ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΜΑΚΑΡΙΟ

Του Μητροπολίτη Πάφου Γεωργίου

                                                      Σύτνεϋ  29.6.2019 

 

   Σεβασμιώτατε Αρχιεπίσκοπε Αυστραλίας, υπέρτιμε και έξαρχε πάσης Ωκεανίας

 

κ. Μακάριε,

   Η Αποστολική Εκκλησία της Κύπρου μετέχει σήμερα της μεγάλης χαράς του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της Πρωτοθρόνου εν τη Ορθοδοξία Εκκλησίας, για την ενθρόνιση της Υμετέρας Σεβασμιότητος στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο της Αυστραλίας.

   Δοξάζουμε τον Θεό, τον δοτήρα παντός αγαθού, που χάρισε στην Εκκλησία του άνδρα της δικής σας περιωπής, κεκτημένον πλείστες όσες αρετές και χαρίσματα, λιπαρά μόρφωση, αγάπη και πιστότητα προς τη Μητέρα Εκκλησία, ακαταπόνητη εργατικότητα και δραστηριότητα.

   Προσωπικά χαίρω ιδιαίτερα, λόγω της φιλίας που μας συνδέει, Σεβασμιώτατε. Γι’αυτό και δεν λογάριασα την ταλαιπωρία από τη μακρινή απόσταση, ούτε και το γεγονός ότι σήμερα στην Πάφο, την έδρα της Μητρόπολής μου, γίνονται λαμπρές τελετές, με την ευκαιρία της μνήμης του Απ. Παύλου και του κηρύγματός του εκεί, προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου. Ήθελα να’μαι κοντά σας στη μεγάλη χαρά σας.

   Εκείνο που από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας διαπίστωσα και το οποίο συνέτεινε τα μέγιστα στην αλληλοεκτίμησή μας με τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας, ήταν η μεγάλη προσήλωσή του στον θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Κάθε Κύπριος, λόγω των ιδιαζουσών συνθηκών  της ιδιαίτερης πατρίδας μας και τη συνεχή δουλεία αιώνων, όταν προφέρει τις λέξεις Κωνσταντινούπολη, Οικουμενικό Πατριαρχείο, Αγία Σοφία, νιώθει μέσα του έναν σεισμό. Αισθάνεται κραδασμούς εσωτερικούς ισχυρότατους. Του έρχονται δάκρυα στα μάτια. Από την πρώτη μας συνάντηση με τον Άγιο Αυστραλίας, πριν από χρόνια, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κρήτη, ένιωσα να συντονιζόμαστε-με το νόημα που δίνει η Φυσική  στον όρο-, να μιλούμε στο ίδιο μήκος κύματος, να εκπέμπουμε στην ίδια συχνότητα. Αυτό το διαπίστωσα και το 2016 στην Κρήτη και πριν λίγο καιρό στην Αυστρία.

   Την ίδια ευαισθησία, πέραν της αφοσίωσής του στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, δείχνει ο Άγιος Αυστραλίας και για τα άλλα εθνικά μας θέματα. Κι είναι αυτός, ένας άλλος σπουδαίος λόγος που η Εκκλησία της Κύπρου και εγώ, όλως ιδιαιτέρως, χαιρόμαστε για την επάξια εκλογή του στην Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας.

   Ένα μεγάλο μέρος του ποιμνίου σας, Σεβασμιώτατε, έλκουν την καταγωγή τους από την Κύπρο. Μερικοί είναι μετανάστες που έφυγαν από την Κύπρο, για ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο, στις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Άλλοι ήλθαν εδώ ως αποτέλεσμα της Τουρκικής εισβολής του 1974 και της κατάληψης του τόπου καταγωγής τους. Όλοι αποτελούν ένα από τα αγνότερα τμήματα του Κυπριακού Ελληνισμού με ιδιαίτερες θρησκευτικές και εθνικές ευαισθησίες. Συνισταμένη όλων των ανησυχιών και όλων των προσπαθειών τους είναι η σωτηρία της πατρίδας μας από τους φοβερούς κινδύνους που διατρέχει. Έχουν κλείσει την Κύπρο στην καρδιά τους και η θύμισή της αποτελεί γι’αυτούς καθημερινή υπόμνηση χρέους.

   Για μας, που ζούμε στην Κύπρο, η καθημερινή βίωση της κατοχής άμβλυνε, δυστυχώς, το εθνικό αισθητήριο και μας οδηγεί βαθμιαία στον ραγιαδισμό. Η συνείδησή μας ενώ στην  αρχή διαμαρτυρόταν για πολλά πράγματα, σιγά- σιγά σίγησε επικίνδυνα.

   Δεν συμβαίνει, όμως, το ίδιο με τους αποδήμους μας. Γι’αυτούς  το ρολόι για την Κύπρο σταμάτησε την ώρα του ξενιτεμού, τη στιγμή της αναχώρησης. Το ξένο περιβάλλον στο οποίο κλήθηκαν να ζήσουν, εδώ η μακρινή Αυστραλία, είναι εντελώς διάφορο από την πατρίδα. Εδώ είναι ο χώρος του αγώνα για επιβίωση. Η Κύπρος είναι τα άγια των αγίων τους, που προστατεύονται από την τύρβη της καθημερινότητας, με το βαρύ καταπέτασμα της συνείδησής τους.

