English  Αρχική Σελίδα   Μητρόπολη   Μητροπολίτης   Eπισκοπή Αρσινόης  Επικοινωνία

       
  Δελτίο Κηρυγμάτων    

  
   Τυπικαί Διατάξεις
 
  
      Εορτολόγιον
 

  
Καταστατικό Εκκ. Κύπρου

 

  
Περιοδικό Απ. Βαρνάβας
 

 

 

 

 

ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑΤΩΝ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Απόστολος: Εβρ. θ΄ 11-14
Ευαγγέλιο: Μάρκ. ι΄ 32-45
6 Απριλίου 2014

 

 

 

«Και γαρ ο Υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντι πολλών». (Μαρκ. ι΄ 45).

 

Είναι η τελευταία φορά που ο Κύριος ανεβαίνει στα Ιεροσόλυμα πριν από το πάθος, για τούτο και ενημερώνει τους μαθητές του και μάλιστα με λεπτομέρεια για τα αναμενόμενα δραματικά γεγονότα. «Ακούτε» τους έλεγε, «ανεβαίνουμε στα Ιεροσόλυμα και ο Υιός του Ανθρώπου θα παραδοθεί στους αρχιερείς και στους γραμματείς. Αυτοί θα τον καταδικάσουν σε θάνατο και θα τον παραδώσουν στους εθνικούς. Θα τον περιγελάσουν, θα τον μαστιγώσουν, θα τον φτύσουν και θα τον θανατώσουν. Ύστερα από τρεις μέρες όμως θα αναστηθεί».

Ο Κύριος, λοιπόν, οδηγείται εκουσίως – με την θέληση του, προς το Πάθος. «Παραδοθήσεται», τους είπε. Η αγάπη του Θεού επέβαλε αυτή την αναγκαιότητα και εξηγεί μάλιστα και το λόγο στη συνομιλία που είχε με το Νικόδημο: «Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμο, ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωάν. γ΄ 16). Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το μονογενή του Υιό για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ' αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια.

«Εκούσιον» το πάθος, αλλά με στόχο τη σωτηρία του ανθρώπου. Μάλιστα αν και η σταυρική θυσία καλύπτει όλους τους ανθρώπους, εν τούτοις αυτή δεν προσφέρεται αναγκαστικά σε όλους, αλλά μόνο σ’ αυτούς που θα πιστέψουν.

«Εκούσιο», λοιπόν, το πάθος, αλλά και «εκούσια» η σωτηρία. Βεβαιώνει ο Κύριος: «Εγώ τίθημι την ψυχήν μου, ίνα λάβω αυτήν, ουδείς αίρει αυτήν απ’ εμού, αλλ’ εγώ τίθημι αυτήν απ’ εμαυτού εξουσίαν έχω θείναι αυτήν, και εξουσίαν έχω πάλιν λαβείν αυτήν• ταύτην εντολήν έλαβον παρά του πατρός μου» (Ιωάν. ι΄ 17-18). Δηλαδή, «γιατί εγώ θυσιάζω τη ζωή μου, ώστε να την ξαναπάρω. Κανείς δε μου την παίρνει, αλλά εγώ από μόνος μου την προσφέρω, Από μένα εξαρτάται να την ξαναπάρω. Αυτήν την εντολή έλαβα από τον πατέρα μου».

Όπως «εκούσιο» υπήρξε το πάθος, «εκούσια» πρέπει να είναι και η σωτηρία. Αν και η εκούσια σταυρική θυσία του κυρίου υπερκαλύπτει τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων, αφού ο Χριστός «υπέρ πάντων απέθανεν» (Β΄ Κορ. ε΄ 15), εντούτοις σήμερα κάνει λόγο για «λύτρον αντί πολλών». Όμως, ποίοι είναι εκείνοι για τους οποίους είπεν ο Κύριος ότι η θυσία του είναι «λύτρον αντί πολλών;» Είναι όλοι εκείνοι που όχι μόνο θα πιστέψουν σ’ Αυτόν αλλά και θα λάβουν μαζί μ’ αυτόν την χάριν και την αλήθειαν του (Ιωάν. α΄ 17). Και εξηγεί ο Ιωάννης: «Όσοι δε έλαβον αυτόν έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα αυτού» (Ιωάν. α΄ 12).  «Σ’ όσους όμως τον δέχτηκαν και πίστεψαν σ’ αυτόν έδωκε το δικαίωμα να γίνουν παιδιά του Θεού».

Όμως, ενώ ο Κύριος προετοιμάζει τους μαθητές του για τούτο το σημαντικό γεγονός, τόσο για τη δική τους ζωή, όσο και όλου του κόσμου γενικότερα, και ότι «ούτω γέγραπται και ούτως έδει παθείν» (Λουκ. κδ΄46), εν τούτοις οι μαθητές του βρίσκονται στο δικό τους κόσμο. Αυτοί όχι μόνο δεν κατανοούν την τραγική θέση του Διδασκάλου τους, αλλά και προβάλλουν παράλογες και εγωιστικές απαιτήσεις. Σε αντίθεση με το Διδάσκαλο τους που ταπεινώνει τον εαυτό του «γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» (Φιλιπ. β΄ 8) αυτοί  ζητούν πρωτεία εξουσίας. Δυο από αυτούς, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης ζητούν από τον Ιησού όταν θα εγκαταστήσει την ένδοξη βασιλεία του, όπως καθίσουν ο ένας στα δεξιά του και ο άλλος στα αριστερά του. Δε ζητούσαν υπηρεσία και έργα σ’ αυτή τη βασιλεία, αλλά μόνο τιμές που θα τους εξύψωναν πάνω από τους άλλους μαθητές.

Οι μαθητές βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση τόσο με το γεγονός της σταυρικής θυσίας του Διδασκάλου τους, όσο και ιδιαίτερα με την ουσία και το περιεχόμενο της βασιλείας του, που είναι βασιλεία προσφοράς και θυσίας και όχι τάσεις υποταγής και εκμετάλλευσης των άλλων ανθρώπων. Η άσκηση απόλυτης εξουσίας και η καταδυνάστευση είναι χαρακτηριστικό των αρχόντων και των ηγετών των εθνών. «Σ’ εσάς όμως δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό, αλλά όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσα σας πρέπει να γίνει υπηρέτης σας, και όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος πρέπει να γίνει δούλος όλων. Γιατί και ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους».

