του Ιησού Χριστού. Αυτό, λοιπόν, το ευαγγέλιο είναι η αρχή αλλά και η συμπερίληψη των αληθειών του Χριστιανισμού. Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να νοηθεί ευαγγέλιο χωρίς τον Ιησού Χριστό και μάλιστα ως Υιό του Θεού. Όσοι αποπειράθηκαν να προσφέρουν σωτηρία χωρίς Χριστό απέτυχαν, αλλά και όσοι αποσύνδεσαν τον όρο Ευαγγέλιο – ευχάριστη είδηση από το πρόσωπο του Ιησού Χριστού και ως Θεού, όπως οι αιρετικοί, και πάλι οδηγήθηκαν στην αίρεση και άρα στην αποτυχία.

Αδελφοί μου, κατά τον Απόστολο Παύλο: «Ιησούς Χριστός χθές και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» (Εβρ. ιγ΄ 8). Όμως, διαχρονικά, οι κατά καιρούς χριστιανοί, ποια εικόνα του Χριστού και του Χριστιανισμού δώσαμε προς τα έξω; Ο Χριστιανισμός είναι η θρησκεία του μέλλοντος; Σήμερα η ανθρωπότητα βιώνει μια κρίση και μια πτώχευση οικονομική. Αν την εξετάσουμε όμως θα δούμε ότι η πτώχευση και η κρίση είναι περισσότερο πνευματική παρά οικονομική. Ποδοπατήσαμε τις  ηθικές αξίες και δίνουμε αξία στην απαξία. Με την όλη στάση και συμπεριφορά μας υποσκάψαμε την ουσία του Ευαγγελίου και το αποκόψαμε από τον Ιησού Χριστό ως Θεό. Για τούτο και φτάσαμε ως εδώ. Ας επαναφέρουμε τις αρχές του ευαγγελίου στη ζωή μας. Ας επανασυνδέσουμε τον εαυτό μας με τον Ιησού Χριστό ως Θεό. Αμήν.

 

 
 
Θεόδωρος Αντωνιάδης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ
Απόστολος: Εφεσ. δ΄7-13
Ευαγγέλιο: Ματθ. δ΄12-17
12 Ιανουαρίου 2014
 
 
 
«Μετανοείτε· ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών»

 

Νέο έτος μας χάρισε η αγαθότητα του Θεού, αγαπητοί μου αδελφοί. Και όλοι ευχηθήκαμε το έτος αυτό να είναι έτος ευλογημένο και ευτυχισμένο για όλους, μέσα στην θολή ατμόσφαιρα της αβεβαιότητας και της σύγχυσης, που επικρατεί σ’ όλο σχεδόν τον κόσμο. Μέσα σ’ αυτή την αβεβαιότητα και την σύγχυση είναι τοποθετημένο κατάλληλα το ευαγγελικό ανάγνωσμα που ακούσαμε πριν από λίγο. Το ανάγνωσμα αυτό είναι σημαντικότατο γιατί μας περιγράφει τα πρώτα βήματα της δημόσιας δράσης του Κυρίου μας. Ήταν η εποχή, μας πληροφορεί ο ευαγγελιστής Ματθαίος, που ο Ιωάννης ο Πρόδρομος οδηγήθηκε από τον βασιλιά Ηρώδη τον Αντύπα στη φυλακή. Η φυλάκιση αυτή συνέπεσε, ακριβώς, την περίοδο εκείνη, μετά τους τρείς μεγάλους πειρασμούς του διαβόλου, που είχεν αποκρούσει ο Κύριος, στην έρημο. Η εγκληματική αυτή ενέργεια του Ηρώδη εναντίον του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, αποτέλεσε την αφορμή  ο Κύριος να αναχωρήσει από την Ιουδαία και να μεταβεί για μεγαλύτερη ασφάλεια στη Γαλιλαία. Ο Κύριος επιλέγει σαν κέντρο της δράσης του την πόλη της Καπερναούμ, πραγματοποιώντας έτσι την προφητεία του Προφήτη Ησαΐα που έλεγε: « Η χώρα του Ζαβουλών και η χώρα του Νεφθαλείμ, εκεί που ο δρόμος πάει για την θάλασσα και πέρα από τον Ιορδάνη, η Γαλιλαία που την κατοικούν ειδωλολάτρες εκεί αυτοί που κατοικούνε στο σκοτάδι είδαν φώς δυνατό. Και για όσους μένουν στην χώρα που τη σκιάζει ο θάνατος, ανέτειλε ένα φώς για χάρη τους». Κι από τότε άρχισε ο Ιησούς να κηρύττει και να λέει: «Μετανοείτε γιατί έφτασε η βασιλεία του Θεού». Η φωνή αυτή του Κυρίου μας χρειάζεται ν’ ακουσθεί το ίδιο δυνατή και αφυπνιστική και στις δικές μας μέρες. Γι’ αυτό και μια και βρισκόμαστε και στην αρχή του νέου έτους, αξίζει να δούμε σήμερα το εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα της μετάνοιας.