   Αυτόν τον λαόν, που έμεινε ο ίδιος στις εθνικές ευαισθησίες και στη δεύτερη και στην τρίτη γενεά της αποδημίας, θα ποιμάνετε, Σεβασμιώτατε· αυτόν θα στηρίξετε· αυτόν θα εμπνεύσετε για να μείνει σταθερός στις ελληνοχριστιανικές του αξίες που επιτάσσουν ανάκτηση της εθνικής ελευθερίας, όποιο κι αν είναι το τίμημα κι όσος χρόνος και να παρέλθει από την προσωρινή απώλειά της. Θα χρειαστεί, Σεβασμιώτατε, να μιλήσετε με παρρησία και στην κυβέρνηση της χώρας και στα πολιτικά κόμματα και σε ξένους διπλωμάτες για τα δίκαια της Κύπρου, που είναι τα δίκαια ενός μεγάλου μέρους του ποιμνίου σας. Δεν έχουμε αμφιβολία, - σ’αυτό συμβάλλει και η κρητική καταγωγή σας,- ότι θα φανείτε αντάξιος των προσδοκιών μας. Όλοι οι Έλληνες πρέπει να κατανοήσουμε ότι τελικός και αμετάθετος στόχος της Τουρκίας είναι η κατάληψη και τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου. Οφείλουμε, πάση θυσία, να ματαιώσουμε αυτά τα σχέδια. Αν πέσει η Κύπρος θα ξεκινήσει το ξήλωμα όλης της Ελλάδας. Θα έρθει η σειρά του Αιγαίου, της Θράκης, της Μακεδονίας…

   Η ποιμαντορία σου στη μακρινή αυτή ήπειρο, Άγιε Αδελφέ, ξεκινά σε μιαν όντως δύσκολη περίοδο. Πέραν από τα εθνικά μας θέματα και τα γενικά ποιμαντικά μας καθήκοντα, ως Εκκλησία καλούμαστε σήμερα να δράσουμε σ’ έναν κόσμο με ιδιάζοντα χαρακτηριστικά. Σ’ έναν κόσμο κορεσμένο από γνώση και δύναμη αλλά και από άγχος και βία. Σ’ έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από πνευματικές αναζητήσεις αλλά και θρησκευτικό πρωτογονισμό. Οι άνθρωποι σήμερα ζητούν εναγώνια τη χαρά στη ζωή τους, που δεν τους την έδωσε ούτε η τεχνολογία ούτε ο ευδαιμονισμός της εποχής. Γι’ αυτό και καταφεύγουν σε υποκατάστατα της χαράς και της ευτυχίας, συναντώντας πολλές φορές «σύντριμμα και ταλαιπωρίαν εν ταις οδοίς αυτών». Η εικόνα της παρούσης ώρας, όπως την περιγράφει ο σοφός Χαλκηδόνος Μελίτων, είναι χαρακτηριστική. Μοιάζει, λέγει, με μια μεγάλη προθήκη καταστήματος όπου είναι εκτεθειμένα ακριβά και φτηνά αντικείμενα και όπου τη νύχτα το χέρι κάποιου επιτήδειου άλλαξε τις πινακίδες των τιμών και έβαλε τις ψηλές τιμές στα φτηνά αντικείμενα και τις φτηνές τιμές στα ακριβά πράγματα. Και πράγματι επιδιώκεται πολλάκις το ευτελές, που θεωρείται ανώτερο, ενώ παραγνωρίζονται αξίες και μόνιμα αγαθά.

   Πολλοί, εξάλλου, αγωνιούν μέσα στις δυσκολίες των καιρών και αναζητούν τη σωτηρία, χωρίς όμως πυξίδα και προσανατολισμό. Αναμένουν, όπως ο παλαιός εκείνος Αιθίοπας, κάποιον Φίλιππον να πλησιάσει το άρμα της αναζήτησης στο οποίο εποχούνται και να τους διδάξει. Γιατί, όπως και εκείνος τότε, αναγινώσκουν αλλά δε γινώσκουν. Προσπαθούν, επιδεικνύουν, κάποτε και ζήλον, αλλ’ όμως «ου κατ’ επίγνωσιν.»

   Σ’ αυτόν τον κόσμο καλούμαστε να δράσουμε. Αυτόν τον κόσμο καλούμαστε να διδάξουμε και να χριστοποιήσουμε, όσες δυσκολίες κι αν συναντήσουμε. Σ’ αυτήν τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή αρχίζεις την ποιμαντορία σου, αγαπητέ αδελφέ.

   Η εκ νεαράς ηλικίας ολοκληρωτική αφοσίωσή σου στον Θεό, και  η μαθητεία σου στο μεταρσιωτικό κλίμα του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου, είμαστε σίγουροι ότι εγγυώνται την επιτυχία.

   Συγχαίροντάς σε και πάλιν εκ μέρους της Αποστολικής Εκκλησίας της Κύπρου και του Μακαριωτάτου Προκαθημένου της, για την εξόχως τιμητική διάκριση της οποίας αξιώθηκες, εύχομαι μακράν και καρποφόρα την ποιμαντορία σου προς όφελος της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Ελληνικού μας Έθνους.