Αν κάποιος θέλει να διακριθεί και να ξεχωρίσει από τους άλλους υπάρχει τρόπος μέσα από την προσφορά και την αγάπη. Ο δρόμος της διάκρισης και άρα και της πραγματικής προόδου είναι ο δρόμος της διακονίας. Αυτός ο τρόπος ζωής χαρακτήριζε και τη ζωή των πρώτων Χριστιανών. Είναι τρόπος φιλανθρωπίας και αγάπης. Για τούτο και οι πρώτοι χριστιανοί που κλήθηκαν από τους Αποστόλους να συντονίσουν και να διεκπεραιώσουν αυτό το έργο της φιλανθρωπίας ονομάστηκαν «διάκονοι», έχοντας σαν πρότυπο τους, τον Ιησού, ο οποίος όπως τόνισε σήμερα στους μαθητές Του δεν ήρθε για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει. «Ουκ ήλθον διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι». Σήμερα, δυο χιλιετίες μετά, σαν Χριστιανισμός αλλά και σαν Χριστιανοί, ο καθένας μας ξεχωριστά, πόσο κοντά ή πόσο μακριά βρισκόμαστε από αυτή τη διακονία; Σαν Εκκλησία, σαν οικογένεια, αλλά και σαν κοινωνία πόσο κοντά ή πόσο μακριά, βρισκόμαστε από το έργο αυτό της διακονίας; Όποιο αξίωμα, όποια θέση κι αν κατέχουμε το υπηρετούμε σωστά δίνοντας έτσι ένα σωστό πρότυπο στους γύρω μας; Αν η εικόνα που εκπέμπουμε στους γύρω μας είναι η εικόνα του ανθρώπου που θέλει να τον υπηρετούν και όχι να υπηρετεί, τότε όσο πιο σημαντική είναι η θέση που κατέχουμε, τότε τόσο και η ζημιά που προκαλούμε είναι μεγαλύτερη. Ας γίνουμε «αφέντες» του εαυτού μας και όχι των παιδιών μας και γενικά του οικογενειακού και κοινωνικού μας περιβάλλοντος.

Δυστυχώς, αδελφοί μου, χάσαμε την αξιοπιστία μας οι μεγαλύτεροι προς την νεώτερη γενιά. Χάσαμε το σεβασμό, επειδή χάσαμε τον αυτοσεβασμό. Ο σεβασμός κερδίζεται, δεν επιβάλλεται. Δυστυχώς κάποιοι λαοί το μόνο πρόσωπο του Χριστιανού που μπόρεσαν να συναντήσουν είναι εκείνο του δυνάστη, του εκμεταλλευτή. Αντί της αγάπης γνώρισαν την καταπίεση και το μίσος. Μια εικόνα πολύ γνώριμη στις μέρες μας που στο όνομα της οικονομικής κρίσης οδηγεί καθημερινά συμπατριώτες μας στην εξαθλίωση και σε εργασιακό «μεσαίωνα». Η οικονομική κρίση θα περάσει, η ηθική κρίση όμως όχι, γιατί τα αίτια είναι βαθύτερα. Αν θέλουμε να ξεπεράσουμε την κρίση ας μη σταθούμε στην ευημερία των αριθμών, αλλά ας προχωρήσουμε στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των συνανθρώπων μας. Και βελτίωση της ποιότητας ζωής δεν μπορεί να υπάρξει ενόσω οι άνθρωποι δε βελτιώνουμε την ποιότητα του εσωτερικού μας κόσμου. Ας αγωνιστούμε να το επιτύχουμε. Αμήν.

 

Θεόδωρος Αντωνιάδης
 
 

Κυριακή των Βαϊων
Απόστολος: Φιλιπ. δ΄ 4 – 9
Ευαγγέλιον: Ιωαν. ιβ΄ 1 – 18
13 Απριλίου 2014
 

 

 

«Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»

 

Οι προφήτες θριαμβικά το ανήγγειλαν. Ανήγγειλαν γεγονότα που δεν αξιώθηκαν να δουν. Δόξα και τιμή σ’ Αυτόν που έρχεται απεσταλμένος από τον Κύριο, βροντοφωνάζει ο προφήτης. Εμπνευσμένοι προφήτες και διδάσκαλοι του θείου λόγου, περιέγραψαν σχεδόν σαν να έβλεπαν, γεγονότα της ζωής του Ιησού, αυτά που συνέβησαν ύστερα από αιώνες. Ήταν οι προπομποί, αγαπητοί μου αδελφοί. Νοερά και σ’αυτή την θριαμβευτική πορεία παρακολουθούν τον Ιησού, «καθήμενον επί πώλον όνου». Σαν να είναι και αυτοί ανάμεσα στο πλήθος που ζητωκραυγάζει. Παρίστανται και αυτοί που προφήτευσαν αυτή την πορεία. Προφήτευσαν αλλά και δίδαξαν τον λαό του Κυρίου να επανέλθει στην οδό των εντολών του Θεού.

Εκείνοι δεν αξιώθηκαν να συμμετάσχουν θεατές της δοξασμένης εισόδου του Ιησού στα Ιεροσόλυμα.

Οι σύγχρονοι όμως του Χριστού μας, Ιουδαίοι και εθνικοί, έλαβαν μέρος στη μεγαλειώδη πορεία και είσοδο του αναμενόμενου Βασιλιά του Ισραήλ. Κλαδιά από δάφνες έστρωσαν στο δρόμο από όπου θα περνούσε. «Όχλος πολύς» πλημμυρίζει τους δρόμους των Ιεροσολύμων. Οι πολλοί τον περίμεναν σαν επίγειο άρχοντα, σωτήρα από την Ρωμαϊκή δουλεία. Είχε δείξει τη δύναμή Του με πλήθος θαυμάτων και θεραπειών. Ακόμη μόλις χθες ανέστησε τον φίλο του Λάζαρο, που τον βρήκε νεκρό. Έσπευσαν λοιπόν να υποδεχτούν τον βασιλιά του Ισραήλ. ‘Ωστόσο, άλλοι, οι λιγότεροι, έτρεξαν και αυτοί να υποδεχτούν τον Χριστό. Τον είχαν γνωρίσει, Τον είχαν ακούσει. Τον είχαν ακολουθήσει. Πίστεψαν στο λόγο Του που ειρήνευσε την ψυχή τους.  Έσπευσαν να δουν και πάλι τον θείο ελευθερωτή. Ελευθερωτή από την δουλεία της αμαρτίας.

Κάποιοι λοιπόν, πολλοί, αγαπητοί μου αδελφοί, που φωνάζουν σήμερα «ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου», ίσως αναμειχθούν με το πλήθος που θα κραυγάζει, «άρον, σταύρωσον αυτόν».