Το σάλπισμα και προσκλητήριο αυτό της μετάνοιας, που έκαμε ο Κύριος, μας δείχνει το δρόμο που οδηγεί προς το φώς και τη σωτηρία. Χρειάζεται και σήμερα να μετανοήσουμε, γιατί στις μέρες μας έχουμε πολύ απομακρυνθεί από τον Θεό και το νόμο Του. Ζούμε ζωή ξένη και πολλές φορές αντίθετη προς το άγιο θέλημα του Κυρίου μας. Διαβάζουμε καθημερινά στις εφημερίδες και ακούμε από τις τηλεοράσεις για φόνους και εγκλήματα και παντός είδους ανηθικότητες. Ακούομε ύβρεις και αισχρολογίες και φοβερές βλασφημίες. Αντικρύζουμε πράξεις μίσους και βίας και μανία καταστροφής. Οι αρμόδιοι μιλούν για εκατοντάδες χιλιάδες εκτρώσεις που γίνονται κάθε χρόνο. Πολλοί νέοι παρασύρονται στα ναρκωτικά κι άλλοι αρνούνται την πίστη τη χριστιανική και παρουσιάζονται ως άθεοι και πολεμούν τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Συκοφαντούν και εξευτελίζουν τον ιερό κλήρο και με τις διαρρήξεις και κλοπές από ιερούς ναούς και εξωκκλήσια βεβηλώνουν εικόνες και ιερά κειμήλια της ορθόδοξης πίστης μας. Ύστερα απ’ όλα αυτά έχουμε όλοι ανάγκη της μετάνοιας, γιατί μ’ αυτές όλες τις πράξεις μας μοιάζουμε κι εμείς σήμερα, όπως την εποχή του Χριστού, προς λαό καθήμενο στο σκοτάδι και στη σκιά του πνευματικού θανάτου.

Βέβαια, δεν έχουμε φθάσει όλοι, ούτε ίσως οι πολλοί, σ’ αυτό το κατάντημα. Όμως, κανένας από μας δεν μπορεί να πει ότι δεν έχει αμαρτίες και δεν είναι ένοχος ενώπιον του Θεού. Ποιός από μας είναι απαλλαγμένος από το ψέμα, από τη φιλαργυρία, από έχθρες και θυμούς ή από κοσμικές και ανήθικες εκδηλώσεις, ξένες προς το πνεύμα το χριστιανικό; Ποιοί από μας δείχνουν εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας, στις ασθένειες και στους θανάτους; Η αλήθεια είναι ότι όλοι μας, είμαστε αμαρτωλοί και αυτό θα πρέπει να το καταλάβουμε και να το πιστέψουμε και να αλλάξουμε τρόπο ζωής, δηλαδή να μετανοήσουμε. Μόνο έτσι θα βρει απήχηση και στις δικές μας ψυχές το κήρυγμα και ο λόγος του Κυρίου, το «Μετανοείτε».

Υπάρχει όμως και άλλος λόγος, για τον οποίο το ζήτημα της μετάνοιάς μας είναι επείγον και ο λόγος του Κυρίου ιδιαίτερα χρήσιμος και για μας. Είναι εκείνος που τόνισε ο Κύριος ότι έφτασε η βασιλεία των ουρανών. Με την έλευση του Χριστού στον κόσμο, τον θάνατο, την ανάσταση και την ανάληψή Του στους ουρανούς, δεν περιμένουμε τίποτε άλλο, παρά την Δευτέρα Παρουσία Του και την βασιλεία των ουρανών. Ισχύει εδώ ο λόγος του αποστόλου Παύλου ότι «τώρα η τελική σωτηρία βρίσκεται πιο κοντά μας παρά τότε που πιστέψαμε» (Ρωμ. ΙΓ΄,11). Γιατί κι αν δεν γίνει στις μέρες μας η Δευτέρα Παρουσία, μεταβαίνουμε στην άλλη ζωή με το θάνατό μας. Κι είναι γεγονός ότι κάθε μέρα που περνά, μας φέρνει πιο κοντά στο θάνατο. Και πιο κοντά στην βασιλεία των ουρανών ή στην αιώνια κόλαση. Και η ημέρα του θανάτου μας, δυστυχώς, έρχεται απροειδοποίητα όπως ο κλέφτης τη νύχτα (Α΄ Θεσσ. Ε΄2). Κρυφά και ξαφνικά σε στιγμή που δεν το περιμένουμε. Γι’ αυτό και χρειάζεται να είμαστε μετανοημένοι. Γι’ αυτό και χρειάζεται καθημερινά να μετανοούμε για τις αμαρτίες μας και να ζητούμε το έλεος του Θεού. Γιατί ο Κύριος δεν μας είπε μετανοήστε, δηλαδή μια φορά να μετανοήσετε, αλλά είπε «μετανοείτε», δηλαδή συνεχώς. Καθημερινά να μετανοούμε και να διορθώνουμε τον εαυτό μας και τις αμαρτίες μας με την μετάνοια. Έτσι και μόνον έτσι θα κερδίσουμε την βασιλεία των ουρανών, όποτε κι αν έλθει.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ψυχές που μετανοούν για τις αμαρτίες τους, που εξομολογούνται και καθαρίζονται και στην συνέχεια αγωνίζονται όσο μπορούν καλύτερα, αυτές οι ψυχές σίγουρα θα κερδίσουν την ουράνια βασιλεία και μακαριότητα. Οι ψυχές αυτές θα είναι έτοιμες, ώστε σε κάθε στιγμή να μπορούν να υποδεχθούν τον Κύριο, είτε με το θάνατο, είτε με την φοβερή Δευτέρα Παρουσία Του. Οι μετανοημένες ψυχές θα ακούσουν τότε τη χαρμόσυνη φωνή του Χριστού «Εισέλθετε στη χαρά του Κυρίου σας».