Πόσο εύκολα και απερίσκεπτα αλλάζουμε. Πόσο επιπόλαια αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις της καθημερινότητας.

Μια άλλη εικόνα αντιθέσεων προβάλλει επίσης στην ευαγγελική περικοπή. Η Μαρία εκδηλώνοντας την αγάπη της προς τον Κύριο, πλένει τα ταλαιπωρημένα πόδια του Ιησού. Καταναλώνει και θυσιάζει το πανάκριβο και εύοσμο μύρο που η μυρωδιά του πλημμύρισε όλο το σπίτι. Και από την άλλη ο Ιούδας, ο Ισκαριώτης, ο ταμίας της αποστολικής συντροφιάς, κόπτεται για τη σπατάλη του πολύτιμου μύρου. Υποκρίνεται ότι ενδιαφέρεται για τους φτωχούς. Σκέφτεται όμως και λογαριάζει πόσα θα μπορούσε να κατακρατήσει για τον εαυτό  πουλώντας το.

Η Μαρία στερείται τα υλικά και προσφέρει λατρευτική θυσία στον Ιησού. Ο Ιούδας όντας κλέπτης και πλεονέκτης, δεν μπόρεσε στα τρία χρόνια που ακολουθεί τον Χριστό, να αλλάξει τον κακό του εαυτό, δεν προσπάθησε να δεχτεί τη διδασκαλία του Χριστού στην πρακτική μορφή της καθημερινής του ζωής. Μένει αμετανόητος. Χάνει πολύτιμες ευκαιρίες αλλαγής, σωτηρίας. Φροντίζει και ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του.

Υπάρχουν πολλά είδη ανθρώπων. Προσέξαμε στην περίπτωση του σημερινού ευαγγελίου δυο ακραία. Η Μαρία εκμεταλλεύεται την ευκαιρία της παρουσίας του Χριστού στο σπίτι της, παρακολουθεί τον θείο Διδάσκαλο και δεν διστάζει να θυσιάσει το πολύτιμο για να δείξει την αγάπη της στον Κύριο. Ο Ιούδας, ο αμετανόητος υποκριτής και κλέφτης που δεν άφησε τον εαυτό του να επηρεασθεί από την παρουσία του ίδιου του Θεού, δίπλα του.

Ασφαλώς δεν θα είχαμε ποτέ την ευκαιρία της Μαρίας να θυσιάσουμε ένα τόσο πολύτιμο μύρο και να πλύνουμε τα πόδια του Χριστού. Έχουμε όμως κάθε μέρα την ευκαιρία, φέροντες ως βαϊα φοινίκων, τις προσευχές μας, να επικοινωνούμε με τον Κύριο. Έχουμε την ευκαιρία με το πολύτιμο μύρο της εξομολόγησης, να καθαρίσουμε την ψυχή από τον βόρβορο της αμαρτίας. Να κάνουμε την ψυχή μας να μοσκομυρίσει όπως το σπίτι της Μαρίας από την οσμή του πολύτιμου μύρου της καθαρότητας. Έχουμε ακόμη την ευλογία, στην καθαρή πλέον ψυχή μας, να δεχτούμε τον ίδιο τον Κύριο μας, μέσα μας, με την θεία κοινωνία. Αυτές είναι ευκαιρίες, ευκαιρίες ευλογημένες, που δεν πρέπει να τις χάσουμε. Και δεν είναι μοναδικές ευκαιρίες, με την έννοια που έχουν άλλες ευκαιρίες της ζωής μας, που αν δεν τις αρπάξουμε τη στιγμή που είναι απέναντί μας, χάνονται. Αυτές τις πνευματικές ευκαιρίες, της προσευχής, της μετάνοιας και εξομολόγησης, της συμμετοχής στη θεία κοινωνία, τις έχουμε πάντοτε, διαρκώς. Οποιαδήποτε στιγμή θελήσουμε. Ωστόσο επειδή δεν γνωρίζουμε τον χρόνο που διαθέτουμε, δεν πρέπει να αφήνουμε να περνούν ευκαιρίες ανεκμετάλλευτες. Όποτε λοιπόν, αποφασίσουμε, αν μη χάνουμε χρόνο. Αρκεί να αποφασίσουμε. Η εβδομάδα που αρχίζει είναι μια ακόμη ευκαιρία πνευματικής αναβάθμισης. Κάθε στιγμή είναι μια ευκαιρία προσευχής, δοξολογίας, αλλά και αιτημάτων. Όποτε θελήσουμε μπορούμε να μετανοήσουμε για τα λάθη μας, να καθαρίσουμε την ψυχή μας, να την ετοιμάσουμε να δεχτεί τον Κύριο, με την θεία ευχαριστία. Θα αναβάλουμε;  Ασφαλώς όχι, αγαπητοί μου.

Έτοιμοι, λοιπόν, θα προσφωνήσουμε και μεις το «ωσαννά», την ουράνια δοξολογία στον Κύριό μας, αγαπητοί μου αδελφοί. Σταθεροί στην πορεία μας προς Εκείνον που βρίσκεται πάντοτε δίπλα μας και μας καθοδηγεί. Σταθεροί και πιστοί ακόλουθοί Του. Εκείνου που ήρθε για να μας σώσει, παίρνοντας επάνω Του τις αμαρτίες μας. Εκείνου, για τον οποίο, τα πολλά λάθη μας ήταν σαν να φώναζαν: «σταύρωσον αυτόν». Οι αμαρτίες μας Τον οδήγησαν στη σταυρική θυσία. Ας καθαρίσουμε λοιπόν τον εαυτό μας κι ας μείνουμε κοντά Του, με το «ωσαννά», ευλογώντας και δοξάζοντας με όλη μας την ψυχή, τον Κύριο. Να δεχτούμε την πλούσια αγάπη και την βοήθειά Του, γιατί τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Γιο Του για να χαθεί κανένας από τους πιστούς Του, αλλά να κληρονομήσει την βασιλεία Του.

 

δ.γ.ς.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
Απόστολος: Πράξ. Α΄1-8
Ευαγγέλιο: Ιωάν. Α΄ 1-17
20 Απριλίου 2014
 

 

 

«... και Θεός ήν ο Λόγος» 

Λαμπρή και μεγαλειώδης, ένδοξη και πανηγυρική είναι η σημερινή γιορτή της Ανάστασης του Κυρίου. Μετά την οδύνη και τα δάκρυα της Μεγάλης Εβδομάδος, μετά τον πόνο και τη θλίψη για την Σταύρωση και την Ταφή του Κυρίου, ακολουθεί το μεγάλο θαύμα της Ανάστασης. Χθές οι εχθροί Του θριαμβολογούσαν λέγοντας προκλητικά το «Καταβάτω από του Σταυρού», για να δικαιολογήσουν την κακία και  την απιστία τους. Σήμερα χαράς ευαγγέλια και ενθουσιώδεις πανηγυρισμοί για τους Μαθητές Του, που επίσημα ανακηρύσσονται σαν οι συνεχιστές του Θείου έργου Του. Δίκαια λοιπόν η Ανάσταση του Χριστού αποτελεί γεγονός μοναδικό στην ιστορία του κόσμου. Γιατί πρόκειται για γεγονός μαρτυρημένο και απόλυτα βεβαιωμένο. Γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα τη Θεότητα του Σωτήρος Χριστού. «Εν αρχή ην ο Λόγος και ο Λόγος ην προς τον Θεόν και Θεός ην ο Λόγος», μας λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Δηλαδή, ο Λόγος, που δεν είναι άλλος από τον Υιό του Θεού, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, είναι Θεός αληθινός, όπως είναι ο Πατέρας και το Άγιο Πνεύμα. Κι αφού είναι Θεός αληθινός είναι και άναρχος, δηλαδή δεν έχει αρχή. Από την αρχή ήταν με τον Θεό Πατέρα, αθάνατος και βασιλεύς αιώνιος, που η Βασιλεία Του δεν έχει ποτέ τέλος. Ο Λόγος του Θεού είναι ακόμα Πάνσοφος και Παντοδύναμος και Πανάγαθος δημιουργός του κόσμου. Με την ευκαιρία αυτή καλό είναι να δούμε κι εμείς σήμερα πως αποδεικνύεται με την Ανάσταση ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ήταν και είναι Θεός.

Είναι γεγονός ότι ο Κύριος όταν εζούσε στον κόσμο αυτό, γνώριζε και το παρελθόν και το μέλλον, πλήρως και τελείως. Σε πολλές περιπτώσεις προείπε γεγονότα και μίλησε για πράγματα, που επραγματοποιήθησαν με κάθε λεπτομέρεια. Ειδικά για την Ανάστασή Του, όπως και για τα Πάθη Του, ο Κύριος προειδοποίησε τους Μαθητές Του, πολλές φορές, μάλιστα με λεπτομέρειες. Και ότι προείπε βγήκε και αληθινό. «Τώρα», τους είπε, «που ανεβαίνουμε στα Ιεροσόλυμα, ο Υιός του ανθρώπου θα παραδοθεί στους αρχιερείς και τους Γραμματείς και θα Τον καταδικάσουν σε θάνατο. Θα Τον παραδώσουν στους εθνικούς για να Τον περιγελάσουν, να Τον μαστιγώσουν και να Τον σταυρώσουν όμως την τρίτη μέρα Αυτός θα αναστηθεί» (Ματθ. Κ΄18-19). Επίσης είχε πει πάλιν «τώρα λυπόσαστε∙ αλλά θα σας ξαναδώ και θα χαρεί η καρδιά σας και τη χαρά σας κανείς δεν θα μπορέσει να σας την αφαιρέσει» (Ιωάν. ΙΣΤ,22). Βέβαια προφήτεψαν και ορισμένοι άνθρωποι του Θεού για διάφορα γεγονότα, αλλά ότι είπαν εκείνοι, το είπαν φωτιζόμενοι από το Θεό και κατ’ εντολή Του. Συνήθως όταν άρχιζαν να μιλούν άρχιζαν πάντοτε με το «Τάδε λέγει Κύριος». Αντίθετα, ο Κύριος ότι είπε το είπε από τον εαυτόν Του γιατί ως Θεός γνώριζε  και γνωρίζει τα πάντα. Γι’ αυτό και η υπερφυσική γνώση Του, αποδεικνύει και την Θεότητα Του.

Αλλά την Θεότητά Του αποδεικνύει περίτρανα και αυτό τούτο το θαύμα της Ανάστασής Του. Κατά την επίγεια παρουσία Του είχε πει για τον εαυτό Του. «Κανείς δεν έχει την δύναμη να πάρει τη ζωή μου και να με θανατώσει παρά τη θέληση μου. Αλλ’ εγώ από τον εαυτό μου και μόνος μου παραδίδω αυτήν. Έχω εξουσία να δώσω τη ζωή μου και έχω εξουσία πάλιν να την λάβω. Αυτή την εντολή έλαβα από τον Πατέρα μου» (Ι΄18). Και πράγματι, μετά από τόσα μαρτύρια και από τέτοια εξουθένωση, μετά από το φοβερό φραγγέλωμα, μετά από την Σταύρωση, με τα φοβερά εκείνα καρφιά και αφού Τον ελόγχισαν, Τον έβαλαν νεκρό στον τάφο. Έφραξαν τότε την είσοδο του τάφου με λίθο βαρύ και έβαλαν φρουρούς στρατιώτες να φυλάγουν το μνήμα Του. Κι όμως παρά τα αυστηρά αυτά μέτρα ο Κύριος αναστήθηκε την Τρίτη μέρα ένδοξος και δυνατός. Ανθρώπινα το μοναδικό αυτό θαύμα δεν μπορεί να εξηγηθεί. Να σεισθεί δηλαδή ο τόπος, να αποκυλισθεί ο λίθος, να τρομοκρατηθούν και να φύγουν οι Ρωμαίοι στρατιώτες, όλα αυτά ήσαν σημεία τρανά της υπερφυσικής δύναμης του Θεανθρώπου Ιησού. Εκείνου, που έπαθε μεν και εσταυρώθη σαν άνθρωπος και του οποίου η Θεότητα έμεινε απαθής. «Τότε ορθώθηκε σαν απ’ τον ύπνο ο Κύριος» είχε προείπει ο Προφήτης Δαβίδ. Το θαύμα αυτό των θαυμάτων αποδεικνύει ότι ο αναστάς Κύριος ήταν και είναι ο Πανάγαθος Θεός.