Αδελφοί μου! Εκύλησαν ήδη οι πρώτες ημέρες του νέου έτους. Πόθος και ευχή όλων μας, είναι το νέο έτος να είναι ευτυχισμένο και ειρηνικό. Η αγία μας Εκκλησία, τώρα στην αρχή της νέας χρονιάς, μας υποδεικνύει και τον τρόπο, για να γίνει και να είναι ο νέος χρόνος, όπως ακριβώς τον ποθούμε. Μας καλεί δηλαδή σε μετάνοια. Το σάλπισμα και προσκλητήριο αυτό της μετάνοιας, που απηύθυνε σ’ όλους εμάς ο Κύριος, μας δείχνει το δρόμο, που οδηγεί προς το φώς και τη σωτηρία. Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι αν δεν απαρνηθούμε την παλιά αμαρτωλή ζωή μας, αν δεν εγκαταλείψουμε τις αμαρτωλές συνήθειες και επιθυμίες μας, δεν μπορούμε να γίνουμε μέλη της Εκκλησίας και να συνδεθούμε με τον Κύριο, που είναι το φώς του κόσμου. Σ’ αυτή τη ζωή της μετάνοιας και του αγιασμού, μας καλεί όλους ο Θεός. Ιδιαίτερα εμάς σήμερα, που ζούμε σε μια νεοειδωλολατρική εποχή πνευματικού σκότους, πυκνού όσο ποτέ άλλοτε. Εκείνος μέσα στην άπειρη αγάπη Του, μας έσωσε από την εξουσία του σκότους και μας ετοποθέτησε στη Βασιλεία του Υιού της αγάπης Του. Ας φιλοτιμηθούμε, λοιπόν, να γίνουμε κι εμείς άξιοι αυτής της Βασιλείας Του. Αμήν.

 

† Ηγούμενος Χρυσορροϊατίσσης κ. Διονύσιος

Κυριακή ΙΒ΄ Λουκά
Απόστολος: Κολ. γ΄ 4 - 11
Ευαγγέλιον: Λουκά  ιζ΄ 12 – 19
19 Ιανουαρίου 2014
 
 
 
«Η πίστις σου σέσωκέ σε.»
 

 

Το άκουσε αυτό ο ένας από τους δέκα λεπρούς που θεραπεύτηκαν. Ήταν ο μόνος που γύρισε. Και μάλιστα, ο διπλά περιφρονημένος από τους Ιουδαίους. Ένας Σαμαρείτης και λεπρός. ¨Όμως οι άλλοι εννέα που βρίσκονταν, τώρα που θεραπεύτηκαν και δεν είχαν πλέον ανάγκη; Μόνο ένας, με πλημμυρισμένη την ψυχή του από ευγνωμοσύνη προς τον Ιησού, επέστρεψε και έπεσε στα πόδια Του. Και ενώ επέστρεφε εδόξαζε τον Θεό με δυνατή φωνή, ώστε να ακούσουν όλοι, για το απροσδόκητο δώρημα Του. Σήκω και πήγαινε, σε έχει σώσει η πίστη σου, του λέγει ο Κύριος.

Θα ήταν αδύνατο, αγαπητοί μου αδελφοί, να μην προσέξουμε και να μην αξιολογήσουμε την ευγνώμονα στάση του λεπρού που θεραπεύτηκε.Φυσικά πρόκειται για ένα τεράστιο θαύμα που τις συνέπειές του δέχτηκαν δέκα ταλαίπωροι, απόβλητοι της κοινωνίας. Ο ένας όμως επέστρεψε. Ήρθα να σε ευχαριστήσω, ήταν η φράση που δεν εξεστόμισε, αλλά με τη στάση του την εννοούσε ο θεραπευθείς. Αιωρείται λοιπόν ένα ερώτημα. Οι άλλοι που είναι. Δέχτηκαν μια απίθανη και κυριολεκτικά θαυματουργική θεραπεία. Δεν σκέφτηκαν τουλάχιστο να πούνε ένα ευχαριστώ; Μόνο ένας και αυτός να είναι ένας ξένος; Βρισκόταν σε απελπιστική κατάσταση, ο λεπρός Σαμαρείτης, απομονωμένος από την κοινωνία. Είχε την φοβερή και αθεράπευτη ασθένεια του και την δραματική οικονομική συνέπειά της. Αλλά η αρρώστια αυτή του επέβαλε και την μόνιμη απαγόρευση ελευθεροεπικοινωνίας με τους συνανθρώπους του. Μόνος και ακοινώνητος, λεπρός και φτωχός, ζούσε στη καθημερινή δυστυχία του, περιμένοντας το βασανιστικό του τέλος.

Άκουσε για τον Χριστό και τα θαύματά Του, και περίμενε στην ερημιά του μαζί με τους άλλους δύστυχους, μήπως περάσει από εκεί. Πίστεψε ότι κάτι μπορούσε να κάνει και γιαυτόν. Και δεν έχασε την μοναδική ευκαιρία με αποτέλεσμα το σωτήριο θαύμα. Η επιστροφή, η δοξολογία και η ευγνωμοσύνη απέδειξαν την πίστη του στον Κύριο. Πέτυχε όχι μόνο την θεραπεία από την αρρώστια, αλλά και τη σωτηρία της ψυχής του. Γιατί και οι εννέα πίστεψαν, πήγαν και παρουσιάστηκαν στους ιερείς θεραπευμένοι. Αλλά περιορίστηκαν σ’ αυτό μόνο. Γιατί «καί τά δαιμόνια πιστεύουσι καί φρίσσουσι», σημειώνει ο Αδελφόθεος Ιάκωβος. Και οι δαίμονες παραδέχονται την ύπαρξη του Θεού και φοβούνται τη δύναμή Του, αλλά δεν Τον δοξάζουν, δεν τον λατρεύουν, δεν τον προσκυνούν.

Την ύπαρξη ανωτέρου όντος, του Θεού, αγαπητοί μου αδελφοί, θα ήταν παραλογισμός να την αμφισβητεί κανείς. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που δηλώνουν άθεοι, αν και θεωρούν ότι υπάρχει κάποια αρχή από την οποία ξεκινούν τα πάντα και προσπαθούν με επιστημονικές μεθόδους να την προσδιορίσουν.

Η πίστη, όμως στην ύπαρξη του Θεού δεν αρκεί για μας τους πιστούς, που θέλουμε να είμαστε συνεπείς χριστιανοί. Και συμπληρώνει ο Αδελφόθεος Ιάκωβος: «Η πίστις χωρίς τών έργων νεκρά εστιν».Η πίστη χωρίς έργα αγαθά, χωρίς έργα αρετής, χωρίς την αγάπη στον Κύριο, δεν έχει καμιά αξία, είναι νεκρή, πεθαμένη. Πρέπει να συνοδεύεται η πίστη από έργα αγαθά, θετικά. Χαρακτηρίζεται όλη η ζωή μας, από την  αποφυγή πράξεων αντίθετων προς την πίστη μας, παραβάσεων του νόμου του Θεού. Σημειώνει ο Απόστολος Παύλος στο απόσπασμα από την επιστολή προς Κολασσαείς, περιεκτικό κατάλογο ολόκληρο, πράξεων που πρέπει να αποφεύγουμε. Δεν είναι απλές ούτε εύκολες, αγαπητοί μου, αν δεν είναι δίπλα μας ο Ιησούς. Γράφει λοιπόν: «Νεκρώσατε ....πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος επιθυμίαν κακήν καί τήν πλεονεξίαν ήτις εστιν ειδωλολατρεία». Ίσως είναι ευκαιρία να αλλάξουμε τον εαυτό μας, τώρα με το  νέο χρόνο που επέτρεψε ο Κύριος να ζούμε. Είναι ευκαιρία να εξετάσουμε τον εαυτό μας, για πράξεις, σκέψεις και επιθυμίες, αν λίγο ή περισσότερο παρασυρόμαστε σε παρόμοιες πράξεις. Και πιο κάτω, συνεχίζει ο Απόστολος προτρέποντάς μας: Να αποφύγουμε την οργή, τον θυμό, την κακία, τη βλασφημία, την αισχρολογία. Και καταλήγει με την προτροπή να πετάξουμε μακριά από εμάς, σαν ένα παλιό μας φόρεμα, την συμπεριφορά του παλιού κακού ανθρώπου, που μας χαρακτήριζε πριν, και τις πράξεις του. Κι ύστερα, με καθαρή την ψυχή μας από κάθε αμαρτία, να δεχτούμε το Χριστό μέσα μας με την θεία κοινωνία, να ντυθούμε τον καινούργιο άνθρωπο, όπως τον θέλει ο Δημιουργός μας. Αυτό σημαίνει συνέπεια στην πίστη μας.

Δεν αρκεί λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, να πιστεύουμε στο Θεό, να φοβόμαστε τη δύναμή Του. Είναι ανάγκη να ακολουθούμε τις εντολές Του. Η πίστη μας θα πρέπει να διαμορφώνει τον εαυτό μας, το χαρακτήρα μας. Να δίνει το κυρίαρχο διακριτό χρώμα στη καθημερινή μας ζωή. Να τη νοιώθουν και οι γύρω μας. Να είμαστε το φως που θα φωτίζει. Να γίνεται αφορμή δοξολογίας του ονόματός Του. Θα είναι και αυτό άλλο ένα, πραγματικό θαύμα, που δεν είναι τόσο απλό και εύκολο, αλλά που θα πραγματοποιηθεί με την βοήθεια του Θεού μας. Ωστόσο η ολοκληρωμένη απόδειξη της πίστης μας, θα είναι η χωρίς αμφιβολίες και περιορισμούς αγάπη προς τον Θεό, η απόλυτη εμπιστοσύνη στην πρόνοια Του, στη διαρκή παρουσία Του κοντά μας. Τότε η πίστη θα είναι, πράγματι ζωντανή. Τότε θα αξίζει να ακούσουμε και εμείς από τον Χριστό μας: Η πίστις σου σε έχει σώσει. Γένοιτο.

 

δ.γ.ς.

 
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Α΄ Τιμ. δ΄ 9-15
Ευαγγέλιο: Λουκ. ιθ΄ 1-10
26 Ιανουαρίου 2014
 
 
 
«Αποδίδωμι» 
 

 

Πρωταθλητής της μετάνοιας αποδείχτηκε αγαπητοί αδελφοί, ο Ζακχαίος. Και δίκαια το ιερό Ευαγγέλιο αποθανάτισε τη μνήμη αυτού του ανθρώπου. Γιατί ο αρχιτελώνης της Ιεριχούς είναι μεγάλο πρότυπο για όλους τους αμαρτωλούς, που θέλουν να αλλάξουν πραγματικά και να γίνουν γνήσια παιδιά του Θεού. Είναι εκείνος που δεν περιορίζεται σε λόγια, αλλά προχωρεί αμέσως στα έργα της μετάνοιας.

«Σταθείς δε είπε προς τον Κύριον• ιδού τα ημίση των υπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοις πτωχοίς, και ει τινός εσυκοφάντησα, αποδίδωμι τετραπλούν».