Την ίδια αλήθεια όμως, επιβεβαιώνουν και τα όσα επακολούθησαν μετά την θριαμβευτική Ανάστασή Του. Έχουμε πάρα πολλές εμφανίσεις του Αναστάντος Κυρίου. Εμφανίσεις όχι σ’ ένα τόπο ή σ’ ένα ή δύο πρόσωπα, αλλά σε διαφορετικά μέρη, υπό διαφορετικές συνθήκες και μπροστά σε πολλά πρόσωπα. Όπως ακούσαμε στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα ο Θεάνθρωπος Κύριος, μετά το Θάνατο Του παρουσιάστηκε στους Αποστόλους ζωντανός με πολλές αποδείξεις∙ για σαράντα μέρες εμφανιζόταν σ’ αυτούς και τους μιλούσε σχετικά με τη Βασιλεία του Θεού. Στο ίδιο συμπέρασμα οδηγούν και τα όσα διηγείται η ιστορία για την Εκκλησία. Ότι ο Ιδρυτής και η Κεφαλή της Εκκλησίας δεν ήταν ένας κοινός άνθρωπος, αλλά ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού και τέλειος Θεός. Τα όσα επακολούθησαν μετά την Ανάσταση του Κυρίου, θα εσάρωναν από προσώπου της γης τη θρησκεία του Αναστάντος, αν βέβαια ήταν αυτή όχι Θείο, αλλά ανθρώπινο κατασκεύασμα. Και μιλούμε για τους διωγμούς, το αίμα των χριστιανών που άδικα εχύθη, τα φρικτά μαρτύρια στα οποία κατεδικάζοντο οι πιστοί και η μανία και η λύσσα των εχθρών της Εκκλησίας. Όλοι αυτοί οι οπαδοί του Χριστού ήσαν πάντοτε άοπλοι, άκακοι, ειρηνικοί, σαν πρόβατα εν μέσω λύκων. Το ότι, λοιπόν, μετά από τόσους διωγμούς η Εκκλησία του Χριστού επέζησε και για δυο χιλιάδες χρόνια εθριάμβευσε και θριαμβεύει, τούτο αποδεικνύει ότι ο Ιδρυτής και Αρχηγός της είναι Θεός και όχι άνθρωπος.

Αδελφοί μου! Χριστός Ανέστη! Εμείς οι θνητοί και αδύναμοι άνθρωποι γνωρίζουμε μόνο το παρελθόν και το παρόν. Και αυτό πολύ σχετικά. Και αγνοούμε τελείως το μέλλον. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα μας συμβεί όχι μόνο μετά από μιά ώρα, αλλά ούτε και μετά από πέντε λεπτά. Γι’ αυτό η ένδοξη Ανάσταση του Χριστού ας γεμίσει κι εφέτος τη ψυχή μας με ανεκλάλητη και δοξασμένη χαρά, που χρειαζόμαστε όλοι μας στις δύσκολες αυτές στιγμές που διανύουμε όλοι μας, λόγο της οικονομικής κρίσης. Την ίδια όμως στιγμή το μεγάλο αυτό γεγονός, ας τονώσει την πίστη μας προς τον Αναστάντα Κύριο. Από τότε που ήλθε στο κόσμο ο Θεός Λόγος, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, από τότε που Τον πιστέψαμε, γεμίσαμε από φώς, από χάρη, από ζωή, από αλήθεια. Μας έφερε και μας δώρησε το φως της ψυχής, την αλήθεια και τη Χάρη του Θεού, την αιώνια ζωή, αφού μας έκαμε παιδιά Του. Ας πλησιάσουμε, λοιπόν, τον Αναστάντα, ας Τον πιστέψουμε όλόψυχα, ας Τον αγαπήσουμε θερμά και ας Τον ακολουθήσουμε πιστά. Του το οφείλουμε και δεν πρέπει να Του το αρνηθούμε.

 

† Ηγούμενος Χρυσορροϊατίσσης Διονύσιος

 
 
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ (ΘΩΜΑ)
Απόστολος: Πραξ. ε΄ 12-20
Ευαγγέλιο: Ιω. κ΄ 19-31
27 Απριλίου 2014
 

 

 

«Των θυρών κεκλεισμένων… διά τον φόβον των Ιουδαίων, ήλθεν ο Ιησούς και έστη εις το μέσον και λέγει αυτοίς∙ ειρήνη υμίν»

 

Σφαλισμένες ήταν οι πόρτες  του υπερώου, αγαπητοί αδελφοί όπου είχαν συναχθεί, καταπτοημένοι και περίφοβοι, οι μαθητές. Και χωρίς να τις ανοίξει, τις πέρασε ο αναστημένος Κύριος, στάθηκε στη μέση, έγινε ορατός κι ακουστός στους φίλους του και τους χαιρέτησε: Ειρήνη σε σας. Έγινε ακριβώς εκείνο που δεν περίμεναν, εκείνο όπου δεν πήγαιναν οι  λογισμοί τους. Οι Μυροφόρες τους είχαν ήδη αναγγείλει την Ανάσταση, αλλά αυτοί δεν τις είχαν πιστέψει, θεωρώντας τα λόγια τους παραλήρημα. Τι περίμεναν οι απόστολοι; Να έλθουν οι Ιουδαίοι και να τους πάρουν κι αυτούς, όπως τον διδάσκαλό τους, για να τους οδηγήσουν στη σφαγή. Ποιος άλλος θα μπορούσε να τους σκεφτεί; Ποιος άλλος θα είχε λόγο να έλθει εκεί και να ασχοληθεί μαζί τους; Εκείνος που τους αγαπούσε, που είχε όσο κανείς άλλος θέση στον όμιλο τους, ο γλυκύτατος Κύριος, ήταν αποθεμένος άπνους στους κόλπους της γης. Οι όχλοι, που εδώ και λίγες μέρες τον είχαν υποδεχθεί με τα κλαδιά των φοινίκων κι είχαν ζηλέψει τους φίλους και τους διαλεχτούς του, τώρα ούτε τους σκέφτονταν καν. Κι αν τους σκέφτονταν, θα ένοιωθαν περιφρόνηση. Μονάχα οι Ιερείς, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, έχοντας θανατώσει τον Χριστό, θα ήθελαν ίσως να βάλουν χέρι και στους στενούς φίλους του. Μονάχα αυτοί ίσως να συλλογίζονταν τους αποστόλους και να έστελναν μιαν άλλη σπείρα να τους πιάσει.

Αλλά να, που δεν έγινε έτσι. Δεν συνέβη το κακό που η ανθρώπινη ολιγοπιστία προσδοκούσε, αλλά το μέγιστο καλό που η θεία αγάπη και δύναμη είχαν ετοιμάσει. Ο Ιησούς, με σάρκα και οστά, αναστημένος από τον τάφο, διάβηκε με το ένδοξο, άφθαρτο και πνευματικό σώμα του, τις κλειστές πόρτες του υπερώου, παρουσιάστηκε στους φίλους του και τους ξαναχαιρέτησε με τον αξέχαστο και γλυκύτατο εκείνο χαιρετισμό, που τόσο συχνά τους είχε αποτείνει: «Ειρήνη υμίν».