Ήταν πολύ αμαρτωλός ο άνθρωπος αυτός. Είχε νοικιάσει από τους Ρωμαίους τους φόρους στην Ιεριχώ και τους εισέπραττε από τους κατοίκους της σε πολύ μεγαλύτερα ποσά. Και μ’ αυτή τη διαφορά, θησαύριζε.

Τώρα, λοιπόν που μετανοεί, θέλει να αποκαταστήσει το δίκαιο που κατέλυσε, να αποδώσει, να γυρίσει πίσω τα χρήματα της ανομίας. Κι όχι μονάχα αυτό. Θέλει να γίνει τέλειος. Δηλώνει, λοιπόν, μπροστά στον Σωτήρα:

-        Τα μισά απ’ όσα έχω, Κύριε τα προσφέρω στους φτωχούς. Κι όποιο συμπολίτη μου αδίκησα, θα τον αποζημιώσω στο τετραπλάσιο.

Τι σημαίνει ζωή σύμφωνα με το άγιο θέλημα σου, το γνωρίζω πολύ καλά. Δεν θέλεις τίποτε άλλο τόσο πολύ,. Τόσο πρωταρχικά, όσο το να συμμορφώνονται οι ακόλουθοι σου με την εντολή της αγάπης. Γιατί είσαι η ίδια η αγάπη.

Είπες όποιος έχει δυο χιτώνες, να δώσει τον ένα στον αδελφό του που δεν έχει. Κάνω, λοιπόν, αυτό που εσύ πρόσταξες. Δίνω το μισό βιός μου στους πένητες και αποδείχνω έτσι ότι πραγματικά παράτησα το σκοτάδι και μπήκα στο φως σου. Ότι έγινα αληθινός μαθητής σου.

Ποιος άλλος από τον εραστή και μύστη της αγάπης μπορεί να είναι τόσο κοντά σου και τόσο μακριά από την αμαρτία; Ποια άλλη απόδειξη ότι μετενόησα, θα υπήρχε πιο αδιάσειστη από την προσκόλληση μου στη μεγάλη σου εντολή, από τη βία μου να πραγματοποιήσω, να εφαρμόσω αυτή την εντολή;

Όποιος έρχεται σε σένα, παρατώντας τον Διάβολο, δεν κάνει τίποτε άλλο, Κύριε, παρά να πλησιάζει τον διπλανό του, να αγαπά έμπρακτα τους αδελφούς του. Γι’ αυτό κι εγώ για τίποτε δεν μεριμνώ, για τίποτε δεν σπεύδω τόσο, τώρα που με ελευθέρωσες από τον Αρχέκακο, παρά για να γίνω υπηρέτης της αγάπης.

«Ιδού, τα ημίση των υπαρχόντων μου δίδωμι τοις πτωχοίς».

Καταλαβαίνω τώρα πόσο ανόητος ήμουν, όταν τους περιφρονούσα και δεν τους λογάριαζα. Αυτοί είναι οι ταμίες της βασιλείας σου κι όποιος τους παραδίνει χρήματα με την ελεημοσύνη, καταθέτει στην ουράνια τράπεζα σου. Δανείζει σε σένα και πρόκειται να απολαύσει τόκους, που μπροστά τους το κεφάλαιο δεν έχει την παραμικρή αξία.

Δεν θα μείνεις στην πόλη μας ούτε στο σπίτι μου για πολύ. Αλλά εγώ πάντα θα σε βλέπω, όπως τώρα, στο πρόσωπο των αδελφών σου αυτών των ελαχίστων και θα σε λατρεύω με την αγαθοεργία μου σ’ αυτούς.

«Ιδού τα ημίση των υπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι πτωχοίς». Τα δίνω έτσι σε σένα τον ίδιο, που σου πρόσφερα και ολόκληρη την καρδιά μου. Διδάσκεις τους φίλους σου, για το πώς θέλεις να σε λατρεύουν και να σου φανερώνουν την αφοσίωση τους. Πώς; Με το να συντρέχουν τους ένοχους να προστατεύουν τους αδύνατους, να ψωμίζουν τους νηστικούς, να ντύνουν τους γυμνούς. Μονάχα αν κάνουν έτσι θα βρουν πρόσωπο μπροστά στο φοβερό σου βήμα, κατά την ημέρα της Κρίσεως, και θα τους βάλεις στα δεξιά σου λέγοντας:

-        Εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε. (Εφ’ όσον ευεργετήσατε έναν απ’ αυτούς τους αδελφούς μου τους ελαχίστους, σε μένα τον ίδιο το κάματε).

Πόσο καλούς λογαριασμούς ξέρει, αγαπητοί αδελφοί, να κάνει ο Ζακχαίος! Πως βρίσκει ότι χρειάζεται για να μην πάει χαμένη η μετάνοια του!

Αλλά δεν σταματά ως εδώ. Υπάρχει κι ένας άλλος λογαριασμός που πρέπει να κάμει. Προσθέτει, λοιπόν, μετά την πρώτη υπόσχεση, κι αυτή:

-        Και ει τινος εσυκοφάντησα, αποδίδωμι τετραπλούν. (Κι αν αδίκησα κάποιον, θα του γυρίσω πίσω τα χρήματα του τετράδιπλα).

Πολλούς αδίκησα. Πολλούς απομύζησα. Από πολλούς αφήρεσα. Σε όλους, λοιπόν, αυτούς θα επιστρέψω τα χρήματα της ανομίας. Και δεν θα τα γυρίσω πίσω ακριβώς όπως τα είχα πάρει, αλλά αυξημένα στο τετραπλάσιο. Αυτό είναι ο τόκος, που καθορίζει η μετανοημένη ψυχή μου. Μεγάλο κακό έκαμα. Πιο πολύ καλό μου χρειάζεται να κάμω για να επανορθώσω εκείνο το κακό, ώστε να το σβήσω πια.

Δεν ξέρουμε, αγαπητοί αδελφοί, αν η περιουσία του αρχιτελώνη ήταν στο μέγιστο μέρος καμωμένη από αδικίες ή αν είχε απλώς αυξηθεί απ’ αυτές. Ότι όμως κι από τα δυο να συνέβαινε, ο άνθρωπος αυτός θ’ απογυμνωνόταν από το βιός του με τέτοιες υποσχέσεις που έδωσε, θα έμενε φτωχός. Και θα απόδειχνε έτσι, ότι η μετάνοια του ήταν τόση και τέτοια, ώστε να τον φέρει μονομιάς στην τελειότητα. Γιατί με τις αποζημιώσεις που υποσχέθηκε και με τις αγαθοεργίες που προανήγγειλε, τι θα μπορούσε να του μείνει;

Δεν εφαρμόζει, λοιπόν, ο μακάριος απλώς την ηπιότερη εντολή της αγάπης, δεν υπακούει μονάχα στο «ο έχων δύο χιτώνας…» αλλά προχωρώντας πραγματοποιεί εκείνο που ο Κύριος σύστησε σε ένα άλλον πλούσιο:

«Ει θέλεις τέλειος είσαι, πάντα όσα έχεις… διάδος» (Αν θέλεις να γίνεις τέλειος, μοίρασε όλα όσα έχεις).

Ιδού μετάνοια, αγαπητοί αδελφοί, μεγάλη κι ολόκληρη. Είναι η μετάνοια του Ζακχαίου. Η μετάνοια, που δεν επανορθώνει απλώς ότι κακό είχε κάμει αυτός ο αμαρτωλός, αλλά και προσφέρει πολύ περισσότερα, για να αλλάξει τον αμαρτωλό σε τέλειο άγιο.

 
Γιώργος Σαββίδης

 
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ
ΣΤΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΥΣ, ΛΟΓΟΣ ΣΤ΄
 
 
 
Μακάριοι είναι οι καθαροί στην καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν το Θεό.
 

Από όσα είπαμε δεν αμφιβάλλομε ότι αυτά είναι έτσι. Αλλά ο λόγος μας εξακολουθεί να βλέπει με την ίδια αμηχανία, ότι του είχε προκαλέσει απορία από την αρχή. Όπως αυτός που έφτασε στον ουρανό μετέχει τα θαυμάσια του ουρανού, αλλά επειδή είναι αδύνατος κάποιος τρόπος ανόδου, τίποτε από όσα παραδεχτήκαμε  δεν μας ωφελεί, έτσι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι από τον καθαρμό της καρδιάς πραγματοποιείται η μακαριότητα. Το πώς όμως θα καθαρίσει κάποιος την καρδιά από τους μολυσμούς εξισώνεται απόλυτα με την ανάβαση στον ουρανό. Ποιά κλίμακα λοιπόν του Ιακώβ, ποιο άρμα πύρινο θα βρεθεί όμοιο με εκείνο που ανύψωσε τον προφήτη Ηλία στον ουρανό, με τον οποίο θα ανυψωθεί η καρδιά μας στα θαύματα του ουρανού, αποτινάζοντας αυτό το χωμάτινο βάρος; Αν δηλαδή σκεφτεί κανένας τα αναγκαία παθήματα της ψυχής, θα νομίσει την αποχώρηση των παθών που είναι δεμένα μαζί του ανεπίτευκτη και αδύνατη. Η γέννηση γίνεται αμέσως με κάποιο πάθος και με πάθος προχωρεί η αύξηση και στο πάθος καταλήγει η ζωή και έχει κατά κάποιο τρόπο αναμιχθεί το κακό στη φύση μας, εξαιτίας εκείνων που αποδέχτηκαν το πάθος από την αρχή, που με την παρακοή έφεραν τη νόσο σε εμάς. Κι όπως με τη διαδοχή των γενεών συνεχίζεται σε κάθε είδος η φύση των ζώων, ώστε αυτό που γεννιέται να είναι κατά το νόμο της φύσης όμοιο με αυτό από το οποίο προήλθε, έτσι γίνεται άνθρωπος από άνθρωπο, από εμπαθή εμπαθής, από αμαρτωλό αμαρτωλός. Επομένως συνυπάρχει κατά κάποιο τρόπο σε όσους γεννιούνται η αμαρτία, γεννιέται και μεγαλώνει μαζί τους και καταλήγει μαζί τους, στο τέλος της ζωής.