Ειρήνη σε σας. «Ας σκορπίσουν από τις ψυχές σας ο φόβος και η απόγνωση. Ας αιθριάσει ο νους σας.  Κοιτάξτε τα χέρια μου και την πλευρά μου. Εγώ είμαι, ο ίδιος. Εγώ είμαι, ο Δεσπότης και διδάσκαλος σας. Ο Άδης δεν με κράτησε, το σκότος δεν με κατάπιε, η φθορά δεν με κυρίευσε. Ο τάφος με ξενοδόχησε για λίγο, η γη με φύλαξε προς ώρας. Αναστήθηκα από τους νεκρούς και ήλθα να σας δω, να μιλήσω μαζί σας, να φάω από το φαί σας. Ας έλθει λοιπόν, η ειρήνη στις ταραγμένες καρδιές σας, ας αναστηθεί ξανά η πίστη σας».

«Είπεν ουν ο Ιησούς πάλιν αυτοίς· ειρήνη υμίν».

Ειρήνη σε σας, άλλη μια φορά. Όπως με έστειλε ο Πατέρας μου, έτσι και εγώ τώρα στέλνω εσάς.

«Και τούτο ειπών ενεφύσησε και λέγει αυτοίς• λάβετε Πνεύμα Άγιον». Πάρτε, δεχτείτε το Άγιο Πνεύμα, που με αυτό ο Πατέρας μου με σήκωσε από το μνήμα και με δόξασε. Δεχτείτε το ζωοποιό Πνεύμα, για να σηκωθείτε κι εσείς από χάμω, όπου κείτονται η πίστη σας, η αγάπη σας, η ελπίδα σας. Αναστηθείτε και εσείς στην καινούργια, την αθάνατη ζωή. Εγερθείτε, για να μη γνωρίσετε από δω και πέρα την ακινησία και το συμμάζωμα, αλλά να διατρέξετε την οικουμένη σαν αετοί και να φέρετε στις ψυχές το φως της Αναστάσεως μου. Λάβετε το Πνεύμα του Πατρός μου, για να περάσετε κι εσείς, όπως εγώ από τον σφραγισμένο τάφο και τις κλειστές αυτές πόρτες, για να περάσετε και εσείς απ’ όλα τα εμπόδια και να δώσετε σε όλους την ειρήνη που εγώ σας δωρίζω.

«Εχάρησαν ουν οι μαθηταί ιδόντες τον Κύριον», σημειώνει ο ευαγγελιστής, αγαπητοί αδελφοί. Ποιοι μαθητές; Όχι όλοι, αλλά οι δέκα μόνο. Διότι έλειπαν δύο. Ένας, που δεν επρόκειτο να ξαναγυρίσει ποτέ πιά, ο προδότης. Κι ένας, που άξιζε περισσότερο απ’ όλους να δει αυτή την ημέρα τον Κύριο, ο Θωμάς ο δίδυμος. Γιατί ήταν μια καρδιά πιο δυνατή από τις άλλες. «Θωμάς δε εις εκ των δώδεκα, ο λεγόμενος Δίδυμος, ουκ ην μετ’ αυτών ότε ήλθεν ο Ιησούς», σημειώνει πάλι ο ευαγγελιστής. Δεν ήταν, λοιπόν, μαζί τους. Είχε βγει έξω, ίσως για να προμηθευτεί τρόφιμα, ίσως για να μάθει τίποτε από τις προθέσεις των εχθρών του Χριστού. Δεν φοβόταν αυτός, όπως οι άλλοι. Δεν τον ένοιαζαν οι κίνδυνοι. Και πώς αυτό πράγματι έτσι ήταν, το βλέπεις από τη συμπεριφορά αυτού του μαθητού σε μια άλλη περίσταση, που την αναφέρει ο ίδιος ευαγγελιστής, ο Ιωάννης. Όταν ο Κύριος ξεκίνησε να πάει στη Βηθανία, για να αναστήσει τον Λάζαρο, οι άλλοι μαθητές θέλησαν να τον αποτρέψουν, γιατί οι Ιουδαίοι σχεδίαζαν να τον λιθοβολήσουν. Τότε ο Θωμάς μπήκε στη μέση και τους είπε:

-        Άγωμεν και ημείς, ίνα αποθάνωμεν μετ’ αυτού. Αυτός, λοιπόν, ο γενναίος μαθητής έλειπε, όταν για πρώτη φορά είδαν οι απόστολοι τον αναστημένο Κύριο. Κι ήταν, ακριβώς για τη γενναιότητα του, εκείνος που άξιζε πιο πολύ απ’ όλους αυτή τη χαρά.

Αλλά ο Ιησούς του την επεφύλαξε ξεχωριστή. Ήλθε ύστερα από οχτώ μέρες ειδικά γι’ αυτόν. Και του σκόρπισε μονομιάς τη φυσική και δικαιολογημένη δυσπιστία που έδειξε, όταν οι συμμαθητές του, του ανήγγειλαν ότι είχαν δει τον Κύριο.

 
Γιώργος Σαββίδης


ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
ΛΟΓΟΣ ΣΤ΄
ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ Α΄

 

Και ας μη νομίσει κανείς ότι λέγω, ότι πρέπει να αγαπά κανείς την κάθε είδους ειρήνη (διότι όπως γνωρίζω ανταρσίας πολύ καλά, έτσι γνωρίζω και πολύ επιβλαβή ομόνοιαν)· εννοώ μόνον την καλή ομόνοια, η οποία συνδέει με τον Θεό. Εάν δε θα πρέπει να αναφερθώ με συντομία εις τα πράγματα αυτά, έχω να πω τα εξής: Δεν είναι καλό να είναι κανείς πιο οκνηρός, από όσον απαιτεί το μέτρο, αλλά ούτε και πιο ζηλωτής, εις τρόπον ώστε να παρασύρεται με ευκολία από όλους, ή εξ αιτίας του να επαναστατεί εναντίον των πάντων. Διότι καθ’ όμοιο τρόπο και η οκνηρία οδηγεί εις την απραξία και η ευκολία των μεταπηδήσεων εις την ακοινωνησία. Αλλά εκεί μεν όπου είναι φανερά τα σημάδια της ασέβειας, είναι προτιμότερο να παραδώσει κανείς τον εαυτό του εις το πυρ, εις μάχαιραν, εις φοβεράς περιστάσεις και εις τυράννους, ή και εις όλα αυτά μαζί, παρά να γίνει συμμέτοχος εις την πονηρίαν και να κατακρημνισθεί μαζί με εκείνους οι οποίοι ζουν εις την κακίαν. Και δεν πρέπει να φοβάται κανείς τίποτε απ’ όλα περισσότερο από το να φοβηθεί κάτι άλλο πριν από τον Θεό και να προδώσει εξ’ αιτίας του τους λόγους της πίστεως του, και τους λόγους της αληθείας, οι οποίοι υπηρετούν πράγματι την αλήθεια. Όπου δε το αίτιον της λύπης είναι υποψία ή φόβος του οποίου το βάσιμο ή όχι δεν έχει εξεταστεί με προσοχή, είναι προτιμότερο από τη βιασύνη η υπομονή και η συγκαταβατικότητα από την θρασύτητα, και πολύ καλύτερο και επωφελές να παραμένει κανείς ενωμένος με το κοινό σώμα και να κάνει καλύτερο ο ένας τον άλλο ως μέλος ο ένας του άλλου, παρά να είναι κανείς προκατειλημμένος εξ’ αιτίας της απομακρύνσεως του από τον συνάνθρωπο του και, αφού διαλύσει με τον χαρισμό του αυτόν την αξιοπιστία του, να προσπαθεί κατόπιν με διαταγές, όπως κάνουν οι τύραννοι και όχι οι αδελφοί, να επιβάλει την διόρθωση.