Αλλά είναι δυσκατόρθωτη η αρετή, μόλις κατορθώνεται με μύριους ιδρώτες και πόνους και με προσπάθεια έντονη, όπως μάθαμε από πολλά χωρία της Γραφής• ακούσαμε πως είναι θλιμμένος και προχωρεί από στενωπούς ο δρόμος της βασιλείας, ενώ είναι πλατύς και κατηφορικός ο δρόμος μέσα από την κακία οδηγεί τη ζωή στην απώλεια. Ώστε η Αγία Γραφή δεν όρισε ότι η υψηλή ζωή είναι γενικά αδύνατη, αφού διηγήθηκε στα ιερά βιβλία τα θαυμάσια έργα τόσων πολλών ανδρών. Το νόημα όμως της υπόσχεσης ότι θα  δούμε το Θεό είναι διπλό• ένα η γνώση της ύπαρξης που υπερβαίνει τα πάντα, και άλλο να ενωθούμε με αυτόν με την καθαριότητα της ζωής μας. Γι’ αυτό η διδασκαλία των αγίων καθορίζει ότι το πρώτο είδος της κατανοήσεως είναι αδύνατο• για το δεύτερο δίνει την υπόσχεση του ο Κύριος στους ανθρώπους με τη διδασκαλία του αυτή λέγοντας «μακάριοι είναι όσοι έχουν καθαρή καρδιά, γιατί αυτή θα δουν το Θεό».

Το πώς θα γίνει κανένας καθαρός, μπορείς να το μάθεις από όλη σχεδόν την ευαγγελική διδασκαλία. Περνώντας επιτροχάδην τα ακόλουθα παραγγέλματα, θα βρεις φανερό το καθαρτικό μέσο της καρδιάς. Αν δηλαδή χωρίσεις σε δυο την κακία, κακία των έργων και κακία των σκέψεων, πρώτα τιμώρησε με τον παλαιό νόμο την αδικία που εκδηλώνεται με τα έργα, τώρα όμως τροποποίησε το νόμο να αποβλέπει στο άλλο είδος της αμαρτίας δεν τιμωρεί πια το έργο της αμαρτίας, αλλά προνοεί πώς να μη γίνει ούτε καν η αρχή. Γιατί το να αφαιρεθεί η κακία από την προαίρεση μας είναι πολύ καλύτερο από το να απομακρύνεις τη ζωή σου από τα έργα της κακίας. Αλλά επειδή η κακία είναι πολυμερής και πολύτροπη, αντιπαρέταξε για καθένα από τα απαγορευμένα θεραπεία με χωριστά παραγγέλματα. Κι επειδή το πρώτο και πιο συνηθισμένο πάθος σε όλη τη ζωή είναι το πάθος του θυμού, αρχίζει τη θεραπεία από το επικρατέστερο, νομοθετώντας να μην οργιζόμαστε. Διδάχτηκες, λέει, από τον παλαιότερο νόμο «να μη φονεύσεις», μάθε τώρα να διώξεις από την ψυχή σου την οργή κατά των συνανθρώπων σου. Δεν απαγόρευσε βέβαια καθολοκληρίαν το θυμό• γιατί είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί ο ορμή αυτή της ψυχής και για καλό, αλλά το παράγγελμα διαγράφει ολότελα την οργή κατά του αδελφού για όποιο αγαθό. « Όποιος οργίζεται κατά του αδελφού του χωρίς λόγο», λέει. Η προσθήκη του «χωρίς λόγο» δείχνει την ευκολία κάποτε της χρήσης του θυμού, όταν κοχλάσει το συναίσθημα για τον κολασμό της αμαρτίας. Αυτό το είδος της οργής το αποδίδει από παλιά η Γραφή στον Φηνεές, όταν με τη σφαγή των παρανόμων εξιλέωση το Θεό που απειλούσε το λαό.

Μεταφέρει έπειτα τη θεραπεία στα πλημμελήματα της ηδονής και με την εντολή του απαλείφει από την καρδιά την άτοπη επιθυμία της μοιχείας. Έτσι θα βρεις τον Κύριο στην συνέχεια να διορθώνει και όλα τα επιμέρους, αντιτάσσοντας σε κάθε είδος κακίας την κατάλληλη νομοθεσία. Εμποδίζει να αρχίζομε να αδικούμε, με το να μην μας παραχωρεί ούτε το να αμυνόμαστε. Εξορίζει το πάθος της πλεονεξίας, προστάζοντας να δίνουμε σε αυτόν που πήρε τα ρούχα μας κι όσα μας έχει αφήσει. Θεραπεύει τη δειλία παραγγέλλοντας να περιφρονούμε το θάνατο. Και γενικά με κάθε παραγγελία του θα βρεις το λόγο, όμοια με άροτρο, να αποσπά από το βάθος της καρδιάς μας τις ρίζες των αμαρτιών κι έτσι μπορούμε να πάρουμε καρπό καθαρό από σπόρους αγκαθιών. Επομένως ευεργετεί τους ανθρώπους με δυο τρόπους, και με την υπόσχεση του αγαθού και με όσα παραθέτει με τη διδασκαλία του για το θέμα μας.

Αν λοιπόν σου φαίνεται επίπονη η προσπάθεια για το αγαθό, σύγκρινε την με τον αντίθετο βίο και θα διαπιστώσεις πόσο πιο επίπονη είναι η κακία, αν αποβλέψεις όχι στο παρόν αλλά προς τα μετέπειτα. Όποιος άκουσε για τη γέεννα, δε θα αποφύγει εξαιτίας του κόπου και της προσπάθειας τις αμαρτωλές ηδονές• είναι αρκετός ο φόβος όταν τον βάλουμε στο νου μας για να εξορίσει τα πάθη. Και είναι ακόμη καλύτερο αφού κατανοήσουμε από την αποσιώπηση  του αυτό που εξυπακούεται, να νιώσουμε από αυτό σφοδρότερη επιθυμία. Αν δηλαδή είναι μακάριοι όσοι έχουν καθαρή καρδιά, οπωσδήποτε είναι αξιολύπητοι όσοι έχουν ψυχή μέσα στην ακαθαρσία, επειδή αντικρίζουν το πρόσωπο του εχθρού. Κι αν αποτυπώνεται στη ζωή της αρετής η ίδια η θεία σφραγίδα, είναι φανερό ότι η ζωή της κακίας παίρνει τη μορφή και το πρόσωπο του αντιπάλου μας. Αλλά αν ο Θεός από διάφορες απόψεις ονομάζεται με κάθε έννοια του αγαθού, φως και ζωή και αφθαρσία και όσα ανήκουν στην κατηγορία αυτή, και αντίστροφα το αντίθετο καθενός από αυτά θα ονομαστεί οπωσδήποτε από τον εφευρέτη της κακίας σκότος και θάνατος και φθορά και όσα άλλα είναι του ίδιου γένους με αυτά και της ίδιας τάξης.