Αφού γνωρίσαμε αυτά τα πράγματα, αδελφοί, ας αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλο, ας γίνουμε πραγματικά ένα, ας μιμηθούμε εκείνον ο οποίος κατέλυσε τον μεσότοιχο του φραγμού (μεταξύ Ιουδαίων και εθνικών) και συνεκέντρωσε με το αίμα του τα πάντα εις εν και τα έκαμε να ειρηνεύσουν. Ας είπωμεν εις αυτόν τον κοινό μας πατέρα, εις τον σεμνό γέροντα, εις τον πράον και ήρεμον ποιμένα: Βλέπεις την ανταμοιβή της επιείκειας; Σήκωσε τους οφθαλμούς σου ένα κύκλο γύρω και δες τα παιδιά σου συγκεντρωμένα, όπως ποθούσες και όπως ζητούσες σαν μοναδική χάρη νύκτα και μέρα, να τελειώσεις δηλαδή με καλά γηρατειά την επί γης ζωή σου. Να, όλοι έχουν έλθει κοντά σου και αναπαύονται κάτω από τας πτέρυγας σου, και τριγυρίζουν το θυσιαστήριο των, αφού απομακρύνθηκαν με δάκρυα από την κακία και έτρεξαν προς τα εδώ με αγαλλίαση. Χαίρε και ευφραίνου, άριστε πατέρα, συ ο οποίος είσαι γεμάτος από αγάπη δια τα παιδιά σου, διότι έχεις ενδυθεί και περιβληθεί όλους αυτούς, όπως η νύμφη τον στολισμό της. Ειπέ και συ προς ημάς: «Ιδού εγώ και τα παιδιά τα οποία μου έδωσε ο Θεός». Πρόσθεσε επίσης και άλλους λόγους, τους λόγους του Κυρίου, οι οποίοι μας είναι πολύ γνωστοί· «εκείνους τους οποίους μου έδωσες τους διεφύλαξα και δεν έχασα κανένα απ’ αυτούς».

Και είθε να μην χαθεί κανείς, αλλά να μείνουμε όλοι με ένα πνεύμα, με μιαν ψυχή αγωνιζόμενοι δια την πίστη του ευαγγελίου, έχουμε μια ψυχή, με ένα φρόνημα, οπλισμένοι με την ασπίδα της πίστεως, με ζωσμένη εις την μέση την αλήθεια, γνωρίζοντες ένα μόνο πόλεμο, τον πόλεμο κατά του πονηρού και των δυνάμεων τας οποίας αυτός κατευθύνει, χωρίς να φοβούμεθα εκείνους οι οποίοι μπορούν να θανατώσουν το σώμα, αλλά δεν μπορούν να πειράξουν τη ψυχή, και φοβούμενοι μόνο τον Κύριον και την ψυχή και του σώματος. Διαφυλάσσοντες την καλή κληρονομιά την οποία έχουμε λάβει από τους πατέρες, προσκυνούντες τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, αναγνωρίζοντας εις τον Υιό τον Πατέρα και εις το Πνεύμα τον Υιό, εις τα οποία και έχουμε βαπτιστεί, εις τα οποία έχουμε πιστέψει, με τα οποία έχουμε συνταχθεί, διαιρούντες ταύτα πριν να τα ενώσουμε και ενώνοντες τα προτού να τα διαιρέσουμε, ούτε τρία ως ένα (διότι δεν είναι άνευ υποστάσεως ούτε μόνο μια υπόσταση, όπως υπάρχουν πολλά ονόματα αλλά όχι και πολλά πράγματα) και τα τρία εν. Διότι είναι εν όχι κατά την υπόσταση, αλλά κατά την θεότητα. Μονάς η οποία προσκυνείται εις την Τριάδα, και Τριάς η οποία συμπεριέχεται εις την μονάδα, όλη αξία προσκυνήσεως, όλη βασιλική ομόθρονος, πανένδοξος, υπέρ τον κόσμον και τον χρόνον, αδημιούργητος, αόρατος, αψηλάφιτος, απεριόριστος και ακατανόητος, η οποία μόνη γνωρίζει την εσωτερική της τάξη, σεβαστή και λατρευτή από ημάς και μόνη περιπατούσα εις τα Άγια των αγίων, αφήνουσα δε έξω ολόκληρον την κτίσιν, από την οποία εν μεν τμήμα εμποδίζεται από το πρώτον εν άλλο δε από το δεύτερον καταπέτασμα. Με το πρώτον μεν η ουράνιος και αγγελική κτίσις από την Θεότητα, με το δεύτερον δε η δική μας από την ουράνιον.

Αυτά ας πράττωμεν και ας είμεθα όπως τώρα, αδελφοί, και εκείνους, οι οποίοι φρονούν τα αντίθετα, ως διαφθορείς της αληθείας, όσον μεν είναι δυνατόν, ας τους δεχώμεθα μαζί μας και ας τους θεραπεύωμεν. Εκείνους δε οι οποίοι είναι ανιάτως ασθενείς ας τους αποοφεύγουμεν διά να μη μεταδοθεί ενδεχομένως και εις ημάς η ασθένεια των προτού τους μεταδώσουμε την υγείαν μας. Και ο Θεός της ειρήνης, η οποία ξεπερνά κάθε νουν, ας είναι μαζί μας εν ονόματι του Ιησού του Κυρίου ημών. Αμήν.

 

(ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
«ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ»
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
ΕΡΓΑ ΤΟΜΟΣ 1ος ΣΕΛ. 265-271)
 
 
 
 
 

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ

 

 

 

ΠΑΝΙΕΡΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΦΟΥ κ.κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ

 

 

 

Τρίτη        1 Απριλίου                                     :                ΠΑΦΟΣ, Άγιος Θεόδωρος

(θα προστεί της καθιερωμένης Δοξολογίας με την ευκαιρία της εθνικής επετείου)

Παρασκευή 4 Απριλίου(Ακάθιστος Ύμνος)       :                 ΓΕΡΟΣΚΗΠΟΥ,Αγ.Σπυρίδωνας

Κυριακή 6 Απριλίου                                        :                 ΧΛΩΡΑΚΑ

Κυριακή 13 Απριλίου                                      :                 ΠΑΦΟΣ,Αγ.Κενδέας

Κυριακή 13 Απριλίου(βράδυ)                      :                  ΠΑΦΟΣ,Απ.Παύλου και Βαρνάβα

Μεγάλη Δευτέρα (βράδυ)                               :                 ΓΕΡΟΣΚΗΠΟΥ,Αγ.Παρασκευή

Μεγάλη Τρίτη (βράδυ)                                    :                 ΠΑΦΟΣ,Αγ.Θεόδωρος

Μεγάλη Τετάρτη(βράδυ)                                 :                 ΚΑΤΩ ΠΑΦΟΣ,Αγ.Ανάργυροι

Μεγάλη Πέμπτη(πρωί)                                    :                 ΠΑΦΟΣ,Παντάνασσα

Μεγάλη Πέμπτη(βράδυ)                                  :                 ΠΑΦΟΣ,Αγ.Θεόδωρος

Μεγάλη Παρασκευή(πρωί)                              :                  ΓΕΡΟΣΚΗΠΟΥ,Αγ.Σπυρίδωνας

Μεγάλη Παρασκευή(βράδυ)                            :                  ΠΑΦΟΣ,Αγ.Θεόδωρος

Μεγάλο Σάββατο(πρωί)                                  :                  ΟΜΟΔΟΣ

Μεγάλο Σάββατο(βράδυ)                                :                  ΠΑΦΟΣ,Αγ.Θεόδωρος

ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ                                                :                  ΠΑΦΟΣ,Αγ.Θεόδωρος

Τρίτη 22 Απριλίου(εσπερινός)                          :                  ΠΑΦΟΣ,Αγ.Θεόδωρος

Τετάρτη 23 Απριλίου                                       :                  ΠΑΦΟΣ,Αγ.Θεόδωρος

Πέμπτη 24 Απριλίου(εσπερινός)                       :                  ΑΜΑΡΓΕΤΗ

Κυριακή 27 Απριλίου                                       :                  ΦΟΙΝΙ

 

 

ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΡΣΙΝΟΗΣ κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ

 

 

 

Τρίτη        1 Απριλίου                                      :                  ΠΟΛΙΣ ΧΡΥΣΟΧΟΥΣ

(θα προστεί της καθιερωμένης Δοξολογίας με την ευκαιρία της εθνικής επετείου)

Παρασκευή 4 Απριλίου(Ακάθιστος Ύμνος)         :                 ΠΑΦΟΣ,Αγ.Δημήτριος

Κυριακή 6 Απριλίου                                          :                 ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ

Κυριακή 13 Απριλίου                                        :                  ΛΑΡΝΑΚΑ

Κυριακή 13 Απριλίου(βράδυ)                            :                  ΛΑΡΝΑΚΑ

Μεγάλη Δευτέρα (βράδυ)                                 :                  ΠΕΡΙΣΤΕΡΩΝΑ

Μεγάλη Τρίτη (βράδυ)                                      :                  ΓΙΟΛΟΥ

Μεγάλη Τετάρτη(βράδυ)                                   :                  ΠΕΡΙΣΤΕΡΩΝΑ

Μεγάλη Πέμπτη(πρωί)                                      :                  ΠΕΡΙΣΤΕΡΩΝΑ

Μεγάλη Πέμπτη(βράδυ)                                    :                  ΠΟΛΙΣ ΧΡΥΣΟΧΟΥΣ

Μεγάλη Παρασκευή(πρωί και βράδυ)                :                   ΠΟΛΙΣ ΧΡΥΣΟΧΟΥΣ

Μεγάλο Σάββατο(πρωί)                                    :                  ΝΕΟΝ ΧΩΡΙΟΝ

Μεγάλο Σάββατο(βράδυ)                                  :                  ΠΟΛΙΣ ΧΡΥΣΟΧΟΥΣ

ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ                                                  :                  ΠΑΦΟΣ,Αγ.Θεόδωρος

Τρίτη  22 Απριλίου                                            :                  ΠΑΧΥΑΜΜΟΣ

Τετάρτη 23 Απριλίου                                         :                  ΠΑΦΟΣ,Αγ.Θεόδωρος

Πέμπτη 24 Απριλίου(εσπερινός)                         :                  ΓΙΟΛΟΥ

Σάββατο 26 Απριλίου                                        :                  ΑΡΟΔΕΣ

Κυριακή 27 Απριλίου                                         :                  ΑΓΙΟΣ ΘΩΜΑΣ

 


ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΘΕΟΛΟΓΩΝ

 

 


ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ

Κυριακή  6 Απριλίου :ΚΟΛΩΝΗ

Κυριακή 13 Απριλίου:ΑΡΣΟΣ

 

ΠΑΥΛΟΣ ΑΡΚΟΥ

Κυριακή  6 Απριλίου : ΝΙΚΟΚΛΕΙΑ

Κυριακή 27 Απριλίου: ΧΟΛΕΤΡΙΑ

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΠΙΤΣΙΟΥΝΗΣ

Κυριακή  6 Απριλίου : ΚΟΙΛΗ

Κυριακή 27 Απριλίου: ΑΛΕΚΤΟΡΑ

 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ

Κυριακή  6 Απριλίου  : ΚΙΣΣΟΝΕΡΓΑ

Κυριακή 27 Απριλίου : ΑΧΕΛΕΙΑ


ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: Θεόδωρος Αντωνιάδης Θεολόγος, Γεώργιος Σαββίδης, Θεολόγος, Δημήτριος Σμυρλής  Θεολόγος, Φιλόλογος.


 


Διαβάστε τους προηγούμενους Μήνες εδώ 

Διαβάστε για τις Λειτουργίες και τα κηρύγματα της εβδομάδας εδώ