Αφού λοιπόν μάθαμε πως διαμορφώνεται η κακία και ο ενάρετος βίος και το αυτεξούσιο της προαίρεσής μας, μας επιτρέπει να προτιμήσουμε το ένα ή το άλλο από αυτά, ας αποφύγουμε τη μορφή του διαβόλου τη θεία εικόνα, και ας γίνουμε καθαροί στην καρδιά, για να γίνουμε μακάριοι με τη μόρφωση μέσα μας της θείας εικόνας με την καθαρή πολιτεία μας με τη χάρη του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας, στον οποίο ανήκει η δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

 
(ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
«ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ»
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ ΕΡΓΑ
ΤΟΜΟΣ 8ος ΣΕΛ. 241-247)




ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ
 
ΠΑΝΙΕΡΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΦΟΥ κ.κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Τετάρτη                 1 Ιανουαρίου                     :               ΠΑΦΟΣ, Άγιος Θεόδωρος
(Στη συνέχεια θα προστεί της καθιερωμένης Δοξολογίας με την ευκαιρία της έναρξης του νέου έτους)
Κυριακή                 5 Ιανουαρίου                     :               ΚΑΤΩ ΠΑΧΝΑ
Δευτέρα                 6 Ιανουαρίου                     :               ΚΑΤΩ ΠΑΦΟΣ, Άγιοι Ανάργυροι
Παρασκευή            10 Ιανουαρίου(εσπερινός)   :               ΑΧΕΛΕΙΑ
Σάββατο                11 Ιανουαρίου                    :               ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΑ
Κυριακή                 12 Ιανουαρίου                    :               ΓΑΛΑΤΑΡΙΑ
Παρασκευή            17 Ιανουαρίου                    :               ΚΕΔΑΡΕΣ
Σάββατο                18 Ιανουαρίου                    :               ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΡΟΟΔΙΤΙΣΣΗΣ
Κυριακή                 19 Ιανουαρίου                    :               ΚΟΙΛΗ
Κυριακή                 26 Ιανουαρίου                    :               ΚΑΛΛΕΠΕΙΑ
Πέμπτη                  30 Ιανουαρίου                    :               ΠΑΦΟΣ, Άγιος Θεόδωρος
 
 
 
ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΡΣΙΝΟΗΣ κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
Τετάρτη                1 Ιανουαρίου                       :               ΠΕΡΙΣΤΕΡΩΝΑ
Κυριακή                5 Ιανουαρίου                       :               ΠΕΡΙΣΤΕΡΩΝΑ
Δευτέρα                6 Ιανουαρίου                       :               ΠΟΛΙΣ ΧΡΥΣΟΧΟΥΣ
Κυριακή                12 Ιανουαρίου                     :               ΚΑΘΗΚΑΣ
Κυριακή                19 Ιανουαρίου                     :               ΛΥΣΟΣ
Παρασκευή            24 Ιανουαρίου                     :              ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓ.ΝΕΟΦΥΤΟΥ
Κυριακή                 26 Ιανουαρίου                     :              ΣΚΟΥΛΛΗ
Δευτέρα                 27 Ιανουαρίου                     :              ΛΑΡΝΑΚΑ
Πέμπτη                  30 Ιανουαρίου                     :              ΠΟΛΙΣ ΧΡΥΣΟΧΟΥΣ
 
 
 
 
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΘΕΟΛΟΓΩΝ
 
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ
 
Κυριακή 19 Ιανουαρίου : ΚΑΤΩ ΠΛΑΤΡΕΣ
Κυριακή 26 Ιανουαρίου: ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ
ΠΑΥΛΟΣ ΑΡΚΟΥ
Κυριακή 19 Ιανουαρίου : ΠΑΧΥΑΜΜΟΣ
Κυριακή 26 Ιανουαρίου : ΔΟΡΑ
      
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΠΙΤΣΙΟΥΝΗΣ
Κυριακή 12 Ιανουαρίου: ΠΡΑΣΤΕΙΟ
Κυριακή 19 Ιανουαρίου:ΑΡΓΑΚΑ
Κυριακή 26 Ιανουαρίου:ΔΡΟΥΣΙΑ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ                                    
Κυριακή 12 Ιανουαρίου : ΛΕΜΠΑ
Κυριακή 26 Ιανουαρίου : ΚΙΣΣΟΝΕΡΓΑ

 
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: Θεόδωρος Αντωνιάδης Θεολόγος, Γεώργιος Σαββίδης, Θεολόγος, Δημήτριος Σμυρλής  Θεολόγος, Φιλόλογος.
 
Το περιεχόμενο του παρόντος τεύχους υπάρχει αυτούσιο και στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Πάφου www.impaphou.org